دنیای خودرو : اولین تصویر خیلی از همنسلان من از خودروی «ژیان» احتمالا به سریال «چاق و لاغر» مربوط میشود. دو عروسک شوخ و شنگ این مجموعه تلویزیونی ماشین درب و داغانی به نام «قرقی» داشتند با آن ماموریتهایشان را انجام میدادند. ماموریت مهم این دو کلهپوک برهم زدن جشنهای دهه فجر بود که هیچوقت هم به نتیجه نمیرسید.
ژیان قیمت ارزانی داشت و به همین دلیل طرفداران زیادی پیدا کرد. در سال 1354 شما با پرداخت 7000 تومان می توانستید صاحب یک ژیان شوید. در آن زمان قیمت پیکان دوبرابر ژیان بود و افرادی که زندگی متوسطی داشتند با ژیان آرزوی خودرودار شدنشان را برآورده می کردند. مصرف بنزین این ماشین هم چهار لیتر در صد کیلومتر بود. یعنی اگر در باکش 30 لیتر بنزین می ریختید بیشتر از 700 کیلومتر راه می رفت و هیچ اعتراضی هم نمی کرد!
سربالایی؟! شرمنده
اگر نوجوانان امروزی سوار ماشین ژیان شوند از تعجب شاخ درمی آورند. این ماشین شباهت زیادی با آنچه امروز خودرو خوانده می شود، ندارد. دنده اش در امتداد افق عقب و جلو می رفت و دنده کشی اش تخصص ویژه ای می خواست.
یک هندل داشت که در کنار استارتر به روشن شدن ماشین کمک می کرد. زمان هایی که استارتر زور روشن کردن ماشین را نداشت، هندل را به صورت دستی می چرخاندید تا ماشین آماده حرکت شود. البته در مدل های اولیه این خودرو خبری از استارتر نبود و هندل وظیفه روشن کردن را به عهده داشت.
ژیان دو سیلندر بود که به گفته تولیدکنندگانش تا سرعت 118 کلیومتر بر ساعت می شد با آن رانندگی کرد. صاحبان ژیان های قدیمی هیچ کدام نتوانسته اند سرعت 118 را تجربه کنند و حداکثر سرعتی که به چشم خودشان دیده اند حول وحوش صد بوده است.
قدرت موتور این ماشین دو سیلندر، پایین بود و به همین دلیل در سربالایی ها شرمنده می شد! البته در زمین صاف هم وقتی به دست اندازها می رسید خیلی اذیتتان می کرد و سرنشین و راننده را با هم به بالا و پایین می فرستاد. در روزهای برفی به خاطر ارتفاعی که کفش از سطح زمین داشت ماشین سربلند خیابان ها بود. در این روزهای سرد گرمای بخاری اش خیلی می چسبید و دوای کرختی دستان یخ زده می شد. در تابستان ها هم شما می توانستید از امکان «سانروف» ماشین استفاده کرده و تن عرق کرده تان را به باد خیابان بسپارید. پارچه برزنتی یا چرمی سقف را که کنار می زدید باد مهمان داخل ماشین شما می شد!
از ژیان تا پراید
درباره ژیان خاطرات زیادی نقل می کنند که معلوم نیست چقدر واقعیت داشته باشد. مثلا می گویند یکی از افتخارات کارخانه سازنده این بوده که ماشینش چپ نمی کرده است. این کارخانه مسابقه ای را ترتیب داده و گفته هر کس بتواند ماشین را چپ کند صاحب جایزه ای ارزشمند می شود.
سال 1357 آخرین نسل ژیان های ایرانی تولید شدند و پس از آن شرکت سازنده ترجیح داد رنو 5 را روانه بازار کند. حتما می دانید که پراید امروزی نسخه تکامل یافته رنو 5 دیروز است. پرایدی که این روزها به لحاظ قیمتی برای خودش سری میان سرها درآورده است و دیگر یک ماشین ارزان قیمت محسوب نمی شود.
این روزها ژیان بیشتر در مجالس عروسی کاربرد دارد. بعضی ها این خودرو را به قیمت حدود ده میلیون تومان می خرند و آن را به عروس و دامادهای خاطره باز اجاره می دهند. البته آنها برای رسیدن به موقع ژیان به خانه عروس خانم هیچ تضمینی نمی دهند! (ضمیمه چمدان)
منبع : جام جم آنلاین