به گزارش« اخبار خودرو » ، روزانه ۲۱میلیون مترمکعب سوخت سیانجی در دوهزارو۴۰۰ جایگاه سوخت سیانجی در کل کشور به قیمت هر لیتر مکعب ۴۱۴تومان به فروش میرسد. با آنکه سهم برخی جایگاهداران از فروش هر لیترمکعب سوخت سیانجی ۷۰تومان و در برخی دیگر از جایگاهها ۸۰ تومان است اما بهنظر میرسد این رقم برای جایگاهداران مکفی نیست و پاسخ هزینههای بالای نگهداری تجهیزات جایگاه را نمیدهد.
[caption id="attachment_209544" align="aligncenter" width="600"]
هزینههای احداث و نگهداری جایگاههای سوخت سیانجی نسبت به جایگاههای بنزین بیشتر است و این جایگاهها باید به همین تناسب، درآمد بیشتری داشته باشند. تنها راه تامین این درآمد، افزایش کارمزد است که درنهایت از مصرفکننده نهایی دریافت میشود.
مرتضیابراهیمیمقدم، دبیر انجمن صنفی سیانجی کشور در گفتوگو با «دنیای خودرو» درباره تبعات قیمت غیرواقعی سوخت در کشور توضح داد: «اگر در کشور یارانه سوخت حذف شود و سوخت بنزین، سیانجی و الپیجی بهقیمت واقعی تمامشده عرضه شود، مردم در کنار مزیتها و معایب هر سوخت دست به انتخاب اقتصادی خواهند زد . اما چون فضای واقعی اقتصاد سوخت در کشور حاکم نشده است، همه به شرایط خود معترض هستند.»
وی در ادامه افزود: «درصورتیکه قیمت واقعی تمام شده سوخت مشخص شود، روال اقتصادی و سرمایهگذاری بهدرستی پیش میرود و درانتها جایگاهداران دغدغه نگهداری و تعمیرات یا فرسودگی تجهیزات جایگاه خود را ندارند چون همه این موارد در قیمت تمامشده سوخت لحاظ میشود، در نتیجه دیگر نیازی به حمایت دولتی نخواهند بود.»
قیمت هر مترمکعب سوخت سیانجی ۴۱۴ تومان و کارمزد جایگاهداران بهازای هر مترمکعب ۷۰ یا ۸۰ تومان است. ابراهیمیمقدم درخصوص علت اختلاف کارمزد میان جایگاهداران سوخت سیانجی عنوان کرد: «در جایگاههایی که زمین ابنیه، انشعابگاز و انشعاببرق توسط سرمایهگذاری بخش خصوصی تهیه و فقط تجهیزات توسط وزارت نفت ارائه شده است، کارمزد ۸۰ تومان است. از جایگاههایی که زمین آنها متعلق به شهرداری بوده و وزارت نفت بهطور کامل و رایگان آن را تجهیز کرده است، کارمزد ۷۰تومانی دریافت میشود.»
ابراهیمی مقدم ادامه داد: «چند سال است که وزارت نفت تجهیزات رایگان ارائه نمیکند و کسانی که قصد راهاندازی جایگاه سیانجی دارند، باید تمام هزینه سرمایهگذاری را خودشان متقبل شوند. وزارت نفت تنها در برخی شهرهایی که بهشدت معضل کمبود جایگاه دارند، تجهیزات رایگان را در اختیار متقاضیان قرار میدهد.»
بیشتر این جایگاهها بعد از سال ۱۳۸۵ تاسیس شدند و حداقل سن فرسودگی تجهیزات جایگاههای سیانجی ۱۵سال است و تجهیزات جایگاهی هنوز به سن فرسودگی نرسیدهاند.
با این حال هزینههای نگهداری و تعمیرات قابل توجه است. ابراهیمیمقدم اظهار کرد: «از اسفند سال ۱۳۹۲ تاکنون کارمزد جایگاههای سیانجی افزایش پیدا نکرده، در حالی که این جایگاهها در این مدت با تورم و افزایش قیمت برق مصرفی و افزایش حداقل دستمزد روبهرو بودند. درآمدها ثابت و هزینهها در حال افزایش هستند. »
با شرایط گفتهشده، الان اصل نظام بنگاهداری در جایگاهداری سوخت زیرسوال است. سریعترین راهحل این است که سازمان حمایت از مصرفکنندگان و تولیدکنندگان هرسال براساس حداقل دو آیتم یعنی افزایش حداقل دستمزد و تورم رسمی اعلامی از سوی بانکمرکزی، کارمزد جایگاههای سوخت را به صورت خودکار افزایش دهد. اگر این اتفاق بیفتد، بسیاری از مشکلات و اعتراضات برطرف خواهند شد.