به گزارش «اخبار خودرو»، رابطه مارک ریوس با صنعت خودروسازی به نسل‌های قبل از خودش باز می‌گردد. پدر او یکی از کارمندان قدیمی جنرال موتورز بود که در اواخر دهه ۱۹۸۰ تا ریاست هیات مدیره این شرکت پیش رفت؛ یعنی همان پستی که همین حالا ریوس دارد. هرچند جنرال موتورز این روزها با جنرال موتورزی که پدرش سه دهه پیش از آن بازنشسته شد بسیار متفاوت است.
جنرال موتورز دیگر بزرگترین خودروساز جهان نیست و بازارهایی مهمی را در اروپا، روسیه، استرالیا و هند به امان خود رها کرده است. در عین حال با این‌که جنرال موتورز همچنان بیشترین سود خود را از فروش وانت‌های پیکاپ بزرگی مانند شورلت سیلورادو و جی‌ام‌سی یوکان به دست می‌آورد به یکی از خودروسازانی بدل شده که با رویکردی بسیار تهاجمی به سوی الکتریکی‌سازی محصولاتش پیش می‌رود.
در این مصاحبه که نشریه دیترویت بیورو آن را منتشر کرده ریوس در مورد برنامه‌های آتی جنرال موتورز صحبت کرده است. در اینجا بخش اول این گفت‌وگو را مطالعه می‌کنید و بخش پایانی آن در روزهای آینده منتشر خواهد شد.
مثل همیشه صنعت خودروسازی جزو نخستین صنایعی بود که تحت تاثیر بحران ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا قرار گرفت و همچنین مثل همیشه جزو نخستین صنایعی بود که توانست از سایه رکود ناشی از آن بیرون بیاید. دلیل این رویه چیست؟
به‌طور کلی، همان‌طور که مدیران قدیمی دیترویت آن را می‌دانند فراز و نشیب‌ها اقتصادی معملا چنین تاثیری روی صنعت خودروسازی می‌گذارد. در هر رکودی اقلام گران‌قیمت جزو اولین محصولاتی هستند که تحت تاثیر قرار می‌گیرند و به غیر از خانه، ماشین‌ها جزو گران‌ترین اقلامی هستند که خانوارها به سراغ خریدشان می‌روند. در مواجهه با همه‌گیری کرونا بخش تولید همان اوایل تحت تاثیر قرار گرفت زیرا ما مجبور بودیم برای محافظت از کارکنان و خانواده‌یشان کارخانه‌هایمان را تعطیل کنیم. خوشبختانه به لطف پروتکل‌های ایمنی سخت‌گیرانه و نیروی کار متعهدمان نسبتا هم زود توانستیم کارمان را از سر بگیریم.
می‌شود برخی از اقدامات جنرال موتورز برای عبور از این رکود را بگویید؟ به نظر می‌رسد که این بار خودروسازان بیشتر با هم همکاری داشته‌اند و از نظرهایی شبیه دوران جنگ جهانی دوم بوده است. نظرتان در این باره چیست؟
مقایسه اقدامات این دوران با جنگ جهانی دوم درست و مناسب هب نظر می‌رسد. تیم جنرال موتورز هر روز باعث افتخار من است، اما گمان نکنم هیچ وقت بیشتر از زمانی که دیدم در شروع پاندمی قادر به چه کارهایی هستیم، به خودم بالیده باشم. زمانی که مشغول همکاری با ونتک (شرکت سازنده دستگاه ونتیلاتور) شدیم، متعهد شدیم که کارخانه‌مان در کوکوموی ایندیانا را به تولید ونتیلاتور اختصاص دهیم و خیلی سریع قطعات مورد نیاز برای تولید را تهیه کردیم. چیزی نگذشت که در هر هفت دقیقه ما یک ونتیلاتور تولید کردیم و طی قراردادی که با دولت بستیم ظرف ۱۵۴ روز ۳۰۰ هزار دستگاه ونتیلاتور ساختیم. این کار بسیار بزرگی بود و حالا هر زمان که می‌خواهیم درباره کاری حرف بزنیم که باید خیلی سریع اتفاق بیافتد می‌گوییم با «سرعت ونتیلاتور». در تمام این مدت هم تعهدمان به تولید خودروهای برقی و بازنگری درباره محصولات جدیدمان را کنار نگذاشتیم. در واقع تلاش‌هایمان در این زمینه‌ها را هم دو برابر کردیم.
کمبود میکروچیپ‌های نیمه‌رسانا موردی است که پیامدهایی غیرمنتظره را به دنبال داشته است. شما از این مساله چه درسی گرفته‌اید؟ چطور از این درس و سایر درس‌هایی که پاندمی با خود به همراه داشت برای پیشرفت استفاده خواهید کرد؟
کمبود چیپ واقعا باعث تقویت نوآوری و چابکی تیم‌های ما برای مدیریت هرگونه بحرانی شد. ما برای هر گونه سناریویی که ممکن است با آن روبه‌رو شویم برنامه‌ریزی می‌کنیم و فکر می‌کنم هر کس که به ترازنامه مالی ما نگاهی بیاندازد می‌گوید که ما خیلی خوب از طوفان‌ها عبور می‌کنیم. یک حرف کلیشه ای این است که همیشه منتظر غیرمنتظره‌ها باش. اما دیگر چه درسی می‌توانیم از اتفاقات یکی دو سال گذشته بگیریم؟ و کسی چه می‌داند که در آینده چه اتفاقاتی خواهد افتاد؟ نمی‌شود بنشینید و فقط منتظر بلایا باشید- باید همزمان به شکلی فعال برنامه‌ریزی کنید و برای واکنش سریع و قاطعانه نسبت به هر چیزی آمادگی داشته باشید. به عبارت دیگر چالاکی بنیادی ویژگی اصلی جنرال موتورز است و فکر می کنم ما بیش از هر زمان دیگر این ویژگی را داشته باشیم.
آیا جنرال موتورز (و به‌طور کلی‌تر صنعت خودروسازی) به اندازه سایر کسب و کارهای آمریکایی در استخدام نیروی کار دچار مشکل شده است؟ چرا و شما چه‌طور به این مساله پرداخته‌اید؟
ما در حال استخدام نیرو هستیم و در این خصوص که چه‌طور به نامزدهای مورد نظرمان دست پیدا کنیم خیلی خلاق شده‌ایم. ما در حال برگزاری دوره‌های معرفی مشاغل در سایت‌های تولیدمان هستیم و از کارکنان‌مان می‌خواهیم تا دوستان و اقوام‌شان را به آنجا بیاورند. همچنین ویدیوهایی را برای نشان دادن افراد در حال کار کردن و نمایش تسهیلات تولید و فناوری‌های پیشرفته‌مان ساخته‌ایم. همچنین از نهادها اجتماعی مانند کلیساها، باشگاه‌ها و مدارس کمک می‌گیریم. ما در تلاشیم تا بتوانیم به هر شیوه و از هر طریقی به افراد دسترسی داشته باشیم. ماموریت ما برای آلودگی صفر، تصادف سفر و ترافیک صفر چیزی است که بسیاری از کارکنان بالقوه آن را درک می‌کنند و به استقبالش می‌روند.
