به گزارش اخبار خودرو ، این روزها در سطح شهر تعداد خودروهای پریمیوم برند رنو مانند تلیسمان و کولئوس به‌طرز چشمگیری افزایش یافته است. البته تلیسمان و کولئوس در سبد محصولات جهانی رنو، گران‌ترین محصولات این برند به حساب می‌آیند و در حال حاضر، رنو در بازارهای بین‌المللی محصولی گران‌تر از آنها ندارد.

[caption id="attachment_194010" align="aligncenter" width="600"] تلیسمان و کولئوس[/caption]

البته این کمپانی قبلا هم در رده سدان‌های سایزبزرگ محصولات زیادی را به بازارهای جهانی عرضه کرده است که هیچ‌کدام از آنها توفیق چندانی در فروش به‌دست نیاورده بودند اما حکایت این دو خودرو با بقیه مدل‌های قبلی پریمیوم رنو تفاوت دارد.

تلیسمان در حالی به‌عنوان محبوب‌ترین خودروی کره‌ای در سال ۲۱۰۶ شناخته شده که توانسته است در بازار این کشور، خودروهای قدری همچون اپتیما و سوناتا را کنار بزند. اما در بازار ایران چه اتفاقی افتاد که رنو از یک برند ارزان‌قیمت به برند سازنده خودروهای پریمیوم تبدیل شد؟ در جواب این سوال باید گفت رنو برای رسیدن به این نقطه یک مسیر ۱۱ساله را در بازار ایران پیموده است؛ مسیری که رو به صعود بوده و در برابر، رقیب قدیمی آن یعنی گروه PSA همین زمان را در مسیر نزولی در بازار ایران و جهان طی کرده است. در واقع هر چقدر رنو در این مدت رشد داشته، پژو در مقابل ضعیف شده است‌.

رنو در سال ۸۴ با قرار‌داد ال۹۰ به بازار ایران وارد شد و با رنو۵ و رنو۲۱‌های دردسر‌ساز استارت زد، این در حالی بود که جایگاه این برند نسبت به پژو که در بازار ایران با خودروهایی مانند ۵۰۴، ۴۰۵، پارس و ۲۰۶ تا سال۸۴ به فعالیت می‌پرداخت، بسیار عقب‌تر بود اما رنو از پایین‌ترین سطح بازار یعنی خودروهای اکونومی یا اقتصادی، وارد بازار ایران شد و سعی کرد به دغدغه اصلی مشتریان ایرانی یعنی دوام و کیفیت بپردازد.

در تمام این سال‌ها و از زمان آغاز تولید تندر۹۰ در سال ۸۵ رنو تمام تلاش خود را به کار بست تا به‌رغم مشکلات و البته سنگ‌اندازی‌های رقیب فرانسوی‌اش و البته مخالفان داخلی حضور این برند در ایران‌، کیفیت خودروهایش را در سطح خوبی نگه دارد و آن را فدای افزایش تیراژ نکند؛ کاری که پژو به‌آسانی انجام داد. بدین‌ترتیب کم‌کم تصویر برند رنو در ذهن مشتریان ایرانی به‌عنوان یک خودروی بادوام و باکیفیت اما ارزان و البته با ظاهری زمخت شکل گرفت.

در مرحله دوم این شرکت از سال ۹۲ سعی کرد با وارد کردن مدل‌های تولیدی رنو به بازار ایران تصویر جامعه ایرانی را از برند رنو به‌عنوان سازنده خودروهای ارزان‌قیمت ارتقا دهد. در این مدت تا سال پیش رنو توانست به‌تدریج نام خود را به‌عنوان سازنده خودروهای با‌کیفیت از سطح پایین بازار تا سطوح متوسط رو به بالا ارتقا دهد‌.

در مرحله سوم که از سال گذشته آغاز شده است رنو با ارائه محصولات طراز اول خود در بازار ایران همزمان با بازار جهانی سعی کرده است تا تصویر خود را به سازنده خودروهای نسبتا لوکس یا پریمیوم و البته باکیفیت و طراحی جذاب ارتقا دهد‌.

بدین ترتیب پله‌به‌پله رنو اقدام به بهبود تصویر برند خود در ذهن مشتریان ایرانی کرده است تا جایی‌که امروز خودروهای آن را با محصولات برندهای کیا، هیوندای، تویوتا، میتسوبیشی و نیسان مقایسه می‌کنند و این یعنی رنو در سطحی کاملا بالاتر از رقیب هموطن خود یعنی پژو قرار گرفته است‌. البته در سال ۸۵ رسیدن به چنین جایگاهی برای این برند بسیار بعید به نظر می‌رسید‌.

این مسیر برند‌سازی رنو البته تنها به محصولات آن محدود نبوده بلکه همزمان با آن رنو روی توسعه شبکه فروش و خدمات بعد از فروش سرمایه‌گذاری زیادی کرده و این سرمایه‌گذاری در بخش خودروهای وارداتی رنو بسیار محسوس بوده است. همچنین ارائه خودروها با قیمت‌های رقابتی و البته شرایط فروش مناسب در اکثر مدل‌ها از دلایل موفقیت این کمپین طولانی‌مدت بوده است‌. در آخر می‌توان گفت استراتژی رنو و تغییر پارادایمی که این شرکت برای خود ایجاد کرده است، می‌تواند بهترین درس برای شرکت‌های خودروساز داخلی باشد تا با الهام از آن به تدوین استراتژی بلند‌مدت خود بپردازند زیرا این روزها به‌غیر از بحث عدم تنوع و قدیمی شدن اکثر محصولات، خودروسازان ایران از مشکل اساسی جایگاه و تصویر برند‌شان در ذهن مشتریان ایرانی لطمه زیادی می‌خورند.