عضو هیات تحریریه روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
هفته گذشته نوزدهمین نمایشگاه بین‌المللی قطعات و لوازم و مجموعه‌های خودرو برگزار شد و صحنه خط و نشان وزیر صنعت، معدن و تجارت برای خودروسازان و قطعه‌سازان بود.
وزیر به‌خصوص قطعه سازان را خطاب قرار داد و حمایت از این بخش را منوط به انجام اصلاحات و حرکت به سمت دانش‌محور شدن و صادرات‌محور شدن کرد. در ظاهر این صحبتهای وزیر صمت مطالبات درست و صحیح از تولیدکنندگان و صاحبان صنایع در کشور است. اما وقتی به عمق ماجرا نگاهی میاندازیم، متوجه مشکلات عمیقی هم می‌شویم.
وزیر صمت در سخنان خود اشاره کرد که ما باید ایران را صنعتی کنیم. در پاسخ به سخنان وزیر صمت باید پرسیده شود اصولا چگونه قرار است کشور را صنعتی کرد وقتی در فصل تابستان واحدهای تولیدی و کارخانجات با قطعی برق مواجه هستند و در فصل زمستان هم عمدتا با کمبود گاز؟
چگونه قرار است صنعتی شویم، وقتی صدای تولیدکننده که از ابتدای سال نتوانسته است از سد وزارت صمت و سامانه جامع تجارت برای ثبت‌سفارش مواد اولیه موردنیاز خود برای تولید بگذرد؟ چگونه باید صنعت را راه انداخت وقتی واردات و تامین و تخصیص ارز موردنیاز مواد اولیه چندماه زمان می‌برد و تولیدکننده و صاحب صنایع در بهترین شرایط یک یا دو بار در سال گردش مالی دارد؟ چگونه باید صنعتی شد وقتی بانک‌ها حتی حاضر به تامین ریال و نقدینگی صاحبان صنایع و تولیدکنندگان با سود بیش‌از 25درصدی هم نیستند؟ چگونه باید صنعت کشور را گسترده کرد وقتی بخش عمده‌ای از سیاست‌های بانک مرکزی به‌عنوان مرکز تامین نقدینگی در کشور، همسو با بخش تولید نیست؟
آرزوهای وزیر صمت هرچند زیباست و باید به سمت آن حرکت کرد، مانند آنچه در مورد ضرورت روند برقی‌سازی صنعت خودرو مدنظر است اما آیا بدون زیرساخت و بدون ایجاد هماهنگی میان تمام دستگاه‌ها و سازمان‌ها و به دور از تعارض منافع، سیاست‌ها و دستورالعمل ها میتوان به سمت صنعتی شدن حرکت کرد؟
در بخش دیگری از سخنان وزیر صمت، به ضرورت ایجاد مهندسی در صنایع قطعه‌سازی از کانسپت تا طراحی قطعات اشاره شده است. آنچه در سایه همکاری با قطعه سازان روز دنیا و شرکتهای صاحب فناوری به دست خواهد آمد. مانند کاری که چینی ها طی دو دهه اخیر انجام دادند و نتیجه آن نفوذ به بازار اروپا و آمریکا از طریق ساخت خودروهای به روز بوده، در شرایطی که کشور درگیر تحریم است و نمیتواند مراودات عملی و فناوری با شرکتها و دانشگاههای برتر داشته باشد، نمیتوان انتظار توسعه را به راحتی داشت.
طی سال‌های اخیر شرکتهای دانش‌بنیان برای رفع این مشکل پدید آمدند و در حوزه خودرو قطعاتی را نیز طراحی کردند. اما چند درصد این شرکتها از حمایت مالی و معنوی دولتها بهرهمند شدند؟ چند درصد این قطعات به تولید انبوه و صنعتی شدن که موردنظر وزیر صمت بوده، رسیده است؟
وزیر صمت همچنین از کیفیت محصولات خودروسازان گله و بر مهندسی کار کردن در این صنعت تاکید کرده‌اند اما این سوال را پاسخ ندادهاند چگونه شرکت‌هایی که به واسطه سرکوب قیمت‌ها و نرخ‌گذاری دستوری صدها هزارمیلیاردتومان زیان در سال‌های اخیر تولید کرده‌اند، می‌توانند به مرحله جدیدی از مهندسی و کیفیت دست پیدا کنند؟ شرکت‌هایی که دستشان از همکاری با صاحبان فناوری کوتاه است و به‌راحتی نمیتوانند تغییرات را اعمال کنند چگونه قرار است محصول روز دنیا را تولید و البته صادرات داشته باشند؟ آیا حتی با تولید محصول روز دنیا در ایران، امکان صادرات به واسطه شرایط تحریمی وجود دارد؟
محصولات جدیدتر خودروسازان که البته دارای کیفیت و آپشن‌های به‌روزی هم هست، همچنان از ورود به بازار کشورهایی مانند روسیه که خود نیز تحت تحریم شدید است، عاجز مانده اند.
جناب وزیر؛ صنعتی شدن و تولید محصول دانش‌بنیان و صادرات‌محور مانند استفاده خودروهای برقی به زیرساخت احتیاج دارد. صنعتی شدن نیازمند یک حرکت همه‌جانبه و هماهنگ در همه دستگاه‌های کشور است. از شبکه پولی و بازار سرمایه تا بانک مرکزی، گمرک، مجلس، وزارت صمت و ده‌ها نهاد و سازمان تاثیرگذار دیگر باید هماهنگ شده و سیاست‌های متناقض و متعارض منافع ایجاد نکنند.
