به گزارش اخبار خودرو ، سالی که گذشت فصل تازه‌ای برای تمام زنان موتورسوار ایران بود. رسمی شدن رشته موتورسواری بانوان و برگزاری مسابقات موتورسواری مخصوص آنها بعد از چند سال، بهترین اتفاقاتی بود که نورا نراقی، نخستین قهرمان موتورکراس زنان ایران از آنها یاد می‌کند؛ رویدادهایی که روند پیشرفت رشته موتورسواری را در میان زنان متحول خواهد کرد.
[caption id="attachment_193147" align="alignleft" width="345"]
نورا نراقی، نخستین قهرمان موتورکراس زنان ایران[/caption]
آماده به آموزش در هر جای ایران هرچند یادگیری و آموزش رشته موتورکراس برای زنان در سال‌های گذشته رسمی و قانونی نبود اما سدی برای قهرمان شدن نورا نراقی ۲۸ ساله محسوب نشد.
انرژی و پشتکار نورا تمام‌شدنی نیست همچنان که رشته موتورکراس را همراه پدرش و از چهار سالگی آغاز کرد، تحصیل را فراموش نکرد و وارد رشته طراحی دکوراسیون داخلی شد.
نورا نراقی در گفت‌وگو با «دنیای خودرو» از حال و هوای این روزهایش گفت: «آموزش موتورکراس یکی از علایق من است، در حال حاضر نیز در تهران مربی هستم و البته حاضرم برای آموزش به هرجایی از ایران که زنان خواستار آموزش باشند، بروم. چراکه هنوز مربی رشته موتورکراس برای زنان کم است و من دوست دارم به تمام زنانی که می‌خواهند وارد رشته موتورکراس شوند، کمک کنم تا بتوانند از این ورزش هیجان‌انگیز لذت ببرند.»
آموزش موتورکراس طی دو نسل مهرشاد نراقی، پدر نورا نراقی از قهرمانان و پیشکسوتان رشته موتور کراس ایران است. آموزش او به همسر، دختر و پسرش بسیار دقیق و اصولی بوده است، به گونه‌ای که هر سه نفر آنها از قهرمانان رشته موتورکراس ایران هستند.
نورا درباره آموزش‌های پدرش و تفاوت آموزش در میان دو نسل توضیح داد: «از کودکی سوار موتور پدرم شدم و در چهار سالگی برای اولین بار توانستم به تنهایی سوار موتورشوم و موتور را هدایت کنم.
من موتورسواری را از پدرم یاد گرفتم و تمرین‌های مداوم در کنار پدرم موجب شد تا مهارت موتورسواری به صورت ناخودآگاه در من به وجود بیاید. بدون شک آموزش‌های پدرم از روی اصول و مطابق سیستم فنی موتورهای همان دوره و برای موتورهای بدون سوپاپ بود؛ اما الان سیستم فنی موتورها و استایل موتورسواران تغییر کرده است و آموزش‌هایی که برای هنرجویان خود استفاده می‌کنم، متفاوت از گذشته و مطابق شیوه‌های آموزشی روز است.»
دیدار با اشلی فایلک خواستن توانستن است، اصلی است که نورا به آن اعتقاد دارد. تمرین موتورکراس با اشلی فایلک، قهرمان موتورکراس زنان جهان آرزویی بود که نورا از سال‌ها قبل به وقوع آن اطمینان داشت.
نورا دو سال پس از آنکه مقام نخست را در اولین دوره مسابقات قهرمانی موتورکراس بانوان ایران کسب کرد، به دعوت اشلی فایلک در مسابقات WMA آمریکا شرکت و همین زمینه آشنایی را فراهم کرد.
نورا در این مورد عنوان کرد: «چند سال قبل در یکی از مجلات مصاحبه‌ای از اشلی فایلک خواندم؛ دختری ۱۷ ساله و ناشنوا که قهرمان موتورکراس آمریکا شده بود. شیفته قدرت و اراده او شدم و اشلی الگوی من شد. همان زمان آرزو کردم اشلی را ببینم. من این خواسته را قطعی می‌دانستم و برای برقراری تماس با اشلی بسیار تلاش کردم. تلاش‌های من نتیجه‌ای نداشت تا زمانی‌که نخستین دوره مسابقات قهرمانی موتورکراس بانوان ایران در سال ۸۸ به همت بیژن خراسانی رئیس هیات موتورسواری تهران در سال ۱۳۸۸ در پارک کوهسار تهران برگزار شد.
این مسابقه بازتاب جهانی گسترده‌ای داشت و خبرنگاران زیادی از کشورهای مختلف با من و مادرم که نفر نخست و دوم مسابقه بودیم، مصاحبه کردند که یکی از آنها خبرنگاری از فرانسه بود.
در آن مصاحبه از الگوی من پرسیدند و من از اشلی فایلک نام بردم. حدود دو سال بعد اشلی به من ایمیلی ارسال کرد و دعوت کرد به آمریکا بروم، با او تمرین کنم و اگر سطح خوبی داشتم در مسابقات وارد شوم و این اتفاق افتاد.»
آرزو تا حقیقت ملاقات با اشلی فایلک تنها آرزویی نبود که نورا به آن رسید. تصویب رشته موتورسواری بانوان در ایران و برگزاری مسابقات موتورکراس زنان بعد از چند سال، موارد دیگری بودند که نورا برای دیدنشان روزشماری کرده بود.
وی در این خصوص اظهار کرد: «سال‌ها برای رسمی شدن رشته موتورسواری زنان تلاش و پافشاری کردیم. امسال با تلاش و پیگیری بی‌وقفه محمود صیدانلو، رئیس فدراسیون موتورسواری و اتومبیل‌رانی، رشته موتورسواری زنان در وزارت ورزش و جوانان تایید گرفت و حالا ما اجازه ورود و تمرین در پیست موتورسواری را داریم.
به علاوه از سال ۸۸ که اولین دوره مسابقات قهرمانی موتورکراس بانوان ایران به همت بیژن خراسانی برگزار شده بود تا امسال هیچ مسابقه‌ای برای زنان برگزار نشد.
در سال ۹۵ بعد از چند سال مسابقه موتورسواری زنان با تلاش‌های ستودنی مهرداد همتیان، رئیس هیات موتورسواری تهران مجددا برگزار شد. در واقع بیژن خراسانی، محمود صیدانلو و مهرداد همتیان از جمله مدیرانی بودند که با دلسوزی‌های خود فضا را برای رشد زنان در رشته موتورسواری فراهم کردند.»
