به گزارش «اخبار خودرو»، عضو ارشد شورای سردبیری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
آتشسوزیهای مکرر نسخه دهه هشتادی پژو۴۰۵ که تعداد کشتههای آن بیش از ۱۰۰ نفر عنوان میشد، موجب شکلگیری یک ذهنیت منفی درخصوص داخلیسازی خودروهای خارجی شده بود. بنا بر این ذهنیت، داخلیسازی معادل حذف برخی قطعات از خودرو و همچنین جایگزینی برخی دیگر از آنها با قطعات بیکیفیت بود. همچنانکه حریق آن خودروها نیز ناشی از حذف قطعه کنیستر از سیستم سوخترسانی برای کاهش هزینهها و معیوببودن شلنگ سوخت این خودرو بود که به نشت بنزین و ریختن آن بر روی موتور منجر میشد. گرچه این قطعه ساخت شرکت ولئو فرانسه بود، اما قالب آن طی سالها، فرسوده شده بود. بعدها اما قطعهسازان داخلی با همکاری قطعهسازان فرانسوی توانستند مشکل سیستم ریل سوخت پژو۴۰۵ را برای همیشه حل کنند.
اما حال که صحبت از داخلیسازی خودروهای برقی و جبران ضربتی عقبماندگی صنعت خودرو ایران از خودروسازی جهان به میان آمده، فارغ از راه دور و درازی که برای تحقق این مهم در پیش است، بهتر است خاطرات و خطرات «داخلیبازی» یعنی «صرف نظر کردن از برخی قطعات» و «اغماضهای مشکلساز درخصوص کیفیت» را به یاد آوریم؛ بهویژه حالا که بحث فعالیت مراکز دانشگاهی و تحقیقوتوسعه شرکتها و دانشبنیانها روی مواردی همچون سلول و پک خودروهای باتری داغ شده است.
هر سلول باتری بدون شارژ همچنان ۲.۵ ولت برق درون خودش نگه میدارد و برای مقابله با ولتاژ و تقاضای جریان، تولیدکنندگان خودرو الکتریکی مجبورند صدها تا هزاران سلول را با هم ترکیب کنند و یک بسته باتری برای یک خودرو تشکیل دهند. بنابراین حتی وقتی که باتری به اصطلاح خالی محسوب میشود، هنوز خطر فرار حرارتی این انرژی و آتش گرفتن خودرو بسیار بالاست. وقتی فرار حرارتی رخ دهد، هیچ سیستم مدیریت باتری یا قطعکننده مداری نمیتواند جلو آن را بگیرد. به قول اهل فن؛ «آتش باتری قابل کنترل است، اما نمیتوان آن را خاموش کرد.»
همچنانکه درخصوص تلفن همراه، عواملی مانند نقص ساخت، آسیب فیزیکی به باتری، استفاده از شارژرهای غیراصلی، پردازنده گوشی، رها کردن گوشی داخل خودرو و زیر نور مستقیم آفتاب و تماس باتری موبایل با آب میتواند باعث انفجار گوشی شود، درخصوص باتری خودروهای برقی نیز باید ملاحظاتی را در نظر گرفت که بخشی از این ملاحظات به نحوه استفاده برمیگردند و برخی دیگر به مراحل تولید و عرضه مربوط هستند. آزمایشها نشان دادهاند که آسیب رسیدن به پک باتری در اثر تصادف چطور میتواند باعث آتش گرفتن آن شود. بنا بر گفتههای کارشناسان فنی، حتی دقیقترین و باتجربهترین تولیدکنندگان هم ممکن است سلولهای باتری ناقص را از نظر کیفی تأیید کنند. سوابقی نیز همچون آتشسوزی در گاراژ اتوبوسهای برقی در کشورهای اروپایی مانند آلمان وجود دارد و میزان ایمنی باتریهای لیتیومیونی نیز همچنان محل بحث است.
البته این گزارهها بدان معنا نیست که خودروهای برقی ایمن نیستند، بلکه منظور آن است که نباید از یاد ببریم که باتری لیتیومیونی گرچه هدفی بسیار دوردست برای بومیسازی محسوب میشود، اما درهرحال مقدار زیادی انرژی را در یک فضای بسیار کوچک ذخیره میکند و در اینجا مسأله داخلیسازی مثل همیشه با جان انسانها گره میخورد.