به گزارش اخبار خودرو ، اواسط هفته گذشته همزمان با سفر ترامپ به چین، ایرباس A340 سری ۶٠٠ از باند فرودگاه امامخمینی(ره) بلند میشود تا ما را ٧ هزار کیلومتر آنطرفتر به بندر شانگهای در شرق چین برساند.
وقتی هواپیما حدود ١١کیلومتر از سطح دریای آزاد فاصله میگیرد، وزش باد موافق با سرعت ٨۵ کیلومتر بر ساعت از جنوب غرب به اتوبوس هوایی کمک میکند تا راحتتر سر بخورد و سرعت خود را به هزار کیلومتر بر ساعت افزایش دهد. این روند هنگام بازگشت بهدلیل باد مخالف ٢٠٠ کیلومتر بر ساعت تغییر میکند و از سرعت هواپیما بر اثر اصطکاک حدود ١۴٠کیلومتر بر ساعت کاسته میشود. شاید به همین دلیل است که زمان برگشت از چین همیشه دوساعت طولانیتر است.
هنگام رفت آنچه باعث آرامش خاطر در مسیر ٧ ساعته میشود، مشاهده چهار موتور قدرتمند ساخت کارخانه بریتانیایی رولزرویس زیر بالهای این هواپیمای غولپیکر ٣٠٠ نفره پسابرجامی است.
پس از عبور از آسمان کشورهای ترکمنستان، ازبکستان و قزاقستان از شمالغربیترین نقطه چین وارد این کشور میشویم و با ادامه مسیر بر فراز شهرهای شمالی سرزمین اژدها در فرودگاه معروف «پودونگ» فرود میآییم.
شاید اگر افغانستان امن بود استفاده از آسمان این کشور، طول سفر تا شانگهای را دو ساعت کاهش میداد. اجازه عبور هواپیماهای سایر کشورها از آسمان یک کشور برای دولتها درآمدزاست. برای نمونه درآمد آسمان ایران از این طریق در سال جاری به مرز دوهزارمیلیاردتومان میرسد.
از فرودگاه «پودونگ» که بیرون میرویم میزبانان خود را بسیار خوشحال و مشتاق میبینیم. کارکنان شرکت « برلیانس » بهعنوان یکی از قدیمیترین شرکتهای خودروساز چین، این روزها خوشحالند چون حجم فروش محصولاتشان را در بازار ایران به ٨٠هزار دستگاه در سال رساندهاند.
شرکت پارسخودرو و در راس آن گروه خودروسازی سایپا شریک تجاری برلیانس در بازار ایران هستند. برلیانس ۴ سال است وارد ایران شده و تاکنون ۶ مدل از خودروهایش را روانه بازار کرده است.
مدلهای H220 ،H230 ، H330 و H320 را بیشتر و مدلهای ون Jinbei و کراس C3 را این روزها کمتر در خیابانها میبینیم. نام برلیانس C3 نیز بهدلیل تشابه با یکی از محصولات شریک فرانسوی سایپا یعنی سیتروئن C3 در ایران تغییر خواهد کرد.
کارخانه برلیانس در شانگهای واقع نشده و ما برای دیدن آن باید به شهر صنعتی « شنیانگ » در میانه شرقی کشور چین که دو هزار کیلومتر با بندر تجاری شانگهای فاصله دارد، برویم اما قبل از آن برنامهای ترتیب داده شد تا با « Shenyi » مدیر ارشد شرکت « شینهوا » یکی از زیرمجموعههای برلیانس که عملیات فروش، خدمات پس از فروش و لیزینگ خودروها را به شیوه نوین جهانی در این کشور بر عهده دارد، دیدار کنیم.
دفتر مرکزی این شرکت در شانگهای است؛ شرکتی که ارزش سهام آن بهتنهایی در سال ٢٠١۶ میلادی به ١٠ میلیارد یوان، معادل ۶ هزار و ۵۰۰میلیونتومان نیز رسید. این در حالی است که ارزش داراییهای برلیانس بهعنوان شرکت مادر ١۴٠میلیارد یوان برابر ۹۰ هزار میلیارد تومان تخمین زده میشود.
این ارقام نشان میدهد ما امروز درباره یکی از ١٠٠ شرکت برتر چین سخن میگوییم؛ شرکتی که بهعنوان تنها شریک کمپانی مغرور آلمانی بامو در جهان شناخته میشود و سود خالص آن به دومیلیارد یوان یا حدود ۱۳۰۰میلیارد تومان میرسد.
[caption id="attachment_206041" align="aligncenter" width="622"]
اما این خودروساز دولتی چین چگونه توانست طی ١۵ سال به چنین رشد و توسعهای دست یابد؟ قبل از پاسخ به این سوال بد نیست بدانیم « چی » بهعنوان مدیرعامل این شرکت دولتی تولیدکننده خودرو، با ۲۰ درصد سهام دولتی ١٠سال است که در مقام خود باقی است؛ اتفاقی که نمونه مشابه آن را نمیتوان در شرکتهای خودروساز ایران یافت!
برلیانس اگرچه شرکت دولتی است اما سهم دولت چین از آن بیشتر از مالیات ٢٠ درصدی سود سالانه نیست. البته کمکها و حمایتهای دولت چین از خودروسازان این کشور را نباید نادیده گرفت.
به گفته فینگ دونگ ، معاون تحقیق و توسعه شرکت برلیانس، دولت و در راس آن رئیسجمهور تنها سیاستهای کلان را برای خودروسازان این کشور ترسیم کردهاند و به جزئیات کاری ندارند. وقتی این را شنیدم بیاختیار یاد گفته یکی از مدیران اسبق خودرویی ایران افتادم که گفته بود: «من تنها مدیر فروش یک کارخانه خودروسازی در جهان هستم که با دستور شخص رئیسجمهور برکنار شدم!»
وقتی از فینگ دونگ سوال میکنم چه عاملی سبب شد برلیانس با سایپا در ایران برای تولید خودروهایش مشارکت کند، پاسخ جالبی داد: «بهدنبال سیاستگذاری دولت برای ما مبنی بر حضور در بازار جهانی از طریق جاده ابریشم، شبکه فروش و خدمات پس از فروش گسترده سایپا در ایران آن را به مهمترین گزینه برای ما تبدیل کرد.»
معاون مدیرعامل شرکت برلیانس معتقد است بازار ایران در درآمدزایی برای صنعت خودروی چین نقش مهمی دارد.
[caption id="attachment_206042" align="aligncenter" width="622"]
او می گوید: «برلیانس میخواهد میزان فروش محصولات خود را در بازار ایران امسال از مرز ١٠٠هزار دستگاه بگذراند و تا سال ٢٠١٩ این رقم را به سالانه٣٠٠ هزار دستگاه برساند.»
هنگامیکه زمان دیدن از خطوط تولید کارخانه برلیانس برای خبرنگاران ایرانی فرامیرسد، چینیها ترجیح میدهند سالنهای تولید محصولات «بامو» در اولویت قرار گیرد زیرا شراکت با «بامو» آلمان جزو آرزوهای ۲۰ ساله آنها بوده که در ماه آوریل سال ٢٠١۴ محقق شده است.
برلیانس اگرچه در ماه جولای سال ٢٠٠٢ تاسیس شد ولی سابقه فعالیت آن بهعنوان یک مونتاژکار با نامی دیگر به سال ١٩۴٩ و مشارکت در مونتاژ خودروهای ون با تویوتای ژاپن بازمیگردد. جالب اینجاست برلیانس ۴ سال بعد از تاسیس، صادرات محصولات خود را به هر شکل آغاز میکند و در بازار کشورهای هدف به آزمون و خطا میپردازد.
ایران هفتمین کشوری است که برلیانس در آن محصولاتش را تولید میکند. این شرکت در کشورهای ژاپن، روسیه، کنگو، مصر، عربستان و شیلی نیز به تولید خودروهایش مشغول است.
آنچه خودروسازهای چینی را در ردیف خودروسازان جهان قرار میدهد، برنامههای بلندمدت آنهاست که مو به مو اجرا میشود. برلیانس امروز روی تولید مدل برقی H230 با قابلیت پیمایش ٣٠٠ کیلومتر با هر بار شارژ کار میکند و میخواهد میانگین مصرف سوخت محصولاتش را تا سال ٢٠٢١ کاهش دهد.
این شرکت تا سال ٢٠٢۵ برنامه تولید پیشرانههایی را که با سوخت هیدروژن کار خواهند کرد، در برنامه دارد. همچنین همکاری آنها با «بامو» از سال ٢٠١۶ با تعریف پروژه تولید موتور مطابق با آخرین دانش فنی روز وارد مرحله جدیدی شده است.
وقتی از «فینگ دونگ» معاون مدیرعامل شرکت برلیانس سوال میکنم بهعنوان تنها شریک «بامو» آلمان آیا میتواند در مورد راهاندازی خط مونتاژ مدلهای «بامو» در ایران مذاکره کند؟ از پاسخ طفره میرود گویا شرکت آلمانی حتی با اینکه ۵٠-۵٠ با برلیانس در تولید شراکت دارد اما اجازه اینگونه تصمیمگیریها را به آن نداده است.
برلیانس که در سال ٢٠١۵ تولید یک میلیونمین محصولش را جشن گرفت امروز با ۵٠هزار پرسنل در فکر تولید ۵میلیون دستگاه خودرو در سال است که بخش عمده آن با هدف صادرات انجام میشود. چینیها امروزه بیشتر، خودروهای خارجی مونتاژی سوار میشوند و خودروهای ساخت داخل خودشان را عمدتا صادر میکنند.
[caption id="attachment_206043" align="aligncenter" width="700"]





