محمد فرح‌آبادی، کارشناس اقتصادی دراین خصوص معتقد است: «باید برای بهینه‌سازی فضای کسب‌وکار الگوهایی همچون سیاستگزاری دولت چین درقبال واردات قطعات به‌خاک آن کشور را مورد بررسی قرار داد. این درحالی‌است که صنعت‌خودرو در این کشور به‌نوعی نوظهور قلمداد می‌شود اما با تکیه بر نظم در روال قانونی توانسته است پا به‌عرصه رقابت جهانی بگذارد.»
برای حمایت از صنعت خودرو از سوی دولت چه اقداماتی را مفید می‌دانید؟
تعرفه‌های مالیاتی می‌تواند یکی از راه‌های حمایتی در صنعت باشد. البته وضع قانون ممنوعیت واردات کالایی که درکشور تولید می‌شود نیز درنگاه اول یک قانون حمایتی برای تولیدکنندگان داخلی به‌نظر می‌رسد، اما کافی نیست. اما از آنجا که صنایع قطعه و خودرو زنجیره‌وار به‌هم متصل هستند، باعدم تامین نقدینگی خودروسازان و درپی آن تاخیر درپرداخت مطالبات قطعه‌سازان، هر دو صنعت آسیب می‌بینند.
برای تامین نقدینگی موردنیاز زنجیره تامین قطعات و خودروسازان چه راهکارهایی را پیشنهاد می‌کنید؟
در شرایط فعلی تنها راهکار برای تامین نقدینگی موردنیاز خودروسازان، پرداخت تسهیلات کم‌بهره دولتی است. البته سال گذشته بخشی از این تسهیلات به‌صورت ریالی پرداخت شد، اما با توجه به بدهی‌های معوق خودروسازان به‌شرکت‌های تامین قطعات و درپی آن بدهی این شرکت‌ها به‌بانک‌ها، نقدینگی در این شرکت‌ها جریان پیدا نکرد و تنها معوقات بانکی سررسید گذشته به‌روز شدند. ریسک دریافت وام‌های ارزی دراین وضعیت اقتصادی کشور بسیار بالاست و خودروسازان به‌عنوان یک بنگاه اقتصادی با ماهیت تولیدی نمی‌توانند وارد تجارتی جدا از فعالیت اصلی خود شوند.
به نظر شما دلایل عدم تمایل حضور صاحبان سرمایه در بخش تولید صنعت خودرو چیست؟
درایران ارزش‌گذاری خودرو از طریق عرضه‌وتقاضا تعیین نمی‌شود و هیچ فرمول تعیین قیمتی هم وجود ندارد، یعنی حتی با وجود افزایش بهای مواد اولیه، خودروسازان حق تغییر قیمت خودرو را ندارند. پس آن‌ها نیز نمی‌توانند ریسک ارزی را بپذیرند.
