به گزارش اخبار خودرو ،این مساله بسیار شنیده می‌شود که حمایت‌های بی‌قید و شرط دولت از خودروسازان داخلی، تا حدی باعث راحت‌طلبی آنها شده و همین امر عاملی است که بحث تولید خودروهای قدیمی روی روال بیفتد و خودروساز برای جایگزین کردن این محصولات انرژی، هزینه و وقت زیادی صرف نکند. اما در واقع نمی‌توان چنین دلیلی را علت اصلی دانست. چون این موضوع طبیعی است. یعنی حتی اگر در کره‌جنوبی یا هر کشور خودروساز دیگر هم این سبک تولید برای خودروساز سودآور باشد، آنها هم همین کار را می‌کنند. در مقابل تصور کنید قاعده‌ای گذاشته شود که بر اساس آن خودروساز ملزم باشد از هر سه خودرویی که تولید می‌کند، یک دستگاه را صادر کند و در غیر این‌صورت اجازه تولید نداشته باشد. این قانون ساده و اجرای آن هم بسیار راحت است. ارزیابی آن هم کار دشواری نیست. مثلا دولت باید امسال از خودروساز بخواهد گزارشی ارائه دهد مبنی بر اینکه سال گذشته چند خودرو صادر کرده است. بر این اساس اگر یک خودروساز سال گذشته مثلا ۱۰۰هزار دستگاه خودرو صادر کرده باشد، امسال فقط اجازه تولید ۳۰۰ هزار دستگاه خودرو خواهد داشت و مجوز شماره‌گذاری همین تعداد دستگاه از این خودروساز نیز صادر شود. اجرای چنین قانونی راحت و بسیار شفاف است و آمارهای آن مشخص خواهد بود. در شرایط فعلی و با وضعیت موجود، خودروساز نمی‌تواند این تولیدات را با این سطح کیفیت صادر کند. اما با ایجاد یک قاعده ساده، بدون خرج هزینه‌های هنگفت از سوی دولت، به راحتی فضایی ایجاد می‌شود تا خودروساز ناچار شود در مسیر مدنظر حرکت کند. دولت حتی می‌تواند بگوید اگر خودروسازی بخواهد تحقیق و توسعه داشته باشد، ۳۰ درصد از هزینه این تحقیق و توسعه را دولت کمک بلاعوض می‌کند. در چنین شرایطی دیگر منفعت صنعت خودروسازی در این است که به این سمت برود و دیگر نیازی به این نیست که هربار دولت التماس کند، درخواست دهد، ابلاغیه و دستورالعمل صادر کند و پای اخلاق و انسانیت و ملی بودن و سایر عوامل وسط کشیده شود. بنابراین بحث این است که باید شرایطی که صنعت خودرو در آن قرار دارد، اصلاح شود و بعد در این فضا نیاز به تلاش فراوان بدون نتیجه‌گیری وجود ندارد. بلکه خود عوامل خودروساز متناسب با منافع خود حرکت می‌کنند. در یک کلام باید منافع خودروسازی با منافع جامعه هماهنگ و هم راستا شود. این اقدام همه‌چیز را به صورت خودکار اصلاح می‌کند.