برقی کردن خودرو یک انقلاب در صنعت خودرو و خدمات پس از فروش آن محسوب می‌شود. جهان آینده شبیه الان نخواهد بود و باید سیاست برقی کردن خودرو در دستور کار قرار گیرد.

در توسعه استفاده از این خودروها اتکای مطلق به مشوق‌های دولتی در کشورهای غربی جواب نداده است. در کشور چین که میزان مشوق‌های ارائه‌شده در تولید خودرو برقی نسبت‌به کشورهای غربی کمتر بوده و این کشور دیرتر از غربی‌ها دست‌به توسعه تولید و استفاده از خودروهای برقی زده است اما هم اکنون شرایط بهتری دارد.

آمریکا به دلیل توفیق نیافتن در توسعه زیرساخت‌های موردنیاز برای استفاده از خودروهای برقی، به‌طور مشخص بر مضرات برقی‌سازی خودروها تاکید دارد. البته ممکن است این سیاست اثر بگذارد اما قطعا حرکت به سمت خودروهای برقی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.

ارزیابی‌ها نشان می‌دهند یک تاکسی سالانه ۱۰ هزار دلار یارانه سوخت می‌گیرد و اگر این رقم را در مقیاس چند میلیون خودرو در نظر بگیریم رقم بسیار بالایی است که می‌تواند در توسعه زیرساخت‌ها و پروژه‌های عمرانی صرف شود. اما به جای سرمایه‌گذاری در حوزه عمران در حال سوزاندن سرمایه‌های کشور هستیم.

گروه خودروسازی بهمن اخیرا یک موتورسیکلت برقی تولید کرده که صفر تا صد کار در این شرکت انجام شده و در دهه فجر نیز خدمت مقام‌معظم رهبری ارائه شده است.

برقی شدن سیستم حمل‌ونقل عمومی انتخاب نیست بلکه یک ضرورت است؛ ضرورتی که با آلوده کردن محیط‌زیست ایجاد شده است و مشخص نیست تا چه زمانی می‌خواهیم بنزین با رقمی کمتر از ۱۰ سنت را بسوزانیم غافل از اینکه همه چیز را نابود می‌کنیم.

شرکت‌های خودروسازی کشور مانند همه دنیا باید بتوانند زیرساخت‌های موردنیاز خود از جمله ایستگاه‌های شارژ را ایجاد کنند و حتی برای تامین برق موردنیاز نیروگاه بسازند، در واقع با برقی کردن خودرو فعالیت اقتصادی از بین نمی‌رود بلکه تغییر شکل می‌یابد.

وزارت صمت قانونی در حوزه خودروهای برقی ندارد. قوانین موجود اجازه واردات قطعات موردنیاز برای تولید را نمی‌دهد و در واقع قانون بر محور CKD تنظیم شده است. از این رو باید متولیان، سیاستگزاری مدونی در این حوزه تنظیم کنند.