به گزارش اخبار خودرو ، برند رنو در ایران در سال‌های اخیر عملکرد مناسبی داشته و توانسته است بازار خوبی برای خود به دست آورد. آمار واردات محصولات رنو نیز به شکل بی‌سابقه‌ای افزایش یافته که نشان از اقبال مردم به خودروهای این شرکت فرانسوی در بازه‌های قیمتی مختلف است.

حدود سال ۸۶ بود که محصول تندر۹۰ به بازار کشور آمد. هرچند قیمت این محصول در سال‌های اخیر و به دلیل نوسانات میزان نرخ ارز افزایش پیدا کرده است اما به دلیل کیفیت مناسب خودرو و قطعات باکیفیتی که در آن به کار رفته ، همواره جزو پرفروش‌های بازار کشور بوده است.

اما دلیل این اقبال مردم به خودروهای رنو و همچنین راز کیفیت ثابت خودروی تندر۹۰ در سال‌های اخیر چه بوده که همچنان با فروش بالا همراه است؟ به طور کلی نقش و جایگاه رنو در صنعت خودروی کشور و همچنین استراتژی رنو برای آینده از جمله موضوعاتی هستند که با ساسان قربانی ، دبیر اسبق انجمن قطعه‌سازان در میان گذاشتیم.

خودروی تندر۹۰ (ال ۹۰) حدود ۱۰ سال است که در بازار کشور تولید و عرضه می‌شود اما همچنان کیفیت خود را حفظ کرده و به سرنوشت برخی دیگر از خودروها گرفتار نشده است. به نظر شما چه دلایلی برای حفظ کیفیت این خودرو در این سال‌ها وجود دارد؟ به هر حال قطعاتی که در این خودرو به‌کار گرفته شده و در چرخه تامین قرار دارد، بسیار تحت کنترل است. کماکان شرکت رنو تلاش می‌کند قطعات کاملا کیفی را در این خودرو به‌کار گیرد و قطعاتی که در داخل تولید می‌شود هم بسیار با کیفیت باشد. ضمن اینکه قطعاتی که از خارج وارد می‌شوند، قطعات اصل هستند.

مورد دیگر، دقتی است که شرکت رنو در خطوط مونتاژ دارد. یعنی هم بر سیستم کیفی و هم بر بحث تضمین و کنترل کیفیت بسیار هوشمندانه نظارت می‌شود. نظارت بسیار دقیق بر این دو سیستم چه در خطوط قطعه‌سازان و چه در خطوط مونتاژ خودروسازان انجام می‌گیرد.

به نظر من عمده دلیل بالا بودن کیفیت این خودرو در دقت در فرآیند تولید و دریافت قطعه و مونتاژ آن است. وقتی این مراحل به صورت دقیق انجام شوند، طبیعتا دیگر افت کیفیت به چشم نمی‌خورد. یعنی کیفیت خودرو ممکن است بهتر از قبل نشود اما بدتر هم نمی‌شود و در یک سطح کیفی تعریف‌شده قرار می‌گیرد.

گفته می‌شود پیشرفت داخلی‌سازی خودروی تندر۹۰ در ۱۰ سال، تنها ۱۵‌درصد بوده است. یعنی از برنامه‌ریزی برای رسیدن به مقدار مشخصی از داخلی‌سازی تنها ۱۵درصد پیشرفت داشته است. این مساله را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ طبق آنچه وزارتخانه و شرکت‌هایی که این خودرو را مونتاژ می‌کنند، اعلام شده است، تندر ۹۰ با ۴۰درصد ساخت داخل در ابتدا شروع شد و به۶۰درصد رسید. فکر می‌کنم در حال حاضر داخلی‌سازی تندر۹۰ بیش از ۶۵درصد باشد و پایین‌تر از این مقدار نیست.

اما اینکه چرا برخی قطعات در داخل کشور تولید نمی‌شوند، به این علت است که تکنولوژی ساخت این قطعات و ماشین‌آلات آن در داخل وجود ندارد. در واقع برخی قطعات یا تکنولوژی و ماشین‌آلات خاص می‌خواهند یا نیاز به یک تیراژ خاص و معین دارند.

چون برخی از این قطعات را نمی‌توان با تیراژ ۴۰، ۵۰ یا ۱۰۰هزار قطعه ساخت‌داخل کرد. آمار تولید باید بیش از این‌ها باشد تا صرفه اقتصادی پیدا کند. بعضی قطعات در خارج از کشور برای پلت‌فرم ایکس۹۰ تولید می‌شوند و تیراژ آن توسط یک قطعه‌ساز به بیش از یک میلیون قطعه می‌رسد.

طبیعی است قطعه‌سازی که یک‌میلیون قطعه تولید می‌کند، می‌تواند قیمت رقابتی ارائه بدهد و در بحث کیفی نیز سرمایه‌گذاری و ماشین‌آلات پیشرفته را وارد می‌کند تا انتظار خودروساز و مشتری نهایی را برآورده کند.

به‌طور کلی در خصوص برخی قطعات باید بگویم میزان تولید، سطح تکنولوژی و عواملی دیگر دست‌به‌دست هم می‌دهند که داخلی‌سازی آنها مقرون به صرفه نباشد. این را هم باید بگویم درگذشته گاهی اوقات برخی شرکت‌هایی که کار مونتاژ را انجام می‌دادند بعضی قطعات را به شکلی انتخاب می‌کردند که داخلی‌سازی آن‌ها مقرون به صرفه باشد.

مثلا قطعاتی که حجیم بودند یا جابه‌جایی آن سخت بود، داخلی‌سازی می‌کردند. اما اخیرا اعلام کرده‌اند قطعات تکنولوژیک را هم داخلی‌سازی می‌کنند به شرط اینکه قطعه‌سازان بتوانند در این زمینه سرمایه‌گذاری کنند.

این‌جاست که مساله تیراژ مطرح می‌شود. یعنی اگر قطعه‌ای نیاز به سرمایه‌گذاری سنگین برای ورود تکنولوژی و ماشین‌آلات داشته باشد، نمی‌توان با تیراژ پایین به تولید آن پرداخت که این نیز مشکل دیگری است. درواقع میزان سرمایه‌گذاری بالا، تولید داخل را اقتصادی نمی‌کند.

خودروهای زیادی بر پایه پلت‌فرم ایکس۹۰ تولید شده است. مثلا خودرویی مانند ساندرو با استقبال مردم مواجه شده است. اما برخی باز هم بر کیفیت تندر۹۰ نسبت به این محصولات تاکید دارند. دلیل این بحث را در چه می‌دانید؟ وضعیت این خودروها به سطح کیفی آنها در مرحله طراحی باز می‌گردد. خودرویی مانند تندر۹۰ از نظر قدرت خودرو، جادار بودن و قیمت، یک خودروی مطلوب برای طبقه متوسط ایرانی محسوب می‌شود. مجموعه این خودرو و کیفیت مناسب آن رضایت مشتری را جلب می‌کند. این موضوع باید بررسی شود.

اما چون ساندرو یک خودروی هاچ‌بک است شاید مانند تندر ۹۰ کاربردی نباشد. این خودروها از یک پلت‌فرم هستند و نمی‌توان گفت کیفیت کدام یک پایین‌تر است. به نظرم این تفاوت به ذائقه مشتری بازمی‌گردد و نه در کیفیت این دو محصول. بسیاری هستند که ظاهر ساندرو را ترجیح می‌دهند و به این خودرو تمایل دارند. به لحاظ ویژگی‌های فنی، نوع موتور و اکسل تفاوت زیادی با هم ندارند.

چرا محصولات رنو در کشور در یکی، دو سال گذشته تا این حد مورد استقبال قرار گرفته‌اند؟ مردم به سه عامل برای خرید خودرو توجه می‌کنند. اگر این سه عامل کنار هم قرار بگیرند، وضعیت ایده‌آلی به دست می‌آید. عامل اول بحث کیفیت و ایمنی محصول است. اگر این عامل وجود داشته باشد، بخش مهمی از نیاز مشتری برآورده می‌شود. مورد دوم بحث قیمت است و اینکه مشتری کیفیت را با چه قیمتی خریداری می‌کند.

مشتری مقایسه‌ می‌کند با این قیمت چه خودروهایی را می‌توان خرید. شاخص سوم خدماتی است که بعد از خرید ارائه می‌شود. هر چقدر این سه عامل در کنار هم، سطح بالاتری داشته باشند و رضایت مشتری را جلب کنند، مطلوبیت استفاده از آن خودرو را برای مشتری ایجاد می‌کند.

این موارد باید آنالیز و مشخص شوند آیا برند رنو در ایران با این شاخص‌ها در سال‌های گذشته توانسته است رضایت مشتریان را جلب کند یا خیر؟ البته دو عامل دیگر در رضایت‌مندی مشتریان تعریف می‌شوند که شاید به اندازه سه عامل اول تاثیرگذار نباشند.

بحث تحویل به‌موقع خودرو و سرویس‌های ویژه‌ای که درزمینه خدمات پس از فروش در نظر گرفته می‌شوند. در مجموع شاخص انتخاب و رضایت مشتری، اول کیفیت بعد از آن قیمت و خدمات پس از فروش است.

آینده محصولات رنو در کشور را چگونه می‌بینید؟ رنو سابقه بسیار طولانی در ایران دارد. رنو پنج، ۱۹ و ۲۱ از جمله خودروهایی بودند که در کشور عرضه شده‌اند. رنو با خودروی تندر۹۰ شروع خوبی در کشور داشت. فکر می‌کنم استراتژی رنو با ورود پلت‌فرم ایکس۹۰ به بازار کشور یک استراتژی منحصربه‌فرد در مقایسه با شرکت‌های دیگر بود.

رنو با ساخت داخل به بازار کشور آمد و محصولی را وارد کرد که از نظر ویژگی‌های عمومی با خواست مشتریان ایرانی چه به لحاظ کیفیت و چه به لحاظ قیمت منطبق بود. این‌ها باعث شدند این برند جلب اطمینان کند. به همین دلیل اگر رنو بتواند این استراتژی را حفظ کند و آن را توسعه بدهد، آینده روشنی در بازار کشور خواهد داشت.

کما اینکه وقتی این میزان مطلوبیت را بر اساس آمار پیگیری می‌کنیم، متوجه می‌شویم در ایران همین‌گونه است. شاید در آینده بتوان گفت یکی از بازیگران اصلی بازار ایران رنو خواهد بود.