اگرچه سرمایه‌گذاری در بخش تحقیق و توسعه همواره جزو برنامه‌های دو خودروساز بزرگ بوده و هر یک از آنها مجهز به مراکز تحقیقاتی پیشرفته هستند اما عواملی چون کمبود نقدینگی و رشد زیان انباشته در دو شرکت خودروساز بزرگ و همچنین هزینه‌های جاری و بدهی خودروسازان به زنجیره تامین موجب شده موضوع تحقیق و توسعه به‌رغم اهمیتی که در خودروسازی دارد اما اولویت خودروسازان در شرایط کنونی نباشد.
در ادامه سعید مدنی، مدیرعامل اسبق سایپا به بیان نظرات خود می‌پردازد.
دلایل عدم رعایت مقیاس اقتصادی تولید و عدم همخوانی آن با هزینه‌های تحقیق و توسعه در صنعت خودرو چیست؟
درحال‌حاضر مهم‌ترین مشکل خودروسازان کمبود نقدینگی است و دو شرکت خودروساز بزرگ زمانی می‌توانند در راستای رشد و ارتقای واحدهای تحقیقاتی خود گام بردارند که سرمایه در گردش کافی در اختیار داشته و به تولید معقول و با ظرفیت کامل دست پیدا کنند. البته سرمایه‌گذاری در بخش تحقیق و توسعه به رویکرد و دیدگاه مدیران در شرکت‌های خودروسازی نیز بستگی دارد.
به‌عنوان مثال در مقطعی که من مدیرعامل شرکت سایپا بودم ۲ تا ۳درصد از فروش محصولات صرف هزینه‌های تحقیق‌وتوسعه می‌شد تا جایی‌که با برنامه‌ریزی در این زمینه پروژه‌هایی چون خودروهای مونتاژی با هدف داخلی‌سازی را در دستور کار قرار دادیم.
آیا توسعه صنعت خودرو بدون ایجاد ارتباطات جهانی امکان‌پذیر است؟
شرکت‌های خودروسازی در اروپای‌شرقی، شوروی سابق و کره‌جنوبی که قصد تولید خودرو ملی بدون ارتباطات جهانی را داشتند با شکست مواجه شده و در نهایت این شرکت‌ها توسط خودروسازان غربی ساماندهی شدند. معمولا خودروسازان در دنیا باتوجه به هزینه‌های سنگین تحقیق و توسعه و برای حفظ بقای خود در بازار رقابت با یکدیگر ادغام شده و به‌صورت مشترک در بخش تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری می‌کنند. به‌عنوان‌مثال شرکت‌های خودروسازی رنو و نیسان اگرچه به لحاظ حقوقی جدا از یکدیگر هستند اما سرمایه‌گذاری مشترک انجام می‌دهند.
