باید راه‌های فرار نقدینگی در کشور را مسدود کرد تا به‌راحتی اعتبارات و نقدینگی به سمت مسیرهای غیرمولد نظیر سفته‌بازی حرکت نکند. راهکارهای مختلفی در زمینه کنترل نقدینگی در کشور وجود دارد. ما باید ابزارهای جدید مبتنی‌بر تولید و نظام جمعی تامین مالی ایجاد کنیم تا از فضای موجود فاصله بگیریم.
درحال‌حاضر مشغول ارائه توصیه‌های اخلاقی در زمینه هدایت و کنترل نقدینگی به سمت تولید هستیم اما متاسفانه این مساله ضمانت اجرای لازم را ندارد.
بنابراین برای اینکه نقدینگی به‌درستی به سمت تولید هدایت شود، باید در نظام بانکی و نظام تامین مالی ابزارهای دقیقی طراحی کنیم که اعتبارات و نقدینگی را به صورت حداکثری به سمت تولید سوق دهد.
ما باید راه‌های دیگری را در این زمینه مدنظر قرار دهیم. بازهم تاکید می‌کنم که به اصطلاح ما باید راه‌های فرار در این بخش را مسدود کنیم تا به‌راحتی اعتبارات و نقدینگی به سمت مسیرهای غیرمولد نظیر سفته‌بازی حرکت نکند. متاسفانه درحال‌حاضر راه و مسیرهای غیرمولد برای سفته‌بازی در کشور باز است؛ در این شرایط وقتی صنعت نیاز به تامین مالی داشته باشد هزار مشکل جلوی پای آن ایجاد می‌شود و بانک‌ها در زمینه ارائه تسهیلات نیز عملکرد مناسبی ندارد.
بانک‌ها به موجب وظایف قانونی خود باید به سمت حمایت از تولید حرکت کنند، اما این اتفاق رخ نمی‌دهد، متاسفانه نظارت بانک‌مرکزی در این بخش ضعیف است و آن برخورد لازم با بانک‌ها صورت نمی‌گیرد.
البته شاید مجلس باید در این زمینه ابزارهای قانونی طراحی کند تا برخورد قهرآمیز با این مساله صورت گیرد در غیر این صورت با در نظر گرفتن فرآیند موجود نمی‌توانیم اعتبارات را به سمت تولید هدایت کنیم.
سال گذشته به اسم کنترل تورم، تسهیلات بانکی را محدود کردند که این موضوع باعث ایجاد رکود تورمی شد. این سیاست نادرست است و بارها هم گفتیم یک طرفه نمی‌توان به مسایل اقتصادی نگاه کرد و بدون توجه به تولید اگر بخواهیم تورم را مهار کنیم، منجر به رکود می‌شود.
بخش زیاد از منابع مالی بانک‌ها خرج بنگاهداری بانک ها می‌شود. بخش‌های دیگری از این منابع را هم به‌عنوان وام به پرسنل خود می دهند و حتی گاه این تسهیلات به دانه‌درشت‌ها داده می‌شود؛ بنابراین در شرایطی که منابع بانکی بیشتر شده سوال ما از بانک‌ها این است این منابع در کجا خرج می‌شوند.
