به گزارش «اخبار خودرو»،کمبود نقدینگی، بدهی 30هزار میلیارد تومانی خودروسازان به قطعه‌سازان، افزایش هزینه‌های تولید به دلیل فاصله‌گذاری اجتماعی، تعلیق چندماهه واردات مواد اولیه و قطعات نیم‌ساخته به دلیل عدم تامین ارز و عدم ثبت سفارش از سوی بانک مرکزی و غیره ازجمله مشکلاتی هستند که قطعه‌سازان با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ مسائلی که هریک باعث می‌شود این نگرانی ایجاد شود که تیراژ تولید خودروسازان در آینده نه‌چندان دور به‌جای افزایش به سمت کاهش پیش رود. در این رابطه، محمود نجفی‌سهی، عضو هیأت‌مدیره انجمن صنایع همگن قطعه‌سازان کشور در گفت‌وگو با روزنامه «دنیای خودرو» با اشاره به اینکه برگزاری میزهای تعمیق ساخت داخل در سال گذشته باعث شد دیگر نگرانی نرسیدن قطعه به خط خودروسازان وجود نداشته باشد، توضیح می‌دهد.
با توجه به اینکه هنوز خبری از پرداخت مطالبات 30هزار میلیارد تومانی قطعه‌سازان از سوی خودروسازان نیست، به نظرتان قطعه‌سازان می‌توانند نیاز صنعت قطعه را مرتفع کنند؟
بارها به شوخی و خنده به قطعه‌سازان گفته‌ام؛ اگر 30هزار میلیارد خودروسازان بدهی دارند، چطور به تولید ادامه می‌دهند؟ به‌خصوص که قبل از عید هم دست به افزایش تیراژ تولید برای تنها 5هزار میلیارد تومان زدند. این رقم تنها 17درصد از مطالبات قطعه‌سازان است. هرچند مطالبات آن‌ها هنوز پرداخت نشده است، اما باز هم هیچ‌کدام خط تولید را بدون قطعه نگذاشته‌اند و بر مبنای دستوری که به آن‌ها از سوی خودروسازان داده شده بود، به تعهداتشان عمل کردند و دیدید سال گذشته خودروسازان توانستند با همین حمایت‌ها دست به افزایش تیراژ تولید بزنند.
بارها از سوی کارشناسان دیگری که با صنعت خودرو در ارتباط هستند، این سوال مطرح شده است که اگر خودروسازان بدهی خود به قطعه‌سازان را نمی‌پردازند و آن‌ها با چالش کمبود نقدینگی مواجه هستند، پس چطور تولید را ادامه می‌دهند. شما در این خصوص چه پاسخی دارید؟
این سوال برای من قطعه‌ساز هم مطرح است که آیا وضع قطعه‌سازهای دیگر آن‌قدر خوب است که با این شرایط ادامه می‌دهند تا خودروساز را حفظ کنند؟ چراکه 30هزار میلیارد تومان مطالبات عدد کمی نیست. قطعه‌سازان بیش از رقمی که خودروسازان اواخر سال گذشته به قطعه‌سازان پول دادند، به آن‌ها قطعه تحویل دادند و هنوز پول نگرفته‌اند. بنابراین به نظر می‌رسد مطالبات به بیشتر از 30هزار میلیارد تومان هم افزایش یافته باشد. اگر قطعه‌ساز نتواند بدون شارژ مالی قطعه تامین کند، خودروساز هم نمی‌تواند افزایش تولید دهد. اما قطعه‌سازها به هر دلیلی که برای من هم مشخص نیست و به خودشان هم انتقاد کردم، باز هم دست به تولید می‌زنند و تیراژ تولید خودروسازان نه‌تنها کاهش نمی‌یابد، بلکه افزایش تیراژ هم می‌دهند.
با این تفاصیل فکر نمی‌کنید ادامه تولید به این شکل در آینده با ورشکستگی گسترده قطعه‌سازان همراه شود؟
نه؛ این موضوعی است که عده زیادی درباره آن صحبت می‌کنند، اما همچون سال گذشته درخواست خودروساز را پاسخ دادند و امسال هم نمی‌گذارند خللی در تجاری‌شدن خودروهای خودروسازان ایجاد شود. اگر هم برخی از خودروها به مرحله تجاری نرسند، ربطی به قطعه‌ساز ندارد. اما آن هم درصد بالایی نیست. امیدوارم قطعه‌سازان منطقی رفتار کنند و خودروساز نیز با ارائه آنالیز قیمت به شورای رقابت از زیان سالانه‌اش بکاهد، وگرنه این مشکل ادامه خواهد داشت.
واردات مواد اولیه خارجی و قطعات نیم‌ساخته به کندی انجام می‌شود. آیا این موضوع ممکن است به تامین قطعات خودروسازان بینجامد؟
سال گذشته تعداد زیادی از قطعات ساخت داخل شد. بنابراین آن چیزی که امروز نیاز به واردات دارد، شاید در هر خودرو بین 100هزار تا 200هزار تومان باشد. در نتیجه همگی شاهدیم که چقدر نیاز ما به واردات کاهش یافته است. علاوه بر این می‌توانیم ادعا کنیم با داخلی‌سازی قطعات حدود 80درصد از ارزبری قطعاتی که در میزهای تعمیق شرکت داده شده بودند، نسبت به سال گذشته کاهش یافته است.
بنابراین اگر مابقی قطعات هم به سمت داخلی‌سازی بروند، این ارزبری در صنعت قطعه به‌شدت پایین می‌آید. هرچند درخصوص برخی از قطعات گفته می‌شود که به دلیل تیراژ تولید صرفه اقتصادی برای داخلی‌سازی وجود ندارد، اما رقم چندانی نیست که بخواهند داخلی‌سازی شود و خودروساز مابه‌التفاوت آن را می‌پردازد.
درحال‌حاضر نیز قطعه‌سازان آمادگی داخلی‌سازی قطعات را دارند. البته واردات یک‌سری از قطعات برای خودروسازان شیرین‌تر از داخلی‌سازی آن‌هاست. بنابراین اگر در این رابطه تصمیمی هم گرفته شود، کاهش ارزبری هم به‌شدت کاهش خواهد یافت.
برای مابقی ملزوماتی که نیاز به واردات دارد نیز به هر طریقی قطعه‌ساز و خودروساز حتی در همین شرایط تحریم هم اقدام به واردات می‌کنند. بنابراین فکر نمی‌کنم مشکل خاصی در تجاری‌سازی خودروها وجود داشته باشد.
