به گزارش « اخبار خودرو » ، علیرضا کافی در سرمقاله امروز (یکشنبه ۱۹ بهمن ماه ۱۳۹۹ ) روزنامه دنیای خودرو، به موضوع «بازیافت روغن و لاستیک و تفاوت نگاه اروپا و ایران به این صنایع » پرداخت.
عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
اگرچه در بیش‌تر کشورهای دنیا، دولت‌ها بابت روغن‌موتور کارکرده و لاستیک‌های فرسوده از صاحبان خودروهای سبک و سنگین عوارض می‌گیرند، اما در ایران می‌توان از این مواد بازیافتی به‌درآمدهای بالایی رسید. شاید بهتر باشد از روغن‌موتورهای کارکرده یا به‌اصطلاح سوخته شروع کنیم. ماده‌ای آلاینده محیط‌زیست که در اروپا و کشورهای پیشرفته برای تصفیه آن در پالایشگاه‌های کوچک و بازگرداندنشان به‌چرخه تولید روانکارها، دولت هزینه می‌کند و حتی راننده‌ها نیز بخشی از هزینه‌ها را پرداخت می‌کنند. اما در ایران همه‌چیز برعکس است.
تجارت روغن سوخته با قیمت دلار ارزش‌گذاری می‌شود و عده‌ای از خرید و فروش و تجارت این ماده سیاه، سودهای کلان می‌برند. گویی در تمام این سال‌ها برای دولت و سازمان حفاظت محیط‌زیست نیز مهم نبوده است که میلیون‌ها لیتر روغن‌موتور کارکرده‌ای که از پیچ کارتل خودروها تخلیه می‌شود، چه‌سرانجامی پیدا می‌کند و پس از جمع‌آوری با چه شیوه‌ای تصفیه و روانه بازار مصرف می‌شود.
درشرایطی که بخش عمده‌ای از این روغن‌ها به‌شیوه اسیدشویی دوباره به‌چرخه مصرف بازمی‌گردند، اما پالایشگاه‌های کوچکی نیز هستند که این روغن‌ها را با بالاترین کیفیت ممکن تصفیه و حتی قابل رقابت با نمونه‌های ویرجین راهی خطوط تولید روانکار می‌کنند.
اما همین پالایشگاه‌های محدود به‌دلیل نبود قوانین مشخص برای حفاظت محیط‌زیست به‌جای دریافت خوراک ارزان‌قیمت باید خوراک مورد نیاز خود را با قیمت‌هایی بسیار بالا و البته با عبور از واسطه‌های متعدد خریداری کنند. چراکه تجارت روغن‌سوخته درایران آن‌قدر سودآور هست که دغدغه‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست و فعالان محیط‌زیست نیز حریف سود دلال‌ها نشود.
نکته جالب دیگر عدم‌تمایل پالایشگاه‌های بزرگ روغن‌سازی در ایران برای ورود به‌عرصه تصفیه مجدد روغن‌های کارکرده و کمک به‌محیط‌زیست است. عدم‌تمایلی که شاید علت اصلی آن نبود قوانین حمایتی از شرکت‌هایی با شیوه تصفیه استاندارد است که راه را برای مجموعه‌های غیراستاندارد با شیوه تصفیه اسیدشویی هموارتر کرده است.
بخش دیگری از صنایع مرتبط با خودرو که به‌نظر می‌رسد از نگاه سازمان حفاظت محیط‌زیست دور مانده، بازیافت تایرهای سبک و سنگین کارکرده است. این درحالی است که در کشورهای اروپایی، راننده‌ها برای بازیافت هر حلقه تایر سنگین سه‌دلار و برای بازیافت تایرهای سبک ۱.۵دلار پرداخت می‌کنند. اما در ایران سرمایه‌گذارانی که کارخانه‌های بازیافت را راه‌اندازی کرده‌اند، درکمال تعجب باید تایرهای مستهلکی را که دشمن اصلی محیط‌زیست هستند، خریداری کنند!
گویی در ایران حفاظت از محیط‌زیست آن هم در بخش مهمی که با مواد شیمیایی و آلاینده در ارتباط است، به‌فراموشی سپرده شده و قرار نیست با حمایت از کارآفرینان بخش بازیافت و تصفیه، به‌بازگشت دوباره این مواد به‌چرخه تولید کمک شود.
