عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
همه‌چیز در هاله‌ای از ابهام فرو می‌رود وقتی تولیدکنندگان داخلی باید مواداولیه مورد نیاز خود را با نرخ جدید ارز تهیه کنند و روزانه شاهد بالا رفتن روزانه هزینه‌های جاری باشند. همه‌چیز با یک حساب و کتاب سرانگشتی مشخص می‌شود، وقتی برای تولید روانکار موتور با بالاترین سطح کیفی فعلی بازار ایران باید از با کیفیت‌ترین روغن‌پایه‌ها یعنی گروه ۴و۵ استفاده کرد و قیمت هر کیلو از این روغن‌پایه‌های وارداتی بین ۵۵۰ تا۷۰۰ هزارتومان است.
ابهام آن‌جا به‌وجود می‌آید که قیمت فروش بهترین روغن‌موتورهای تولید داخل از سه لیتر روغن‌پایه وارداتی نیز کمتر است. این جدای از هزینه‌های خرید افزودنی‌های شیمیایی، بسته‌بندی، تولید، نیروی انسانی و سود شبکه فروش است.
به‌هر حال واقعی نبودن قیمت روانکارهای داخلی در بازار یا حکایت از تولید با مواداولیه کم‌کیفیت و روغن‌پایه‌هایی بی‌ارتباط با سطوح کیفی بالاست یا بذل و بخشش برخی تولیدکنندگان از جیب خود برای حفظ قیمت‌ها! به هر روی این حفظ قیمت این ابهام را ایجاد می‌کند که استفاده از روانکارهای پالایشگاهی در خودروهای روز دنیا به‌ویژه خودروهای مونتاژی و وارداتی جدید که در شبکه خدماتشان از روغن‌های ایرانی استفاده می‌شود، می‌تواند در آینده هزینه‌های بالایی به شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات و مصرف‌کنندگان این خودروها تحمیل کند؟
حال باید یا منتظر تبعات استفاده از روانکارهای پالایشگاهی در خودروهای روز دنیا ماند یا با آزادسازی قیمت‌ها فضا را برای حضور برندهای مختلف فراهم کرد. از سوی دیگر از نقش سازمان استاندارد در بررسی منظم شاخص‌های کیفی روانکارهای داخلی نباید غافل شد.
درمجموع آن‌چه حائز اهمیت است، تاکید بر رقابتی شدن بازار است که تا زمانی که قیمت‌ها توسط دولت و به‌صورت دستوری تعیین می‌شود، تقریبا دست‌نیافتنی است.
