یکی از مهم‌ترین اقدامات در راستای تحقق رشد اقتصادی ۸درصدی اقتصاد ایران، حل ناترازی برق و گاز کشور است. متاسفانه یکی از علل اصلی ناترازی گاز و برق کشور، وابستگی بیش‌از حد تولید برق کشور به گاز است، به نحوی که بیش‌از ۸۵درصد تولید برق به وسیله گاز تولید می‌شود.
این وابستگی بسیار بالا در بین کلیه کشورهای دنیا نیز سابقه نداشته است. این وضعیت موجب فشار بی‌سابقه به منابع گازی کشور شده که نتیجه آن مصرف بالای گاز در بخش نیروگاهی است. همچنین این مساله موجب شکل‌گیری ناترازی بزرگی برای گاز کشور شده که یکی از تبعات آن توقف تولیدات صنعتی است.
برای حل این معضل بسیار مهم و کلیدی، باید مسیر تولید برق را از سوخت گاز جدا کنیم و به سمت تنوع بخشیدن به سبد تولید برق کشور حرکت کنیم.
مهم‌ترین گام در زمینه حل ناترازی انرژی و رسیدن به رشد اقتصادی ۸درصدی با توسعه صنایع پیشران کشور از جمله خودرو، تنوع بخشیدن به سبد تولید برق کشور با ایجاد نیروگاه‌های تولید برق تجدیدپذیر، ذغال‌سنگی و... است، به نحوی که وابستگی نیروگاه‌های کشور به گاز به میزان ۳۰درصد از کل نیاز سوختی نیروگاه‌ها باید کاهش یابد.
ازسوی‌دیگر برای کاهش اثرات منفی سیستم تولید برق با خوراک گاز کشور باید منابع انرژی خود را متنوع کند. یک مجموعه تولید برق متنوع نه تنها فشار بر منابع گاز را کاهش می‌دهد، بلکه امنیت انرژی را نیز افزایش می‌دهد.
زغال‌سنگ فرصت اساسی برای توسعه ظرفیت تولید برق است. کشور با سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌های زغال سنگی تا توان ۳۰هزار مگاوات می‌تواند اهداف برنامه هفتم توسعه را نیز در این زمینه محقق کند.
همچنین با توجه به قرارگیری صنایع در نقاط مختلف کشور، مهم‌ترین سازوکار مبتنی‌بر توسعه نیروگاه‌های برق تجدیدپذیر است که راهبردی‌ترین اقدام برای تامین برق صنایع به حساب می‌آید.
در این زمینه طبق ماده ۱۶ قانون جهش تولید دانش‌بنیان، باید حداقل ۵درصد از نیاز برق صنایع از طریق نیروگاه‌های تجدیدپذیر تامین شود.
