رئیس شورای سیاستگزاری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:

در جـهـان امـروز همکاری‌های اقتصادی، صنعتی، فنی و... بین کشورها براساس احترام متقابل، استفاده مساوی از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های دوجـانبه و نه یک‌سویه استـوار است. در غیر این صورت همکاری‌ها دیری نمی‌پاید که گرفتار تنش شده و به پایان خواهد رسید که این قطع همکاری هم منطبق با قوانین بین المللی بوده و هم به لحاظ اخلاقی کاملا موجه است.

حدود ۲دهه است که همکاری بین صنعت خودرو ایران و صنعت خودرو چین شکل گرفته؛ در این مدت آنگونه که شاهد بوده و هستیم متاسفانه طرف چینی چه در صنعت خودرو و چه در قطعه‌سازی کاملا یک‌سویه عمل کرده، توانمندی‌ها و ظرفیت صنعتی ایران را نادیده گرفته و حتی به وضوح مانع توسعه و پیشرفت صنایع خودروسازی ایران شد و همچنان یک‌جانبه‌گرایی را ادامه می‌دهد که کاملا به‌زیان ایران عمل می‌کند.

به‌عنوان‌مثال در این مدت طولانی همکاری، طرف چینی نه سرمایه‌گذاری در کشور کرده و نه حتی در یک مورد حاضر به انتقال تکنولوژی و دانش‌فنی به ایران شده چه در سواری‌سازی و چه در بخش کاروتجاری ایران را تبدیل به مصرف‌کننده صِرف قطعات، مجموعه‌ها یا محصول نهایی صنعت خودرو خود کرده و کار را به آنجا رسانده است که اگر مهندسان یا شرکت‌های دانش‌بنیان ایرانی در جهت توسعه، قطعه‌ای اختراع کنند هرگز اجازه استفاده از آن قطعه را در محصولات چینی نمی‌دهد و حتی در هفته گذشته دستور رسمی به شرکت‌های خودرویی و قطعه‌سازی چینی در این زمینه ابلاغ کرده که دوبیتی زیر مصداق آن است:

ارز حاصل زِ نفت ما گشته عامل اشتغال بیگانه
با چنین خط‌مشی و شیوه کار، صنعت ما شده چو ویرانه

نمونه‌ای دیگر از زیاده‌خواهی‌های چینی‌ها در صنعت قطعه‌سازی ایران؛ ظاهرا در هفته گذشته یک شرکت قطعه‌ساز ایرانی میزبان چند کارشناس چینی در کشور بود و یکی از هتل‌های تراز اول تهران را برای اقامت چندروزه آنان انتخاب کرد که متاسفانه مهمانان چینی با تبختر تمام یک‌شب بیشتر در آنجا نماندند و میزبان را مجبور کردند تا هتل «اسپیناس» را برای اقامت آنها انتخاب کند!!

چنانچه این نگاهِ از بالا و رفتار حقارت‌آمیز چینی‌ها نسبت‌به صنعت خودرو و قطعه‌سازی و توانمندی‌های صنعتی ایران ادامه یابد، مسلما نام آن را همکاری متقابل صنعتی نمی‌توان گذاشت و بنا به دلایل عدیده می‌توان نام‌های دیگری برایش انتخاب کرد.

باید گفت زمینه‌ساز تمام این هتک‌حرمت‌های صنعتی ایران فقدان استراتژی و راهبرد مدون است که روزنامه «دنیای‌خودرو» به‌ویژه نگارنده ده‌ها بار نسبت‌به وجوب، لزوم و اهمیت تدوین و اجرای آن به سیاستگزاران صنعتی هشدار داده و همچنان خواهد داد.

مگر انتظام امور صنعتی و جلوگیری از هرج‌ومرج و سلیقه‌ای عمل کردن از آموزه‌های بزرگان دین و علم ما نیست؟ پس توجیه این همه اهمال و سستی و کوتاهی در تدوین یک استراتژی را چگونه می‌توان پذیرفت؟

آقای وزیر؛ درخواست خودروسازان و قطعه‌سازان واقعی و نیز دلسوزان صنعت خودرو ایران از شما این است که برای زیاده‌خواهی و مونوپولسیم آنها در صنعت خودرو ایران تا دیر نشده و کار از کار نگذشته است، چاره‌ای بیندیشید تا بتوان بر تو بالید.

فرجام سخن اینکه: سیاستگزاران صنعتی و در رأس انها وزیر محترم «صمت» آیا همچنان اجازه ادامه این رفتار موهنانه را به چینی‌ها خواهند داد و باید این تحقیرها را به دیده اغماض بنگریم! در آن صورت آیا حفاظت از صنایع ایران و زمینه‌سازی برای توسعه و پیشرفت وظیفه شما نیست؟