به گزارش «اخبار خودرو»،سالهاست که بحث نوسازی ناوگان حملونقل جادهای اعماز باری و مسافری مطرح است اما تاکنون اقدام مثبتی در این باره بهعمل نیامده و این الزام ملی از گستره حرف و گفتاردرمانی فراتر نرفته است و حتی تصمیمات عملی هم که گرفته شد، یادآور مصداق «دفع فاسد به افسد» است. زیرا شرایط به درجهای از نابهسامانی رسیده است که مسئولان ناگزیر از انتخاب اصل بد و برتر شدهاند که در این میان بد را بر میگزینند.
همین هفته پیش بود که روزنامه «دنیایخودرو» به نقل از یکی از مسئولان سازمان راهداری و حملونقل جادهای خبر از ثبت تقاضا برای واردات 3هزارو422دستگاه کامیون و کشنده کارکرده داده بود! و از قرارمعلوم 1200 دستگاه از خودروهای مذکور وارد شده و عاملان این اقدام درحال اخذ مجوزهای لازم جهت ترخیص آنها از گمرک هستند! صدور مجوز برای واردات انواع کامیون و کشنده کارکرده و اورهال یا بازسازیشده یکی از بدترین تصمیماتی بود که ازسوی مسئولان اتخاذ شد و حاصلی جز اتلاف منابع ملی ندارد. چنانچه مسئولان محترم کمترین اطلاعی از نحوه خرید و تملک آنها مثلا در اروپا داشتند، هرگز چنین تصمیم ناصوابی نمیگرفتند زیرا مالکیت آن کشنده یا کامیون حداقل به دو راننده تعلق دارد و این بدان معناست که تراکهای مذکور از زمانی که مورداستفاده قرار میگیرند لحظهای بیکار نبوده و توسط مالکان خود زیر بار و درحال فعالیت هستند، بهگونهای که در یکسال حداقل 100هزارکیلومتر پیمایش و طیطریق دارند! تعیین معیار «سهسال کارکرد» هم هیچگونه توجیه منطقی ندارد. خودرویی که300هزارکیلومتر پیمایش داشته باشد به گورستان خودروهای فرسوده نزدیکتر است تا بازسازی و آماده صاردات شدن.
این در حالی است که ایران، پنجمین کشور جهان از لحاظ داشتن ظرفیت تولید خودروهای کاروتجاری است، ظرفیتهایی که با حداقل تولید یا مونتاژ فعالند و آمارهای منتشرشده گواه آن است.
در عرصه تولید خودروهای کاروتجاری جهان هماکنون خودروهایی تولید و عرضه میشوند که حداکثر میزان مصرف سوخت آنها در یکصد کیلومتر پیمایش 25 تا 27 لیتر است، درحالیکه میزان مصرف سوخت در ایران که عمدتا معمر و فرسوده هستند تا میزان باورنکردنی 70لیتر در همان پیمایش میرسد! اگر نوسازی ناوگان جادهای طی دهها سال مغفول نمیماند و بهروز بود از محل مابهالتفاوت میزان مصرف سوخت میتوانستیم علاوهبر ایجاد هزاران اشتغال مولد در ظرفیت تولید هم به مقام نخست جهان دست یابیم.
مطالب فوقآرمانی نیست بلکه با کمی تدبر و عقلانیت و اتخاذ و اجرای تصمیمات درست و منطقی دستیافتنی است هرچند تحریمهای ظالمانه و فشار حداکثری استکبار جهانی بالای سرمان است. امروز دنیای تولید خودروهای کارو تجاری مرحله الکتریکی کردن را پشت را سر نهاده است و به تولید کامیون و کشندههای خودران رسیده است. اگر فضا و زمینههای لازم را فراهم و فعل خواستن را بهدرستی صرف کنیم با بهرهگیری از توانمندیهای صنعتی کشور میتوانیم به هدفهای متعالی در این زمینه دست یابیم.
پایان سخن اینکه موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی و نیز سازمان حفاظت محیطزیست در صدور مجوز برای ترخیص کشندهها و کامیونهای کارکرده و دستدوم از گمرک باید هوشیارانه عمل کنند زیرا زیان واردات آنها بیشاز نفع آنهاست.
نویسنده:حسین نظریان