رئیس شورای سیاستگزاری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
با گذشت حدود ۴ ماه از آغاز به‌کار دولت چهاردهم سرانجام نخستین جلسه وزیر محترم صمت با خودروسازان و قطعه‌سازان چهارشنبه هفته گذشته با موضوعیت «نجات صنعت خودرو و افزایش تیراژ تولید» تشکیل شد که باعث امیدواری است.
می‌دانیم که صنعت خودرو ایران از جهات اربعه محصور در انواع مشکلات است که تورم بیش‌از نیروی انسانی و زیان انباشته چندده‌هزار میلیارد تومانی از مهم‌ترین آنها است.
درحال حاضر این صنعت به‌مثابه مریض در حال احتضار است که نجات آن درمان اساسی می‌طلبد و افزایش تیراژ تولید هم با توجه به وجود ظرفیت تولید سه‌میلیون دستگاهی البته با تامین ارز و نقدینگی موردنیاز امکان‌پذیر است.
براساس آمار اعلام‌شده نیاز ارزی سایپا و ایران‌خودرو برای تولید سالانه یک‌میلیون دستگاه ۴میلیارد دلار و برای مونتاژکارها جهت تولید ۴۰۰هزار دستگاه ۸میلیارد دلار و ۲میلیارد دلار هم برای واردات است.
به‌فرض تامین نیازهای ارزی و نقدینگی و تحقق افزایش تولید در سال جاری آیا صنعت خودرو نجات می‌یابد؟ و آیا از مشکلات آن کاسته خواهد شد؟
صنعت قطعه‌سازی خودرو که به همت روانشاد محمدهادی نژادحسینیان، وزیر وقت صنایع سنگین در سال ۱۳۷۲ رسما و عملا شکل گرفت، تاکنون باعث کاهش ارزبری قابل‌ملاحظه‌ای در صنعت خودرو شد اما متاسفانه همچنان با کپی‌کاری و مهندسی معکوس ادامه می‌دهد.
هرچند در آغاز کار رویکرد به‌چنین شیوه‌ای الزامی بود اما چنانچه زمان استفاده از یک شیوه طولانی شود، به‌دلیل کثرت تکرار، تبدیل به عادت شده و عادت هم طبیعت دوم بشر است، به همین‌دلیل شرکت‌هایی در این عرصه شانس بقا دارند که پیوسته در اندیشه نوآوری و خلق تکنولوژی جدید باشند.
شاید یکی از دلایل عدم توسعه صنعت قطعه‌سازی و نیز عدم موفقیت محصولات خودرویی ایران در بازارهای صادراتی تداوم کپی‌کاری و مهندسی معکوس بوده که طبیعت دوم قطعه‌سازان ایران شده است؛ درحالی‌که نوآوری در شرکت‌های بزرگ خودروسازی جهان چه به صورت آپشن و چه استانداردهای جدید و درمجموع برای راحتی، سهولت و ایمنی رانندگی، ضامن بقا و حضور موفق آنها در بازارهای جهانی است.
فرجام‌سخن اینکه: برای تحقق هدف‌های مورد بحث در جلسه چهارشنبه هفته گذشته وزیر محترم صمت با خودروسازان و قطعه‌سازان، باید نخست قطعه‌سازان را دریابیم و با ایجاد انگیزه در آنها برای ادامه کار همراه با نوآوری که از الزامات اصلی و اساسیِ داشتن یک صنعت خودرو جویا و پویا است، بکوشیم.
در پایان بخشی از اشعاری را که در همین ارتباط ۲۸سال پیش سروده‌ام، به‌عنوان حُسن‌ختام می‌آورم:
دوســتی دارم بُود صـاحبمقـام
در صنـایـع، حرف او جـانِ کـلام
گفتمش از صنـعت خـــودرو بگو
گفت: توفیقی در این صنـعت مَجو
گفتمش پیکان که سی‌سـاله شده
گفت: جـداً موجــب نــاله شده
گفتمش مــونتاژ پَترول یا رنــو
گفت: بدتر از پـراید است و پـژو
گفتمش مــزدا و دِوو، گــفت: لا
چونــکه از مونــتاژ می‌بارد بـلا
گفتمش راهِ علاج و چاره چیست؟
گفت: اِلاّ ساخت داخل راه نیست
گفتمش ...گفتا: که بس کن از صفا
«لَــیسَ لِلإِنـسانِ إِلّا مـا سَـعی»
