اول اینکه حسن روحانی با تعهد بهبود روابط ایران با غرب و رعایت حقوق بشر در داخل این کشور با رای عمده مردم کشورش انتخاب شده است.

 بزعم مقاله نویس فیگارو زمانیکه حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران بود، دولت ایران با امضای پروتکل الحاقی پیمان منع گسترش سلاحهای هسته ای، با بازرسی سرزده مراکز اتمی این کشور موافقت کرده بود. از سوی دیگر، درست برخلاف محمود احمدی نژاد، حسن روحانی نه خواستار نابودی اسرائیل شده و نه هم تراژدی هولوکاست را کم اهمیت جلوه داده است.
 
دومین دلیل برای اعمال حسن نیت از سوی غرب در برابر حسن روحانی این خواهد بود که ایران بدلیل نفوذ خود در میان شیعیان، میتواند نقشی با اهمیتی در کاهش منازعات سرد و گرم منطقه ای میان شیعیان و سنی ها در خاور میانه، بعهده بگیرد.
 
به عقیده نویسنده فراموش نباید کرد که این منازعات ثبات منطقه ای را که بیش از ٦٠در صد نفت جهان را در اختیار دارد، و از این طریق، اقتصاد جهانی را، تهدید می کند.

مقاله نویس فیگارو سومین دلیل برای حسن نیت غرب دربرابر ایران را در این می بیند که رقیب اصلی ایران روسیه است و نه غرب و هم اینکه تفکرمبتنی بر اصل اجتهاد در نزد شیعیان ایران، معتدل تر از وهابیسم در شبه جزیره عربستان سعودی است.
 
مقاله فیگارو با این نتیجه گیری پایان می یابد که کلید آشتی غرب با ایران، در پرونده هسته ای ایران نهفته است : کافیست غرب در گام نخست با برسمیت شناختن حق غنی سازی برای ایران، به نوعی، غرور ملی ایرانیان را برسمیت بشناسد تا در ازای آن، در گام بعدی، پارلمان ایران، پروتکل الحاقی پیمان منع گسترش سلاحهای هسته ای را تصویب کند.
 
به عقیده فیگارو، آخرین گام را هم غرب خواهد برداشت تا تحریمهای تجارتی و بانکی خود علیه ایران را متوقف کند، البته با این شرط که به محض اولین نشانه های تلاش برای ادامه غنی سازی اورانیوم با هدف نظامی از سوی ایران؛ غرب تحریمهای خود را از سر خواهد گرفت.
 
استفان والت تحلیلگر معروف آمریکایی با ارائه تحلیلی در مجله فارین‌پالیسی به انتخابات ریاست‌جمهوری ایران پرداخت و نوشت: بعید است کسی بتواند بگوید نتیجه انتخابات ایران را پیش‌بینی می‌کرد.
 
وی درباره چالش هسته‌ای تصریح می‌کند: ایران از چرخه هسته‌ای خود دست نخواهد کشید. بنابراین ایالات متحده باید قبول کند که ایران به توانایی هسته‌ای مجهز است. ایران نیز باید کنترل بر برنامه هسته‌ای خود را بپذیرد.
 
والت در ادامه با اشاره به تاثیرپذیری اوباما از کنگره و لابی صهیونیستی نوشت: هر نوع تلاش در واشنگتن برای بهبود روابط با ایران، مورد مخالفت گروه‌هایی مانند لابی اسرائیلی قرار می‌گیرد. متاسفانه سیستم سیاسی آمریکا به صبوری اشتهار ندارد و اوباما نشان نداده که در سیاست خارجی فردی شجاع و قاطع است.
 در واقع، او همچنان باید به موضعی در سیاست خارجی تمایل نشان دهد که با تفکر نیروهای سیاسی قدرتمند در آمریکا همخوانی داشته باشد. اما در حالی که اوباما انگشت خود را در مقابل مسیر باد گرفته، زمان در حال سپری شدن است و شاید فرصت دیگری برای تعامل از دست برود. به این ترتیب ایران مجاب خواهد شد که آمریکا تنها به دنبال براندازی است.
 
فارین‌پالیسی در تحلیل دیگری به قلم ولی ‌نصر تصریح کرد: آمریکا باید قدم اول را برای بهبود روابط با ایران بردارد.
 
مشاور سابق وزارت خارجه آمریکا تصریح می‌کند: با تعیین رئیس‌جمهور جدید موضع هسته‌ای ایران تغییر نمی‌کند. روحانی 10 سال پیش مذاکراتی را با غرب داشت که به خاطر تعلیق غنی‌سازی مورد انتقاد شدید قرار گرفت. این امتیازدهی به امید اعتمادسازی و سپس رسیدن به تعامل گسترده‌تر صورت گرفت اما این امید به شکست منجر شد چون مذاکرات به شکست انجامید.
 
فارین‌پالیسی می‌افزاید: حسن روحانی رئیس‌جمهور منتخب یک بار شرمنده و مارگزیده شده و احتمالا بار دیگر برای اتخاذ موضع نرمش در برابر غرب پا پیش نمی‌گذارد. وی تنها در صورتی امتیاز می‌دهد که مطمئن شود در قبال آن امتیازی خواهد گرفت. او باید بتواند بیش از احمدی‌نژاد و جلیلی امتیاز بگیرد. بنابراین روحانی به جای ریسک امتیاز‌دهی صبر می‌کند و منتظر می‌ماند که ببیند آمریکا برای امتیاز دادن جدی می‌شود یا خیر. اتفاقات 10 سال قبل لکه ننگی برای اصلاح‌طلبان شد. اکنون توپ در زمین واشنگتن است و اگر آمریکا نتواند امتیازی به ایران بدهد هیچ تغییری صورت نخواهد گرفت.