به گزارش «اخبار خودرو»، عضو هیات تحریریه روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
صنعت خودرو کشور طی سال‌های اخیر با چالش‌های متعددی روبه‌رو شده که ناشی‌از تحریم‌های خارجی و محدودیت‌های داخلی به‌ویژه در زمینه واردات خودرو و قیمت‌گذاری دستوری محصولات داخلی هستند. این چالش‌ها نه‌تنها بر کیفیت و کمیت تولیدات داخلی اثر گذاشته‌اند، بلکه باعث شده‌اند تا بازار خودرو به نوعی به یک «بازار گلخانه‌ای» تبدیل شود؛ بازاری که در آن رقابت آزاد و واقعی جای خود را به فضای کنترل‌شده و محافظه‌کارانه داده است.
در چنین وضعیتی، خودروسازان داخلی مجبورند با هزینه‌های بالا و بهره‌وری پایین، به تولید بپردازند. عدم دسترسی به فناوری‌های روز و مواد اولیه با کیفیت بالا، در کنار موانع وارداتی، باعث شده است خودروسازان نتوانند خودروهایی با کیفیت و به‌روز در اختیار بازار قرار دهند.
اولین و مهم‌ترین نتیجه‌ای که از این فضای گلخانه‌ای حاصل می‌شود، افزایش قیمت‌ها و کاهش قدرت خرید مردم است. درحالی‌که در بازارهای جهانی، رقابت آزاد و ورود برندهای مختلف باعث کاهش قیمت‌ها و افزایش کیفیت خودروها می‌شود، در ایران؛ محدودیت واردات و قیمت‌گذاری دستوری، هم فشار اقتصادی را بر دوش مردم افزایش داده، هم خودروسازان را نیز در وضعیتی ناامیدکننده قرار داده است.
تولیدات داخلی در بسیاری از موارد با قیمت‌های غیرواقعی به فروش می‌رسند، زیرا قیمت‌گذاری دستوری به هیچ‌وجه با هزینه‌های سربار تولید هماهنگ نیست و خودروسازان را مجبور به تولید با حاشیه سود اندک یا حتی ضرر می‌کند. راه‌حل‌های بسیاری برای رفع مشکلات صنعت خودرو کشور وجود دارد که می‌تواند به بهبود وضعیت بازار و افزایش کیفیت و تنوع تولیدات داخلی کمک کند.
نخستین گام ضروری، بازنگری در سیاست‌های واردات خودرو است. محدودیت‌های فعلی نه‌فقط به نفع خودروسازان داخلی نیست، بلکه بر مشتریان نیز فشار می‌آورد. واردات خودروها به‌ویژه مدل‌های باکیفیت، به‌روز، ایمن و مقرون‌به‌صرفه می‌تواند رقابت را در بازار خودرو بهبود بخشد و خودروسازان داخلی را به تلاش برای ارتقای کیفیت و کاهش هزینه‌ها وادارد.
گام بعدی، اصلاح سیاست‌های قیمت‌گذاری است. قیمت‌گذاری دستوری که در آن دولت به‌طور مستقیم بر قیمت خودروهای داخلی نظارت می‌کند، در شرایط کنونی فقط به ضرر خودروسازان و مصرف‌کنندگان تمام شده است. باید به‌گونه‌ای عمل کرد که قیمت‌ها با توجه به هزینه‌های واقعی تولید و ظرفیت رقابت در بازار آزاد تعیین شوند. در این صورت، خودروسازان نیز انگیزه‌ای برای بهبود کیفیت محصولات خود پیدا خواهند کرد.
همچنین لازم است برنامه‌ای جامع برای توسعه فناوری‌های نوین در صنعت خودرو در نظر گرفته شود؛ همکاری با شرکت‌های خودروساز بین‌المللی، جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی و توجه به تحقیق‌وتوسعه داخلی می‌تواند زمینه‌ساز تحول در کیفیت و بهره‌وری صنعت خودرو شود.
درعین‌حال، خودروسازان داخلی باید به سمت تولید خودروهای برقی و هیبرید که درحال‌حاضر جزو تقاضای جهانی محسوب می‌شوند، حرکت کنند. در نهایت، باید اذعان کرد صنعت خودرو در ایران به مرحله‌ای رسیده است که برای بقا و پیشرفت، نیازمند دور شدن از فضای گلخانه‌ای کنونی و تغییرات اساسی در سیاست‌ها و استراتژی‌هاست. در غیر این صورت، این صنعت همچنان در باتلاق مشکلات خود باقی خواهد ماند و امکان رشد و شکوفایی آن به حداقل خواهد رسید.
