چند سالی است بازار خودرو کشور تمایل زیادی به حضور خودروهای کراساوور یا به اصطلاح به خودروهای شاسیبلند دارد و در واقعیت نیز شاهد تردد انواع خودروهای شاسیبلند در خیابانها هستیم.
تقاضا برای خودروهای شاسیبلند در قالب هشت مشخصه کلی دستهبندی میشوند. این هشت مشخصه عبارتنداز نام برند مانند کراساوورهای بامو، بنز، تویوتا، لکسوس، پورشه و ... که در مقایسه با خودروهای سدان یا سواری که هزینه سنگینی را بر مصرفکننده تحمیل میکنند؛ متقاضی نسبتبه تبدیل خودرو سواری خود به شاسیبلند ترغیب میشود، خصوصیات فنی اساسی مانند حجم موتور و قدرت، گیربکس، سیستم تعلیق، پایداری و تعادل، گشتاور و درنتیجه سرعت خودرو، آپشنهای لوکس شامل سیستمهای راحتی و ایمنی سرنشین و کنترلهای الکترونیکی در اداره خودرو و همچنین هزینه رانندگی خودرو که به اصطلاح فنی Running Cost گفته میشود و در ایران عمدتا شامل هزینه تعمیرات، دسترسی آسان و ارزان به قطعات یدکی و مصرف سوخت است.
علاوهبر مشخصات مذکور عواملی چون سطح درآمد سالانه، میزان برخورداری از رفاه در زندگی و شیوه زندگی متقاضیان در تقاضا برای خرید خودروهای شاسیبلند نقش اساسی دارند البته در میان عوامل فوق سطح درآمد متقاضی از مهمترین دلایل خرید خودروهای کراساوور است که اگر متقاضی با محدودیت هزینه مواجه نباشد، براساس میزان برخورداری از درآمد بالا بر برند متمرکز میشود درنتیجه عوامل دیگر نقش خنثی را بازی میکنند.
بر این اساس بعضی شاسیبلندهای لوکس مانند لکسوس سری NX، لندکروزر، پرادو، فولکسواگن تیگوان، بورگوارد و محصولات برند DS با قیمتهای بسیار بالا در زمره تعیینشدگی توسط عامل درآمد قرار دارند و به همین دلیل اکثر خودروهای شاسیبلند در ایران بهصورت کارکرده به فروش میرسند و به جز تعداد بسیار معدودی که به تازگی روانه بازار شدهاند، اغلب عمری بیش از 4 سال مصرف را دارند که درصورت وجود مشکل فنی، بدنه معیوب و یا استهلاک قطعات، خسارت هنگفتی را روی دست خریدار خواهند گذاشت.
البته مشخصات فنی شاسیبلندهای مونتاژی در معرض تفاوت سلیقه، تمایل به خرید آنها را با مشکل مواجه کرده است. بهعنوانمثال در مورد هایما S7 فاصله نسبتا زیاد شاسی با زمین، ابعاد بزرگ و چسبندگی کم لاستیکها با جاده، هندلینگ خودرو بهخصوص در جادههای پر پیچ و خم را تا حدی برای راننده مشکل میکند همچنین به لحاظ آپشنهای ایمنی و رفاهی نیز رده اهمیتی متوسطی دارد.