به گزارش «اخبار خودرو»، عضو شورای سردبیری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
در سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲ به میزان ۲۳هزار و ۸۰۰ دستگاه کشنده و کامیون به ناوگان باری کشور افزوده شد. به‌گفته رئیس ستاد مدیریت و حمل‌ونقل سوخت، نه‌تنها مصرف سوخت این خودروها نسبت‌به نمونه‌های فرسوده یک‌سوم کمتر است، بلکه میزان تصادفات آن‌ها نیز تقریبا صفر گزارش شده است و هیچ‌گونه تلفات جانی و خسارات مالی به بار نیاورده‌اند.
این گزاره، حاوی نکته بسیار مهمی است؛ این‌که به‌رغم نقش غیرقابل انکار «خطای انسانی» در وقوع تصادفات، نمی‌توان نسبت به «نقش ایمنی وسیله‌نقلیه در جبران خطای انسانی» بی‌تفاوت بود. چراکه قرار نیست انسان‌ها در صورت بروز خطا از خود لزوما جانشان را از دست بدهند.
این در حالی است که ۱۸درصد کشته‌های سوانح جاده‌ای ما حاصل تصادف با خودروهای سنگین است. بر همین اساس، پلیس راه از حدود یک سال پیش، اقدام به جلوگیری از تردد ۱۹۱هزار کامیون بدون حفاظ کرد تا بلکه این آمار کاهش پیدا کند. زیرا یکی از خطرناک‌ترین ویژگی‌های کامیون‌های فرسوده، ارتفاع حدود نیم‌متری اتاق آن‌ها از سطح زمین است که باعث می‌شود خودروهای سواری را هنگام تصادف به زیر خود بکشند و به‌اصطلاح ببلعند.
این در حالی است که امروزه بیشینه فاصله استاندارد بدنه این خودروها از سطح زمین، حداکثر ۲۵سانتی‌متر است. اما تجهیز کامیون‌های فرسوده یا فاقد ایمنی لازم به حفاظ جلو، عقب و جانبی، تنها یک اقدام حداقلی است. به‌ویژه آن‌که گاردها و سپرهای قسمت عقب بسیاری از تریلرها (قسمت بار کشنده‌ها) نیز استاندارد نبوده و اغلب از پروفیل‌هایی با ضخامت کم و ناچیز ساخته شده است که با کوچکترین ضربه، جدا و دچار شکستگی می‌شود.
ازسوی‌دیگر، تریلرها و یدک‌های قدیمی که درحال فعالیت هستند، بر اثر خرابی و ناهمواری‌های جاده دچار تکان‌های شدید و لرزش می‌شوند که این تکان‌ها، محافظ‌ها و گاردهایی که در طرفین تریلر نصب می‌شود را می‌شکند و از بدنه جدا می‌کند.
بارها نیز مشاهده شده است که دیواره دور تریلرها و نیمه‌یدک‌های لبه‌دار، بر اثر شکستگی جوش‌ها در جاده رها شده‌اند. بر این اساس، درخصوص تریلرهای قدیمی، نوسازی کلی بهتر از نصب حفاظ‌های جانبی است.
خاطرنشان می‌شود از ۴۱۱هزار دستگاه کامیون و کشنده در بخش ناوگان باری کشور حدود ۲۰۰هزار دستگاه فرسوده است. اما به‌رغم این فرسودگی ۴۵درصدی و سهم ۹۲درصدی ناوگان جاده‌ای از حمل‌ونقل بار در سطح کشور، در سال‌های اخیر اقدامات چشمگیری به‌منظور بهبود وضعیت ناوگان ازسوی سازمان‌های مختلف انجام نشده است. به‌ویژه آن‌که خودروهای افزوده‌شده به ناوگان نیز مصداق نوسازی محسوب نمی‌شوند، زیرا به‌ازای حدود ۲۴هزار دستگاه کامیونی که طی سه‌سال اخیر به ناوگان وارد شده، خودرویی از ناوگان خارج نشده و حتی کامیون‌های که دیگر به درد استفاده در ناوگان جاده‌ای نمی‌خورند، سر از ناوگان شهری حمل مصالح ساختمانی درآورده‌اند!
سخن پایانی این‌که با توجه آمار فاجعه‌بار تلفات حوادث ترافیکی کشور که به حدود ۲۰هزار نفر در سال رسیده و سهم ۱۸درصدی کامیون‌ها در این تلفات که متوجه کامیون‌های نوسازی‌شده نبوده است، باید برای حفظ بیش از ۳۵۰۰ جان عزیز در هر سال، نوسازی این ناوگان را با جدیت تمام در اولویت قرار داد.
