به گزارش «اخبار خودرو»،رانندگی طولانیمدت، بهویژه در مسیرهای یکنواخت با تکیه بر مهارتهای ناخودآگاه همراه است و همین کاهش هوشیاری راننده میتواند بسیار خطرآفرین باشد. اگر به این شرایط، تراکم خودروها و ترافیک را هم اضافه کنیم، درگیری راننده با پدالها بیشتر میشود که حتی در خودروهای اتوماتیک هم بهخستگی مضاعف راننده منجر خواهد شد. اما سیستمهای جدید کروزکنترل در سیستم دستیار پیشرفته راننده (ADAS) که بر پایه تشخیص فاصله با خودرو جلویی کار میکند و در خودروهای افایکس و تیگو 8 پرو و تیگو 8 پرو مکس از برند فونیکس استفاده شده، میتواند بهاین مسائل پایان دهد.
گرچه از پیدایش نخستین نمونه سیستم کروزکنترل، چندین دهه میگذرد، اما تکنولوژی اولیه بهواسطه عدمتطبیقپذیری، میتواند در مسیرهای مسطح و عموما خلوت نظیر آزادراهها بهعدم هشیاری راننده نیز دامن بزند. در سیستمهای قدیمی (با عدمامکان تشخیص فاصله و تطبیق)، سرعت خودرو بر عدد خاصی تنظیم میشود و وسیلهنقلیه بهصورت خودکار با تنظیم میزان گاز، سرعت ثابت را حفظ میکند. از همین رو، راننده پدال گاز را رها میکند و درصورت مواجهه ناگهانی با مانع، ترافیک یا ترمز ناگهانی خودرو جلویی، مجال کوتاهی برای توقف خودرو خواهد داشت. اما با پیشرفت تکنولوژی در این زمینه، فاصله با خودرو جلویی لحظه بهلحظه محاسبه و سرعت خودرو بر همان اساس تنظیم میشود.
نگاهی به تاریخچه کروزکنترل تطبیقی
درمجموعه رادارهای سیستم همیار راننده (ADAS)، قابلیت «تشخیص فاصله» در خودروها از قدمتی در حدود یک دهه بیشتر از رادارهای خطی برخوردار است و در این زمینه نیز ژاپنیها با ارائه نخستین سیستم تشخیص فاصله در سال 1992 پیشگام هستند. سیستم اولیه بهعنوان «هشدار فاصله» شناخته میشد و تاثیری در گاز، ترمز یا تعویض دنده نداشت. در سال 1995، سیستم دیگری با عنوان «پیشنمایش کنترل فاصله» بهبازار ارائه شد که سرعت را از طریق کنترل دریچهگاز، کاهشدنده و بدون دخالت در سیستم ترمز کاهش میداد. در سال 1999 این تکنولوژی در اروپا توسعه یافت و مرسدسبنز از نخستین سیستم «کروزکنترل تطبیقی» (Adaptive Cruise Control) در محصولات کلاس S و CL استفاده کرد. در سال 2000، بامو رادار کروزکنترل فعال را در سری 7 (E38) روانه بازار اروپا کرد. تویوتا نیز در اواخر همین سال، لیزر ACC را با سیستم کروزکنترل لیزری پویا به بازار ایالات متحده آورد که کنترل ترمز هم به آن افزوده شده بود.
در نیمه نخست همین دهه، توسعه سیستم کروزکنترل از جانب برندهای دیگر در صنعتخودرو نظیر اینفینیتی، فولکسواگن، آئودی، کادیلاک، لکسوس و آکورا ادامه یافت؛ تا آنجا که لکسوس یک سیستم پیش از برخورد را با هدایت رادار ارائه کرد و قابلیتی بهآن افزوده شد تا ترمز هم در این مجموعه درگیر شود و در صورت توقف خودرو جلویی، بتواند وسیلهنقلیه را متوقف کند. برندهای لینکلن، فورد، جیپ، کرایسلر، ولوو و تسلا که در دهه اخیر بهعنوان نامی پیشرو در زمینه تکنولوژی وسایل نقلیه هوشمند و خودران شناخته میشود نیز از جمله نامهای مطرحی بودند که بهگونههای مختلفی از این تکنولوژی تجهیز شدند.
کروزکنترل هوشمند در محصولات فونیکس
برندهای مختلف با اهداف تجاری، از عنوانهای متفاوتی برای اشاره بهاین سیستم و بهویژه زیرمجموعههای آن استفاده میکنند. در بازار خودرو ایران، اساس تکنولوژی عمدتا با همان عنوان «کروزکنترل تطبیقی» (ACC) شناخته میشود. کنترل این سیستم، با سنسورهایی مبتنی بر رادار، لیزر یا دوربین انجام میشود و سیستم ترمز را بهمحض تشخیص وسیلهنقلیه دیگر در مسیر، فعال میکند و بهمحض خالی شدن فضای کافی، تا رسیدن بهسرعت مورد نظر، مجدد اقدام بهگاز دادن میکند. این فناوری با امکان تفکیک صحیح وسایل نقلیه و کاهش خطاهای راننده، ایمنی و راحتی سرنشینان را حفظ کرده و به ترافیکی روان در مسیر کمک میکند. کروزکنترل هوشمند در خودروهای فونیکس بهدو زیرمجموعه اصلی تقسیم میشود. رادار دستیار ترافیک سنگین (Traffic Jam Assist) یا بهاختصار TJA بهطور خاص برای رانندگی در ترافیک و سرعتهای کمتر از 60 کیلومتر بر ساعت، طراحی شده و رادار کمکی کروز یکپارچه (Integrated Cruise Assist) که بهطور مختصر بهصورت ICA شناخته میشود نیز بازه سرعت 60 تا 150 کیلومتر بر ساعت را پوشش میدهد. کروزکنترل تطبیقی، یکی از قابلیتهای سیستم همیار راننده (ADAS) است که ضمن کاهش خستگی راننده و افزایش ایمنی سرنشینان، میتواند بهبهبود بار ترافیکی معابر کمک کند. مطابق تعریف «انجمن جهانی مهندسان خودرو» (SAE International)، وسایل نقلیه با کروزکنترل خودکار در سطح اولیه وسایل نقلیه خودران طبقهبندی میشوند و درصورت همراه داشتن امکان دیگری مثل رادارهای خطی از مجموعه ADAS، خودرو بهسطح دوم وسایل نقلیه خودران ارتقا مییابد. ترکیب این سیستمها در خودروهای فونیکس میتواند با خلق تجربهای لذتبخش و منحصر بهفرد از رانندگی همراه باشد.