آمارها نشان داده‌اند حمل‌ونقل، بزرگ‌ترین عامل انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورهای بزرگ مانند ایالات‌متحده است. هیدروژن از دیرباز به عنوان یک منبع انرژی فراوان و بد ون آلایندگی موردستایش قرار می‌گرفت و دولت‌ها در تلاش هستند تا در کنار خودروهای الکتریکی و توسعه برق موردنیاز این خودروها، هیدروژن را هم توسعه دهند و استفاده از این خودروها را هم در دستور کار داشته باشند. به‌تازگی نیز شرکت هوندا از کامیون هیدروژنی مفهومی کلاس ۸ خود رونمایی کرده است.
کشنده «هوندا»؛ جدیدترین محصول هیدروژنی در «کلاس ۸»
کامیون‌کشنده هیدروژنی کلاس ۸ هوندا که به‌منظور کاربردهای سنگین و نیمه‌سنگین طراحی شده است، حداکثر سرعت تخمینی ۱۱۲ کیلومتر در ساعت دارد و توان پیمایش آن نیز ۶۴۵ کیلومتر اعلام شده است. این اعداد برای مواردی است که کشنده به‌طور کامل و برابر ۳۷.۱تن بارگیری شده است.
این کانسپت که در نمایشگاه لاس‌وگاس معرفی شد، از سه سلول سوختی بهره می‌برد که هر یک از آن‌ها ۱۰۷ اسب‌بخار قدرت تولید می‌کنند و مجموع قدرت آن به ۳۲۱ اسب‌بخار می‌رسد.
به گفته مدیرعامل هوندا، این کشنده در کنار سایر کشنده‌های کلاس ۸ می‌توانند جایگزین خوب و بدون آلایندگی برای نسخه‌های دیزلی باشند و بخش مهمی از استراتژی هیدروژنی هوندا را تشکیل دهند. به‌طور کلی، این کشنده در واقع بر پایه یک پتربیلت ساخته شده و یک محصول جفت‌محور شناخته می‌شود که برد آن به ۲۴۱ کیلومتر می‌رسد.
معرفی کشنده هیدروژنی «کوانترون» بر پایه کامیون «مان»
پیش از این و در سال جاری میلادی، کشنده هیدروژنی QHM FCEV Aero در این بازار معرفی شد. این محصول از یک شرکت آلمانی به نام کوانترون و بر پایه یکی از مدل‌های مان طراحی شده است.
این کشنده با ظرفیت ۵۴کیلوگرم هیدروژن می‌تواند حدود ۴۵۰کیلومتر را بپیماید و سوخت‌گیری صفر تا صد آن حدود ۱۵دقیقه زمان نیاز دارد که در مقایسه با شارژ کامل یک خودرو الکتریکی تفاوت فاحشی است.
خودروهای الکتریکی برای تقریبا مسافتی مشابه این، حدود ۱.۵ساعت شارژ نیاز دارند. این کشنده هیدروژنی که برای عرضه به بازار آماده شده، قرار است با تغییراتی در سیستم محرکه، کابین با بهبود ۲۰درصدی آیرودینامیک و سیستم کترل تولید شود.
هرچند این کشنده، نخستین و تنها محصول در این سگمنت نیست که مجهز به سلول سوختی شده است، اما به‌طور قطع می تواند رقابت در این بخش را گسترده و دشوارتر کند.
ورود شرکت‌های بزرگ به بازار کشنده‌های هیدروژنی
در این بازار رقبای دیگری هم کار خود را ادامه می دهند که ازجمله آن‌ها می توان به هیوندای اشاره کرد.
این شرکت پیش از این، از کشنده پیل سوختی XCIENT خود برای بازار آمریکای شمالی رونمایی کرد که این خودرو هم‌اکنون در سوئیس، آلمان، اسرائیل، کره‌جنوبی و نیوزلند به فروش می‌رسند.
همچنین تویوتا که کامیون‌های پیل سوختی کلاس ۸ خود را در بندر لس‌آنجلس آزمایش می‌کرد، با Paccar، کنورث و پتربیلت، شریک شد که آن‌ها را تا پایان سال ۲۰۲۴ به بازار عرضه کند. نیکولا نیز پیشتر محصولی را برای عرضه به بازار کشنده‌های هیدروژنی طراحی کرده بود.
به غیر از خودروسازان شرکت‌های دیگری در زمینه تولید موتور، به این رقابت پیوسته‌اند و محصولات هیدروژنی خود را برای تامین نیاز تولیدکنندگان به نمایش گذاشته‌اند. ازجمله این شرکت‌ها می‌توان به کامینز اشاره کرد.
عدم توسعه زیرساخت‌ها؛ مانع اصلی فراگیرشدن خودروهای هیدروژنی
هیدروژن به‌رغم مزایای فراوانی که می‌تواند برای بازارهای جهانی داشته باشد، هنوز فراگیر نشده و به اندازه خودروهای الکتریکی مورد حمایت قرار نگرفته است. به‌عنوان مثال، ایالات‌متحده که یکی از بزرگ‌ترین بازارهای کشنده‌های الکتریکی محسوب می‌شود، تنها ۵۷ ایستگاه هیدروژن دارد و تمام این ایستگاه‌ها در کالیفرنیا واقع شده‌اند. این در حالی است که ایستگاه‌ها برای مدل‌های الکتریکی به حدود ۸هزار دستگاه رسیده است.
بخش زیرساخت نیکولا، Hyla، در حال استقرار سیستم‌های سوخت‌گیری سیار و کوچک‌تر است تا مشتریان بتوانند به‌راحتی کامیون‌های خود را سوخت‌گیری کنند تا زمانی که ایستگاه‌های هیدروژن کامل در دسترس باشند.
از سوی دیگر، فرآیند توزیع سوخت هیدروژن در سال های اخیر چندان بهبود نیافته و دسترسی به این سوخت هنوز هم برای کشورهای بسیاری یک چالش است. این در حالی است که صنعت حمل‌ونقل احتمالا به خودروهای برقی و هیدروژنی در کنار هم، برای رسیدن به اهداف انتشار کربن خالص خود تا سال ۲۰۵۰ نیاز خواهد داشت و باید صنعت خودروهای هیدروژنی هم‌راستا با مدل‌های تمام‌الکتریکی توسعه یابد تا دسترسی به این اهداف آسان‌تر شود.
