به گزارش اخبار خودرو ،صنعت خودرو در سراسر دنیا با تولید بیش از ۸۰ میلیون دستگاه در سال سهم قابل توجهی از اقتصاد بین‌المللی را به خود اختصاص داده و از آن به عنوان پیشران اشتغال و یکی از سودآورترین صنایع یاد می‌شود. در شرایط کنونی تعداد کثیری از کشورها به منظور ارتقای وضعیت اقتصادی از خودروسازی استفاده بهینه می‌برند و توجه ویژه‌ای به آن دارند. صنعت خودروی ایران حدود نیم قرن سابقه فعالیت دارد و با توجه به آمارهای اشتغال در این صنعت و صنایع وابسته به آن، می‌توان گفت جایگاه منحصر‌به‌فردی را در چرخه اقتصادی کشور به خود اختصاص داده است. یکی از مقوله‌های اصلی در بحث خودروسازی کشور، ایجاد شرایطی برای رقابت با محصولات خارجی است. یعنی باید سیاست‌ها به گونه‌ای اتخاذ شود که ساخت و فروش خودرو در داخل صرفا مورد ملاک قرار نگیرد و شرایط به گونه‌ای باشد تا به‌رغم تولید محصول باکیفیت و قابل رقابت با برندهای خارجی، نیم‌نگاهی هم به صادرات این وسیله نقلیه داشت تا از کورس رقابت با کشورهای همسایه مانند ترکیه با گردش مالی حدود ۲۰ میلیارد دلاری در سال عقب نماند. بر اساس برآوردهای جهانی، ایران رتبه هجدهم بزرگ‌ترین اقتصادهای دنیا را به خود اختصاص داده است، درنتیجه به وضوح می‌توان گفت پتانسیل‌های فراوانی برای صادرات با توجه به وضعیت جغرافیایی و بازار بزرگ مصرفی در همسایگی خود دارد. در حال حاضر خودروهای ایرانی در برخی کشورها پا به عرصه گذاشته‌اند که با توجه به قیمت مناسب این خودروها، می‌توان کشورهای بیشتری را برای برقراری روابط تجاری آن هم از نوع خودرویی قانع کرد. این امر یعنی ایجاد اشتغال بیشتر و سودآوری مناسب. این در حالی است که در حال حاضر شرایط صادراتی خودرو در ایران وضعیت چندان مناسبی ندارد. به نظر می‌رسد این مساله باید به عنوان یکی از اصلی‌ترین برنامه‌های در دستورکار اقتصادی‌‌-صنعتی دولت جدید قرار گیرد. مساله دیگری که باید در این راه مدنظر قرارداد، بحث خدمات پس از فروش و سود‌آوری و گشایش بازارهای جدید است. این مساله بدان معناست که ما با فروش خودرو و تامین خدمات پس از فروش ویژه، می‌توانیم علاوه بر کسب سود منطقی، حضور بیشتری را در سایر کشورها تجربه کنیم. اگرچه هدف‌گذاری‌های اقتصاد ایران صادرات حدود یک میلیون دستگاه خودرو در سال به سایر کشورها با ارزش تقریبی حدود ۱۵ میلیارد دلار است اما افزایش توان رقابت با برندهای مختلف کار چندان راحتی نیست چراکه اکنون فروش خودروهای تولیدی در برخی کشورهای آسیایی، با توجه به خدمات پس از فروش مناسب چشم‌گیر است، به‌طوری که بازارهای اروپایی و آمریکایی را هم دربرگرفته‌اند که اگر خودروساز ایرانی هم به دنبال ورود به عرصه‌های جهانی است، باید ابتدا محصول باکیفیت و کم‌مصرف تولید و سپس قطعات یدکی را هم به خوبی تامین کند، در غیر این صورت حتی بازاری در کشورهایی چون ونزوئلا و سنگال هم نخواهیم داشت، البته در این بین باید گفت نیاز است بازنگری‌هایی در سیاست‌های حمایتی از صنعت خودرو داشته باشیم. به بیان دیگر باید نگاه سیاسی به این صنعت را با عینک منافع ملی دید. منافعی که در شرایط فعلی این صنعت باید آن را در بازارهای دیگر کشورها دید.