شرکت ایران‌خودرو با توجه به تغییر و تحولات مدیریتی که در سال گذشته تجربه کرد، در سال جدید قصد دارد با واگذاری اموال مازاد خود به‌سوی سودآوری حرکت کند. بر این اساس ایران‌خودرو در این رابطه طرح‌های متفاوتی در دستور کار دارد. در این راستا، نماد خودرو قصد دارد دارایی‌های مستقیم مانند املاک و سهام‌هایی را که ادامه نگهداری آن‌ها برای این گروه صنعتی ضرورتی ندارد و همچنین برخی شرکت‌های خود را که در حلقه بیزینس اصلی این شرکت قرار ندارند با شرایط مناسب و رعایت قوانین و مقررات به‌تدریج واگذار و منافع آن‌ها را صرف کمک به پیشبرد اهداف اصلی خود کند.
از سویی در برخی موارد فروش اموال و دارایی‌های مازاد موجب سودآوری برای ایران‌خودرو نیز می‌شود. درعین حال این اقدام می‌تواند نقش موثری در ارتقای بهره‌وری و چابک‌سازی ساختار مدیریتی ایران‌خودرو ایفا کند. با خروج دارایی‌های غیرمولد از ترازنامه شرکت، تمرکز مدیریتی بر بهبود کیفیت محصولات، توسعه فناوری و افزایش ظرفیت تولید معطوف خواهد شد. همچنین این واگذاری با فراهم‌سازی بستر مناسب، زمینه‌ساز جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی خواهد بود که درنهایت منجر به‌ارتقای سطح رقابت‌پذیری در بازار خودرو می‌شود.
همچنین عرضه سهام مازاد در بازار سرمایه می‌تواند به‌تعمیق بازار بورس و ارتقای شفافیت مالی در فعالیت‌های این گروه صنعتی کمک کند. چنین فرآیندی، علاوه‌بر افزایش اعتماد عمومی به صنعت‌خودرو، به ایجاد تحرک در گردش نقدینگی و استفاده بهینه از منابع موجود در بازار سرمایه منجر خواهد شد.
با کاهش وابستگی به‌حمایت‌های مالی دولتی، ایران‌خودرو توان آن را خواهد داشت که به‌صورت مستقل در جهت توسعه پایدار و صادرات‌محور حرکت کند.
درمجموع، اجرای دقیق و اصولی این سیاست می‌تواند نقطه عطفی در مسیر اصلاح ساختار صنعت‌خودرو کشور به‌شمار آید. این درحالی است که یکی از دستاوردهای راهبردی واگذاری اموال و سهام مازاد ایران‌خودرو، خروج تدریجی از وضعیت زیان‌دهی و ورود به‌مسیر سودآوری پایدار است؛ مسیری که تحقق آن برای ایران‌خودرو اهمیت حیاتی دارد.
طی سال‌های اخیر، انباشت هزینه‌های سربار، پیچیدگی‌های ساختاری و....، از عوامل اصلی کاهش بهره‌وری و تداوم زیان‌دهی در ایران‌خودرو بوده‌اند.
در چنین وضعیتی با واگذاری اصولی دارایی‌های غیرمولد و اموال مازاد، این خودروساز می‌تواند بخش قابل توجهی از منابع مالی خود را از وضعیت راکد خارج ساخته و در مسیر سرمایه‌گذاری مجدد در حوزه تولید به‌کار گیرد. این منابع می‌توانند صرف توسعه خطوط تولید، ارتقای فناوری‌های موجود، بهینه‌سازی زنجیره‌تامین یا نوسازی ماشین‌آلات و زیرساخت‌های حیاتی شوند؛ عواملی که به‌طور مستقیم بر کاهش بهای تمام‌شده و افزایش حاشیه سود اثرگذارند.
