چرا در خودروهای کراس‌اوور ژاپنی مانند تویوتا راوفور، نیسان ایکس‌تریل، میتسوبیشی اوتلندر و... از موتورهای توربوشارژ استفاده نشده است و آیا می‌توان این موضوع را به استهلاک بالای توربو نسبت داد؟ اگر این موضوع صحت دارد، چرا کمپانی‌های آلمانی مانند آئودی، مرسدس‌بنز، ب‌ام‌و، فولکس‌واگن و ... از موتورهای توربوشارژ استفاده می‌کنند؟
به گزارش «اخبار خودرو»، همان‌طور که می‌دانیم توربوشارژ و سوپرشارژ، به‌عنوان سیستم‌های پرخوران یا همان افزایش‌دهنده قدرت در موتور معرفی می‌شوند و طراحی این دو سیستم برای موتور باتوجه به‌افزایش هوای ورودی به‌سیلندر منجر به‌افزایش راندمان می‌شود. اما از آنجایی که ساختار و عملکرد این قطعات نیازمند روان‌کاری و خنک‌کاری است، قطعا عامل استهلاک را در پیشرانه‌ها افزایش خواهد داد. تعیین، طراحی و تولید پیشرانه و تکنولوژی‌های آن براساس عملکرد و مقدار نیاز تعیین‌شده از سوی مهندسان، برای هر محصولی متفاوت بوده و گاهی ممکن است از یک پیشرانه با حجم 2400 سی‌سی و چهارسیلندر، مقدار توان مورد نیاز دریافت شود. در این حالت نیازی به‌استفاده از توربو برای افزایش توان و قدرت نیست. اما ممکن است کمپانی به‌دلیل طراحی محصولات اسپرت و راضی کردن مشتریان مجبور به‌استفاده از پیشرانه‌های مجهز به‌توربوشارژر باشد.
هرچند که سیاست جهانی این روزهای صنعت‌خودرو، استفاده از پیشرانه‌هایی با تعداد سیلندر و حجم کمتر و مجهز به‌پرخوران است. این نکته را نیز در نظر داشته باشید که کمپانی‌های خودروساز مطرحی همچون مرسدس‌بنز، ب‌ام‌و، آئودی، پورشه و... باتوجه به‌قوانین آلایندگی وضع‌شده در اروپا که با نام یورو معرفی می‌شوند، سعی در طراحی پیشرانه‌های کم‌حجم و پرقدرت و نهایتا با آلایندگی پایین دارند. بنابراین از آنجا که این خودروسازان به‌عنوان کمپانی‌های صاحب‌سبک معرفی می‌شوند، همواره این عامل را سرلوحه کار خود قرار می‌دهند و با پیشرانه‌های کم‌حجم اما مجهز به‌توربوشارژ راندمان بالایی را برای محصولاتشان به‌وجود می‌آورند تا نیازهای مشتریان خود را مرتفع کنند.
از سوی دیگر خودروسازانی مانند تویوتا با در نظر داشتن پیشرانه‌های 2.5 لیتری یا دولیتری تنفس‌طبیعی، قدرت مورد نیاز را برای خودروهایشان فراهم می‌کنند تا نیازی به‌پرخوران‌ها نباشد. همچنین درمحصولات لوکس خودروسازان ژاپنی نیز شاهد نصب توربوشارژ و پیشرانه‌هایی با تکنولوژی بالا هستیم که این موضوع را باید به‌قیمت و تولید این دسته از خودروها نسبت داد. چراکه یکی از پرهزینه‌ترین عوامل برای تولید خودرو، پیشرانه‌هایی باتکنولوژی بالاست که خودروساز را مجبور می‌کند تا با صرف سرمایه بیش‌تر چنین قوای محرکه‌ای را برای محصولاتش به‌کار گیرد. بنابراین چنین موضوعی واضح است که در خودروهای نسبتا اقتصادی درسطح بازار جهانی، شاهد نصب پیشرانه‌های تنفس‌طبیعی باشیم که هم هزینه نگهداری پایین‌تری دارند و هم مخارج مربوط به‌تولید را به‌شکل چشمگیری برای کمپانی کاهش خواهند داد.
