به گزارش «اخبار خودرو»، عضو هیات تحریریه روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
در روزهای گذشته، نخستین دور مذاکرات میان ایران و ایالات‌متحده در فضایی سازنده برگزار شد؛ نشستی که به‌گواه تحلیل‌گران و اظهارات رسمی طرفین، آغاز آن مثبت و امیدبخش بوده است. این رویداد که توجه بازارهای داخلی و خارجی را به خود جلب کرده، می‌تواند یکی از نقاط عطف در روند احیای صنعت‌خودرو ایران باشد؛ صنعتی که سال‌ها زیر سایه تحریم‌ها و بی‌ثباتی‌های اقتصادی گرفتار مانده بود.
از خلال اظهارنظرهای رسمی و منابع نزدیک به تیم‌های مذاکره‌کننده، پیداست که دو طرف نه‌تنها در لحن، بلکه در اهداف کلی نیز به‌نقاط مشترکی رسیده‌اند. این تحولات، بازتابی مستقیم در اقتصاد ایران - به‌ویژه در حوزه‌هایی چون انرژی، بانکداری و البته صنعت‌خودرو - خواهد داشت. اما چرا صنعت‌خودرو از همین آغاز مذاکرات، در موقعیتی کلیدی قرار گرفته و چه انتظاراتی می‌توان از ادامه مسیر در آینده داشت؟
واقعیت آن است که طی سال‌های اخیر، خودروسازان و قطعه‌سازان ایرانی، به‌رغم تمام تلاش‌های فنی و مدیریتی، همواره زیر سایه محدودیت‌های خارجی و ناپایداری‌های داخلی، با تنگنای شدید تولید مواجه بوده‌اند. تحریم‌های بانکی، محدودیت‌های تامین ارز، موانع واردات مواداولیه و تکنولوژی و در نهایت کاهش قدرت خرید مصرف‌کننده، همه و همه دست به‌دست هم داده‌اند تا صنعت‌خودرو با کاهش بهره‌وری و افت کیفیت مواجه شود. اما حالا، در شرایطی که آغاز مذاکرات با سیگنال‌های مثبت همراه شده، بار دیگر کورسوی امید در میان فعالان این صنعت به‌چشم می‌خورد.
گزارش‌های اولیه از نشست‌های روز نخست، حاکی از رضایت نسبی طرفین از روند گفت‌وگوهاست. این رضایت، هرچند هنوز منجر به لغو تحریم‌ها یا تفاهم‌نامه اجرایی نشده، اما در عرف دیپلماتیک، نشانه‌ای مثبت تلقی می‌شود. همین ارزیابی مثبت اولیه، برای صنعتی که ریشه در زیرساخت‌های ملی دارد و ده‌ها هزار شغل مستقیم و غیرمستقیم به آن وابسته‌اند، می‌تواند گشایش‌آفرین باشد.
ورود سرمایه‌گذار خارجی، انتقال فناوری، دسترسی آسان‌تر به‌قطعات الکترونیکی و نیمه‌هادی‌ها، باز شدن مسیر واردات خودروهای مدرن برای نوسازی ناوگان و درنهایت بهبود شرایط رقابتی بازار، از مهم‌ترین نتایج بالقوه چنین مذاکراتی خواهد بود. نگاه آینده‌نگر به صنعت‌خودرو ایجاب می‌کند که این فرصت صرفا به‌عنوان یک موج روانی مقطعی تلقی نشود.
باید از امروز، زیرساخت‌های سیاست‌گزاری صنعتی را بازآرایی کرد تا همگام با گشایش‌های دیپلماتیک، صنعت‌خودرو آماده جهش‌های واقعی باشد. این‌که برخی تصور می‌کنند هر گشایشی در روابط بین‌المللی منجر به‌تضعیف خودروسازان داخلی می‌شود، نه‌تنها نگاهی سطحی است، بلکه مغایر با واقعیت تجربه‌شده در کشورهای موفق دنیا نیز به‌شمار می‌رود.
رقابت‌پذیری، نتیجه بستن درها نیست؛ بلکه ثمره تعامل هوشمندانه با جهان است. برای قطعه‌سازان نیز این شرایط می‌تواند یک نقطه عطف باشد. در سال‌هایی که به‌واسطه تحریم، بسیاری از مواد اولیه استراتژیک یا در بازارهای خاکستری تهیه می‌شد یا با هزینه‌های چندبرابری، امروز این امید وجود دارد که با دسترسی شفاف و منصفانه به بازارهای جهانی، هم کیفیت محصول نهایی ارتقا یابد و هم قیمت تمام‌شده در مسیر واقعی قرار گیرد.
نباید فراموش کرد که امروز در زنجیره‌تامین خودرو، فناوری‌های نوینی چون سیستم‌های کمکی راننده (ADAS)، مدیریت هوشمند مصرف انرژی و حتی یکپارچه‌سازی نرم‌افزاری خودرو، نقش کلیدی دارند؛ فناوری‌هایی که تنها در بستر تعامل بین‌المللی قابل دستیابی‌اند.
در نهایت، آن‌چه امروز بیش از همه اهمیت دارد، درک اهمیت این لحظه است؛ لحظه‌ای که شاید نقطه عطفی باشد برای عبور صنعت‌خودرو از دوران پرآشوب و حرکت به‌سوی توسعه‌ای متوازن و جهانی. اگر جریان مذاکرات، همان‌طور که روز نخست نشان داد با حفظ عقلانیت و درک منافع مشترک ادامه یابد، صنعت‌خودرو می‌تواند یکی از نخستین بخش‌هایی باشد که از این نسیم توافق، باران پیشرفت برداشت می‌کند. به‌شرط آن‌که از امروز، تصمیماتمان هم‌راستا با افق‌های پیش رو باشد.
