به گزارش « اخبار خودرو » ، علی منصوری در سرمقاله امروز (سه شنبه – ۰۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ ) روزنامه دنیای خودرو، به موضوع « اثر پروانه ای » پرداخت.
عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
در نظــــریه «آشوب» این باور وجود دارد که یک پدیده کوچک و ناچیز (مثل بال زدن یک پروانه در آسیای جنوبشرقی) میتواند منجر به تغییراتی بزرگ و کلان (وقوع توفان در آمریکایجنوبی) شود.
شاید در گذشته، ما چندان متوجه تاثیر دومینویی رفتار و کردارمان بر زندگی یکدیگر نمیشدیم، اما الان به خوبی احساس میکنیم که چگونه یک موضوع بیاهمیت مثل خوردن یک وعده غذای نامتعارف (به روایتی سوپ خفاش!) کل جهان را فلج کند و تمام برنامههای اقتصادی و سیاسی کشورها را بر هم بریزد.
کرونا را تا حدی میتوان مادر بحرانهای دیگر قلمداد کرد که ظاهرا قرار است به تدریج و یکییکی پدیدار شوند. یکی از پیامدهای اولیه کرونا خانهنشین شدن افراد و روی آوردن به دورکاری بود و در نتیجه بسیاری را وادار به خرید سیستمهای کامپیوتری کرد.
بهعلاوه قرنطینه خانگی باعث شد مردم به سرگرم کردن خود در فضای بسته بیشتر اهمیت بدهند، بنابراین خرید کنسولهای بازی نیز چند برابر شد. این موارد افزایش چشمگیر تقاضا برای میکروچیپها را به همراه داشت، درنتیجه بعد از راه افتادن چرخ کارخانههای خودروسازی، کمپانیهای تولید خودرو با کمبود جدی این قطعات روبهرو شدند. شکی نیست تعطیلی کارخانههای خودروسازی و توقف خطوط تولید خود عواقب دیگری را به دنبال خواهد داشت؛ از پایین آمدن سودآوری شرکتها و عقب افتادن برنامه تولید گرفته تا تعدیل نیرو و بالا رفتن آمار بیکاری.
واضح است در چنین شرایطی عاقلانهترین کار این است که جلوی پدیدههایی را که میدانیم تاثیری جز ویرانی برجا نخواهند گذاشت، بگیریم. (من معتقدم یکی از چیزهای ناچیزی که امروزه بهسادگی از کنارش میگذریم، ردپای کربنی است که سالانه هرکدام از ما تولید میکنیم و اثر ویرانگرش را که بهزودی به طرف خودمان بازخواهد گشت، نادیده میگیریم).
جبران پدیدههای کوچک؛ چندان دشوار و پرهزینه نیست، اما بحرانهایی که از دل آنها زاده میشوند بهایی گزاف بر دست ما خواهند گذاشت. این روزها وحشت همه ما (مخصوصا کسانی که چشمانداز چندان روشنی برای واکسینه شدن در برابرشان نمیبینند) آلوده شدن به ویروس کرونا، بیماری و خدای ناکرده مرگ است.
خوشبختانه دانشمندان جزو معدود کسانی بودند که روسفید از این غائله بیرون آمدند و با عرضه واکسنهای مختلف کورسوی امیدی را در برابر مردمان جهان قرار دادند. بیتردید مهمترین اولویت برای تمام کشورها چیزی جز واکسیناسیون سراسری نباید باشد.
دولتها با هر گرایش و طرز فکری به مردم جامعه خود وابسته و محتاجند و یک جامعه درگیر بیماری نمیتواند در جهت جهش تولید و بهبود وضعیت اقتصادی و فرهنگی خود قدم بردارد.
در اینجا باید بین تمامی کشورها یک اجماعنظر به وجود بیاید. در جهانی که همهچیز اینطور تنگاتنگ بههم مربوط است، تصمیمگیریِهای متفرقه و متعارض مقاماتی که بهداشت و سلامت شهروندان در گرو درستکاری و وظیفهشناسی آنهاست، بیش از هر زمان احساس میشود.
کاملا مشخص است مقابله با بال زدن یک پروانه به مراتب راحتتر از کنار آمدن با پیامدهای توفان است.