به گزارش اخبار خودرو ، دومین نمایشگاه خودرو تهران در شهر آفتاب، محل برگزاری نخستین تالار گفت‌وگویی بود که در قالب پنجمین همایش بین‌المللی صنعت خودروی ایران برگزار شد. شرکت‌کنندگان در این تالار گفت‌وگو، اعضای هیات‌مدیره انجمن قطعه‌سازان، نمایندگان شرکت‌های خودروسازی، مدیران ایدرو و شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران بودند.
[caption id="attachment_207188" align="aligncenter" width="700"]
نخستین تالار گفت‌وگوی پنجمین همایش بین‌المللی صنعت خودروی ایران[/caption]
هدف از برگزاری این تالار گفت‌وگو، مذاکره درمورد «نقش‌آفرینی زنجیره تامین در ارائه محصولات جدید به بازار» بود. در این نشست ضمن تاکید بر حضور قطعه‌سازان به‌عنوان یکی‌از شرکای استراتژیک و قابل‌تامل در صنعت خودرو، به نزدیک کردن قطعه‌سازان به فضای حرفه‌ای رقابت‌پذیری به‌عنوان یکی‌از محورهای همایش بین‌المللی خودرو نیز اشاره شد.
همچنین در ادامه، وضعیت فعلی و پیش‌رو و آینده زنجیره‌تامین در شرایط جدید موردبحث و تبادل‌نظر حاضران در این نشست قرار گرفت. یزدان‌بخش از انجمن قطعه‌سازان، در ابتدا از الزام تکوین خودرو سخن گفت و فضای کسب‌وکار خودروسازی را در کشور اتریش مثال زد که بدون وجود برند ملی، سالانه ۱۰میلیاردیورو صادرات صنعتی، قطعه‌سازی و خدمات مهندسی خودرو و ۹و‌نیم میلیاردیورو واردات خودرو دارد.
وی افزود: بنابراین اتریش سالانه ۵۰۰میلیون یورو فضای کسب‌وکار مثبت دارد. این مثال اهمیت قطعه‌سازی را حتی بدون وجود برند ملی نشان می‌دهد. در چشم‌انداز ۱۴۰۴ ذکر شده است که باید سالانه ۳میلیون‌دستگاه تولید و یک‌میلیون دستگاه صادر شود.
بنابراین حداکثر طی ۸سال آینده کشور ما باید یک‌میلیون دستگاه از خودروهایی را که امروز در حال توسعه و طراحی پلت‌فرم آن هستیم به کشورهای خارجی صادر کند. انتخاب مسیری برای رسیدن به این هدف، برعهده خودروساز است که باید تصمیم بگیرد چه پلت‌فرمی با چه مشخصات و تکنولوژی و مفهومی در ۱۰سال آینده خواهیم داشت.
این برنامه‌ریزی باید به نحوی انجام شود که محصول نهایی ما در زمان خود (۱۰سال آینده) یک محصول عقب‌افتاده از نظر تکنولوژی نباشد. چین درزمینه انتخاب تکنولوژی روز دنیا، از تولید خودروهای هیبرید چشم‌پوشی کرد و مستقیما به‌سمت تولید خودروهای الکترونیک رفت. شرکت‌های آمریکایی به‌سرعت در حال مجهز کردن خودروهای الکترونیکی خود هستند و جدیدا خودروی رودستری را معرفی کرده‌اند که سریع‌ترین خودروی دنیا محسوب می‌شود.
این موارد نشان دهنده این است که شاخصه‌های انتخاب تکنولوژی در کشور ما باید بیشتر از وضعیت فعلی رشد کنند.
فعلا در حال تلاش برای طراحی خودرو با موتور تنفس طبیعی هستیم اما با وجود هرگونه بهینه‌سازی قطعا این خودرو هنگام تولید انبوه در ۸سال آینده، خودرویی قدیمی به‌حساب خواهد آمد، بنابراین ما فضایی برای صادرات محصول خود در اختیار نخواهیم داشت، چراکه محصول ارائه شده در بازارهای هدف، مورد پذیرش قرار نخواهد گرفت.
در فضای فعلی کسب‌وکار خودروی ایران، خودروسازان نوظهوری وارد بازار شده‌اند و درحال طی کردن مراحل داخلی‌سازی هستند. ضمنا آن‌ها اعلام می‌کنند تا ۶۰درصد داخلی‌سازی را انجام داده‌اند اما اگر با دقت به این موضوع نگریسته شود، خواهیم دید کماکان قطعات حجیم معیار داخلی‌سازی هستند و همچنان در حال تامین قطعات با تکنولوژی بالا هستیم. آن‌ها نیز حق دارند، اما این روند، سطح تکنولوژی کشور را در میزان ثابتی نگه خواهد داشت.»
