رئیس شورای سیاستگزاری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
انـتخـابـات چـهاردهـمین دوره ریاست‌جمهوری در ایـران پایان یافت و رئیس‌جمهور هم با آرای اکثریت مردم برگزیده شد. اقدام بعدی در این زمینه پس از تنفیذ حکم ریاست‌جمهوری، تشکیل کابینه و معرفی اعضای آن به مجلس شورای اسلامی جهت کسب رأی‌اعتماد است.
فارغ از جناح‌بازی‌ها و دسته‌بندی‌های سیاسی امیدواریم اعضای محترم کابینه به‌گونه‌ای برگزیده و پیشنهاد شوند که دارای بیشترین شرایط احراز بوده، برای پیشبرد هدف‌ها به تمامی جزئیات و مشکلات وزارتخانه متبوع خود اشراف داشته باشند. نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی هم در اعطای رأی اعتماد تحت‌تاثیر شعارهای مندرج در برنامه‌های وزیران پیشنهادی قرار نگیرند و بیشتر به حقایق و واقعیات بنگرند.
هرچند حقایق مذکور برای همه وزارتخانه‌ها مهم است اما برای وزارتخانه‌های متولی امور تولیدی و صنعتی جایگاه ویژه‌ای داشته و دقت و امعان‌نظر بیشتری را طلب می‌کند.
واضح است که در این سرمقاله منظور اصلی ما وزرات «صمت» بوده که نظر به گستردگی وظایف، شخص وزیر مسئول اصلی سیاستگزاری صنعتی است بنابراین وزیر پیشنهادی باید کسی باشد که سینه‌خیزرفته و گردوخاک‌خورده انواع رشته‌های صنعتی بوده و برای حل مسائل و مشکلات مربوطه راه‌حل‌های علمی و منطقی داشته باشد.
با این مقدمه نسبتا طولانی و با عنایت به اینکه حیطه تخصصی روزنامه «دنیای‌خودرو» پرداختن به صنعت خودرو از جهات مختلف است؛ با اختصار به موانع عدم دستیابی به توسعه در این صنعت آن‌هم پس از شش دهه اشاره می‌شود تا شاید موردتوجه وزیر آینده «صمت» قرار گرفته و در رفع موانع مفید واقع شود:
الف) تدوین راهبرد و یا همان استراتژی و حرکت براساس آن. متاسفانه با اینکه آموزه‌های دینی و مذهبی و نیز توصیه‌های بزرگان علم و ادب ما سرشار از انتظام امور است ولی از حدود نیم‌قرن گذشته صنعت خودرو کشور به دلایلی که هنوز معلوم نیست از چنین موهبت ذیقیمتی محروم بوده است.
ب) عدم رویکرد به طراحی و تولید خودرو رقابتی که در بازارهای جهانی و یا حداقل در بازارهای منطقه قابل‌عرضه باشد!!
ج) توسعه محصول و همچنین توسعه تکنولوژی در صنعت خودرو ایران از حلقه‌های مفقوده بوده و هست.
د) رویکرد صِرف به مونتاژ به‌گونه‌ای که در یکی‌دو دهه اخیر از آن به‌عنوان دوره طلایی اشاعه مونتاژ یاد می‌شود. اشاعه مونتاژ در بازه زمانی یادشده طوری است که سه خودروساز ایرانی مشتاق و سینه‌چاک مونتاژ و عرضه محصولات یک خودروساز چینی هستند!! بعضی از کارشناسان این پدیده را وهن صنعت خودرو ایران و برخی دیگر انفعال آن می‌دانند!
موانع عدم دستیابی به توسعه بسیار فراتر از موارد ذکرشده است که دو علت اصلی بیشتر ندارد: نخست سیاستگزاری نامطلوب و دوم مدیریت ناکارآمد برخی از واحدهای خودروساز. نسخه شفابخش این درد به‌ظاهر غیرقابل‌علاج، وجود اراده در صَرف فعل خواستن است و بس. باید بدانیم و بخوانیم و پیوسته تکرار کنیم:
کـره و مالـزی و کشور چیـــن
که چون ما بوده‌اند روز نخستین
زِ ایــران گوی سبقت را ربودند
چه خودروها به ما صادر نمودند!
