این فرآیند بهدلیل زمان توسعه کوتاهتر و درنتیجه کاهش مصرف موادخام و انتشار دیاکسیدکربن نسبتبه تکنیکهای توسعه سنتی کارآمدتر و سازگار با محیطزیست هستند.
هنگامی که صحبت از فرآیندهای توسعه تایر میشود، ترکیبی از مدلسازی ریاضی و شبیهسازها این امکان را فراهم میآورد تا تعیین کنیم کدام اندازه تایر و فناوری براساس ویژگیهای فنی و توزیع وزن مناسبترین گزینه برای خودرو جدید هستند.
بهعنوانمثال، در مسابقات ۲۴ ساعته لمانز ۲۰۲۳، تمام نمونههای اولیه که در کلاس هایپرکارهای برتر مسابقه شرکت میکنند، مجهز به لاستیکهایی خواهند بود که کاملا با استفاده از نرمافزار شبیهسازی ساخته شدهاند.
در این میان شرکت کانوپی توانسته است یکی از پیچیدهترین ابزارهای شبیهسازی بازار را ارائه کند. سیستم آنها مبتنی بر پردازش ابری بوده و براساس نوع جاده و مدل خودرو، تایر را با بهترین عملکرد بهینهسازی شده در مسیر پیشرفتهای برای شبیهسازی «راننده مجازی» بررسی میکند. این روند تکامل مییابد تا زمانی که مدلهای واقعی را با جزئیات و تنوع بیشتر برای برنامههای توسعه جادهای و پیستهای مسابقه در نظر بگیرد.
هنگامی که از این نرمافزار برای اهداف موتواسپرت استفاده میشود، راننده مجازی وظایفی مانند یک دوره چهار ساعته شبیهسازیشده در پیست لمانز را برای ارزیابی ثبات عملکرد تایر انجام میدهد.
در مورد تایرهای جادهای هم خودروسازان را قادر میکند انواع پروفایلهای اختصاصی و کاربردهای مختلف براساس نوع خودرو و تایر آن را تولید کنند. با وجود این، انسانها حرف آخر را میزنند، زیرا رانندگان واقعی مشخصات نهایی تایر و مطابقت آن با وسیله نقلیه مورد نظر را تایید میکنند.
به طور مشخص، این فناوری واقعیت پویا را به لطف تعامل سه مدل دیجیتال بازتولید میکند. اولی ویژگیهای تایر آن را در زمان قرار گرفتن در محیط جاده بررسی میکند. دومی ویژگیهای شاسی وسیلهنقلیه (یا حتی کل وسیله نقلیه) را پوشش میدهد و سومی رفتار تایر را با جزئیات بسیار زیاد بازتولید میکند.
پشت فرمان این شبیهساز، رانندگان میتوانند انواع مختلف تایر را در طیف وسیعی از پیکربندیها آزمایش کنند. برای تکمیل فرآیند، برداشتها و بازخوردهای ذهنی رانندگان در کنار دادههای عینی ارائهشده توسط شبیهساز گرفته میشود، تا رانندگان دقیقا همانطور که در یک خودرو واقعی یا در یک پیست مسابقه رانندگی میکنند؛ راندن با این تایرها را نیز
تجربه کنند.