اگر چه سال گذشته صنعت روانکارهای ایران شرایط نه‌چندان خوبی را پشت سر گذاشت و برای تولید بسیاری از محصولات به‌ویژه محصولات خودرویی مجبور به تحمل زیان و حتی کاهش چشمگیر تولید شد اما این روزها بسیاری از کارشناسان صنعت روانکارها بر این باورند همکاری راهبردی ۲۵ساله ایران و چین می‌تواند دروازه‌های ورود تکنولوژی به این صنعت را باز و در بدبینانه ترین حالت این صنعت را از چالش تامین مواد اولیه رها کند.
به گزارش «دنیای خودرو» قیمت‌گذاری تثبیتی روغن‌موتور باعث شد سال گذشته تولیدکنندگان روانکار اعم‌از شرکت‌های بزرگ پالایشگاهی و بلندینگ‌های بخش خصوصی محصولات موتوری را همراه با زیان تولید و روانه بازار کنند. به‌ویژه در بخش روغن‌های دیزلی، بررسی‌های بازار نشان می‌دهد بسیاری از شرکت‌ها حتی بزرگان این صنعت علاقه‌ای به تولید محصول با تمام ظرفیت و توان را ندارند و ترجیح می‌دهند برای فرار از زیان بیشتر میزان تولید و عرضه خود در بازار را کاهش دهند.
چالش های صنعت روانکارها در سالی که گذشت
افزایش بی‌رویه قیمت لوب‌کات به‌عنوان ماده اولیه تولید روغن پایه گروه یک در پالایشگاه‌های روغن‌سازی ایران که براساس قیمت‌های جهانی و ارز قیمت‌گذاری می‌شد، باعث شد بسیاری از شرکت‌های بخش خصوصی قادر به انجام تعهدات خود نباشند. اما این تنها یک‌سوی ماجراست، چون در آخرین روزهای سال گذشته قیمت هر کیلوگرم روغن پایه گروه ۳وارداتی از پتروناس مالزی به ۴۰هزار تومان هم رسید.
آنهم در شرایطی که روغن‌سازان داخلی برای تولید محصولات باکیفیت خود مانند روغن‌های sn باید حداقل ۳۰درصد از حجم روغن پایه مورداستفاده را از این گروه روغن پایه تامین می‌کردند و همین موضوع باعث افزایش سرسام آور هزینه‌های تولیدشان شده بود.
تامین ادتیو دیگر چالش روغن‌سازان در سال گذشته بود. دور زدن تحریم‌ها برای واردات ادتیو باعث شد در مواردی حتی مجبور به پرداخت هزینه‌های زیادی شوند. تا جایی‌که در بسیاری از موارد ادتیوهای تاریخ گذشته با قیمتی پایین‌تر راه به این صنعت باز کردند که این موضوع سبب شد کیفیت برخی روغن‌موتورهای تولید داخل به شدت افت کند.
تاثیر همکاری با چین بر صنعت روانکارها
با شروع همکاری دوجانبه ایران و چین احتمالا نفت باسهولت بیشتری به فروش خواهد رفت و چینی‌ها در ازای خرید نفت اقدام به تهاتر کالا و مواداولیه با ایران نیز می‌کنند.
ازجمله این کالاها می‌تواند روغن پایه‌های گروه دو و سه باشد؛ در صورت اجرای این همکاری مشترک، این مواد بدون مشکل به ایران خواهند رسید و صنعت روانکارها می‌تواند در تولید روغن‌موتور و صنعتی با استانداردهای بالا جانی دوباره بگیرد.
شرکت سین اوپک چین این روزها به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان روغن پایه گروه ۳در دنیا شناخته می‌شود و می‌تواند بخش عمده‌ای از نیاز صنعت روانکارهای ایران به این گروه از روغن پایه را تامین کند.
احتمال ساخت پالایشگاه‌های جدید در ایران
شاید از مشکلات صنعت روانکارهای ایران، قدیمی بودن تکنولوژی پالایشگاه‌های روغن‌سازی است که باعث شده توان تولید ما برای این محصول، محدود به روغن پایه گروه یک باشد.
بی‌تردید در صورت بالا بردن توان رایزنی شرکت‌های بزرگ ایرانی با صاحبان تکنولوژی در چین این احتمال بیش‌از پیش قوت می‌گیرد که در سال‌های آینده، ایران نیز به جمع تولیدکنندگان روغن پایه گروه دو،سه و حتی بالاتر بپیوندد.
پایانی برمشکلات تامین ادتیوها
آنچه بیش‌از همه صنعت روانکارهای ایران را به خارج از مرزها وابسته کرده، تامین ادتیوهاست. افزودنی‌هایی که تاثیر بسزایی بر کیفیت روغن‌های موتوری و صنعتی دارند. همکاری ایران و چین می‌تواند سرآغازی بر همکاری مستقیم شرکت‌های ایرانی با شرکت RIPP یکی از شرکت های زیر مجموعه سین اوپک باشد.
این شرکت باسابقه سال‌هاست در زمینه تولید ادتیوهای روغن و سوخت فعالیت می‌کند و خرید مستقیم از این شرکت می‌تواند شرکت‌های تولید روانکار ایرانی را از دغدغه تامین ادتیو رها کند.
در این بخش نیز امکان مذاکره وزارت صمت و شرکت‌های بزرگ دولتی و خصوصی فراهم است که چنین اقدامی شاید بتواند ایران را از واردکننده ادتیو آماده به واردکننده تکنولوژی این محصول تبدیل و حتی چینی‌ها را به سرمایه‌گذاری برای تولید مشترک این محصول در ایران تشویق کند.
با این تفاصیل اگرچه آینده صنعت روانکارها بر شیوه تعامل با چینی‌ها به‌منظور ارائه تکنولوژی و ساخت پالایشگاه دلالت دارد اما در بدبینانه‌ترین حالت نیز معامله مستقیم برای خرید مواد اولیه ساخت انواع روانکارها می‌تواند این صنعت را از مشکلاتی که امروزه درگیر آن است، نجات دهد.
