به گزارش «اخبار خودرو»، به‌طور کلی مهندسان مکانیک خودرو، دو دسته قوای محرکه طراحی و تولید می‌کنند. دسته اول شامل پیشرانه‌های تنفس‌طبیعی یا فاقد سیستم‌های پرخوران برای فشرده‌سازی هوای بیشتر در داخل سیلندر است که این نوع پیشرانه‌ها در اکثر خودروها دیده می‌شود و این دسته از قوای محرکه‌ به‌دلیل سازگاری بیشتر با شرایط سوختی و جوی مختلف، کمتر خراب می‌شوند. اما دسته دوم پیشرانه‌های درون‌سوز موسوم به‌پرخوران‌ هستند که از دو سیستم توربوشارژ و سوپرشارژ بهره می‌گیرند و وظیفه هر دو سیستم فشرده‌سازی بیشتر هوا به‌سیلندرهای خودرو است. 
باتوجه به‌اینکه در موتورهای توربوشارژ یا سوپرشارژ، فشرده‌سازی هوا به‌شکل بهتری صورت می‌گیرد، بنابراین این مساله به‌کیفیت بالای ساخت قطعات و همچنین استفاده از تکنولوژی به‌روز بستگی دارد. 
با این وجود مهندسان مکانیک خودرو برای پیشرانه‌های توربوشارژ از قطعات به‌اصطلاح فورجینگ‌شده بهره می‌گیرند تا در زمان ایجاد فشار بالا درون فضای محبوس‌شده سیلندر، قطعه اصلی که در سیلندر هر چهار زمان را به‌پایان می‌رساند، توانایی حرکت خطی در سیلندر را داشته باشد. 
بر این اساس به‌منظور نصب سیستم پرخوران توربوشارژ یا سوپرشارژ روی پیشرانه‌ای که فاقد این سیستم‌هاست، باید تغییرات بسیاری در آن صورت گیرد. 
به‌عبارت دیگر باتوجه به‌پروگرامی که برای واحد کنترل‌گر مرکزی ECM در پیشرانه‌های توربوشارژ یا سوپرشارژ تعریف شده، میزان باز بودن دریچه‌گاز، زمان جرقه‌زنی و حتی نوع پاشش سوخت بسیار متغیر است و این تفاوت اصلی میان پیشرانه‌های فاقد سیستم پرخوران و آن دسته از پیشرانه‌هاست که از چنین سیستمی بهره 
می‌گیرند. 
اما به‌رغم آنچه گفته شد، بسیاری از مکانیک‌های سنتی و اسپرت‌دوستانی که تنها با نام این دسته از قطعات آشنا هستند، نصب توربوشارژ یا سوپرشارژ روی پیشرانه‌ای که از کمپانی سازنده فاقد سیستم پرخوران بوده، را بلامانع می‌دانند. این درحالی است که در عمل، سیستم‌های خنک‌کاری و روانکاری، مکانیزم پاشش سوخت، کارکرد موتور، عملکرد سیستم جرقه‌زنی و حتی پروگرام ECU با پیشرانه‌های متداول تنفس‌طبیعی بسیار متفاوت بوده و اگر چنین سیستمی روی یک موتور فاقد سیستم پرخوران نصب شود، باید ابتدا تمام قطعات داخلی موتور اعم از پیستون و شاتون، مانیفولدهای ورودی و خروجی و حتی سیستم خنک‌کاری تغییرات گسترده‌ای داشته باشد تا بتوان از توربوشارژ یا سوپرشارژ در آن بهره برد. 
باتوجه به‌اینکه چنین مساله‌ای به‌هیچ‌عنوان مقرون‌به‌صرفه نیست، در بسیاری از مواقع دیده شده که پیشرانه‌ای مانند TU5 که محبوب‌ترین موتور 1.6 لیتری تنفس‌طبیعی در داخل کشور است، تنها یک توربوشارژ روی آن نصب شده و ‌تغییر دیگری روی موتور یا حتی روی خودرویی که دارای چنین مولد قدرتی است، اعمال نشده است. 
براین اساس مهندسان مکانیک همواره توصیه می‌کنند که از تیونینگ‌ و ارتقای غیراصولی خودرو خودداری شود. زیرا به‌همان میزان که قدرت و گشتاور پیشرانه یک خودرو ارتقا می‌یابد، باید سیستم ایمنی و ترمز خودرو نیز به‌همان میزان ارتقا یابد. براین اساس نصب سیستم‌های پرخوران برای پیشرانه‌های تنفس‌طبیعی یک عمل غیراصولی و غیراستاندارد به‌حساب می‌آید.