به گزارش« اخبار خودرو » ، چگونگی تعامل ایران با سایر کشورهای جهان در حوزه‌های اقتصادی، صنعتی و خصوصا در حوزه خودروسازی، مساله‌ای است که می‌تواند تاثیر غیرقابل‌انکاری بر عملکرد و توسعه صنعت خودرو داشته باشد.

در این رابطه دبیر شورای ملی آینده‌نگاری صنعت خودرو در گفت‌وگو با «دنیای خودرو» با بررسی شکل تعاملات بین‌المللی، آن را در چند لایه بررسی کرد و گفت: «یک لایه ارتباطات سنتی در جریان تولید خودرو است که می‌توان آن را به دوجریان تقسیم کرد. یک جریان مونتاژکاری است که معمولا به‌جای دنبال‌کردن هدف تولید، برای پوشش‌های وارداتی صورت می‌گیرد.»

محمد نقی‌زاده با توضیح این مطلب که این روش ارزش افزوده اندکی هم به مجموعه این صنعت اضافه می‌کند که تا حدی به کاهش هزینه‌ها منجر می‌شود، اظهار کرد: «در شرایط فعلی خودروسازی کشور، خودروهای چینی، کره‌ای و برخی از خودروهای ژاپنی در این جریان دسته‌بندی می‌شوند. مجموعه‌های وارداتی فقط به هم وصل می‌شوند و کار خاصی در زمینه تولید این خودروها صورت نمی‌گیرد.»

وی با اشاره به اینکه درمورد این مساله مخالفتی وجود ندارد، چون نمی‌توانیم اقدام به تولید همه این خودروها با اعداد اقتصادی کنیم، افزود: «جریان دیگر مربوط‌به خودروسازانی است که به‌شکل گسترده‌تر با خودروسازان ما همکاری دارند. مثلا پژو در جوینت‌ونچری که با ایران داشت، شرکت ایکاپ را ایجاد کرد. مجموعه‌های دیگر مشابه این نیز وجود دارد.»

نقی‌زاده با بیان اینکه دونکته مهم مربوط‌به کشورهایی که در خودروسازی با ما همکاری و مشارکت می‌کنند وجود دارد، تاکید کرد: «یک تعداد از این‌ها با اهداف تولید محصول و جبران فقدان‌های نوآوری در شرکت‌های ایرانی آمده‌اند که این فرایند را با همان محصولات خود که در مواردی قدیمی‌هم هستند، دنبال می‌کنند تا به این ترتیب عقب‌ماندگی ناشی از عدم سرمایه‌گذاری در حوزه‌های نوآورانه و فناوری را جبران کنند.»

به گفته این کارشناس صنعت خودرو، در مقابل این گروه، شرکت‌هایی هستند که همکاری بسیار اندکی با خودروسازان ما دارند و پیگیر اهداف فناورانه در کشور بودند. برای مثال در قراردادی که میان رنو و ایدرو منعقد شد تا حدی بحث‌های فناورانه پررنگ شد. یعنی رنو حاضر شد در جریان این همکاری، مرکز تحقیق و توسعه مشترک در ایران ایجاد کند و به این ترتیب ایران را به‌عنوان هاب بعضی از کارهای خود بشناسد.

وی با اشاره به اینکه بخشی از ارتباطات به مدل‌های تجاری جدید در صنعت خودرو برمی‌گردد، گفت: «در بعضی از بخش‌های این حوزه‌ها مثلا در زمینه حمل‌ونقل‌های هوشمند همکاری‌هایی صورت گرفته است. همچنین همکاری‌هایی در زمینه خودروهای اشتراکی درحال وقوع است. با این وجود در حالی که پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد تا حدود ۱۰سال آینده، ۳۰درصد از پول سیستم صنعت خودرو در مدل‌های اقتصادی جدید خواهد بود، احتمالا ما از این فرایند عقب می‌مانیم.»

محمد نقی‌زاده همچنین با تاکید بر اینکه کشور ما در صنعت خودرو دچار نوعی عقب‌ماندگی تاریخی است، بیان کرد: «این موضوع در شرایط تحریم قوت پیدا کرد. حالا یکی از راه‌حل‌های پیش‌ رو این است که براساس آنچه در قراردادها قید شده، حدود یک‌سوم از محصولات تولید داخل را صادر کنیم. همچنین باید توجه داشت که لازم است ظرفیت‌های اقتصادی جدید ایجاد شود.»

وی در رابطه با چگونگی ایجاد شرایط مناسب جهت تحقق اهداف و جبران عقب‌ماندگی‌ها، توضیح داد: «این مساله به رویکرد و نگاه تصمیم‌گیران و شرکت‌های خودروساز مربوط می‌شود. بهترین اتفاق این است که خودروسازان بزرگ با سهم بیشتر به ایران بیایند و محصولات موردنظر خود را در کشور تولید و به بازار داخل و خارج عرضه کنند.»

وی همچنین تاکید کرد: «شرکت‌های بین‌المللی باید علاوه‌بر واردکردن ظرفیت تولید خود به کشور ما، ظرفیت‌های تکنولوژیک و فن‌آوری خود را هم به ایران منتقل کنند.»