به گزارش «اخبار خودرو»،شواهد امر از صنعت روانکارها،‌ روایتگر قصه تلخی از آینده است. داستان کمبود روغن‌موتورهای خاص در آینده‌ای نزدیک که می‌تواند نارضایتی رانندگان حمل‌ونقل سنگین کشور را به همراه داشته باشد و همین موضوع دستاویزی شود برای بازشدن راه واردات برای روغن‌موتورهای خارجی! اگرچه صنعت تولید روانکارها در ایران با بهره‌گیری از خبره‌ترین کارشناسان این رشته در جهان،‌ حرف‌های زیادی در زمینه فرمولاسیون روغن‌های موتوری و صنعتی برای گفتن دارد، اما ثابت نگه داشتن قیمت روانکارهای خودرویی در سال جدید آن‌هم به‌بهانه حمایت از قشر راننده این صنعت را با مشکلات شدید اقتصادی مواجه کرده است. اما آنچه نباید از نگاه کارشناسان این صنعت و مسئولان اقتصادی و صنعتی کشور دور بماند، آینده نه‌چندان روشنی است که می‌توان برای صنعت روانکارها به‌ویژه در بخش دیزلی و روغن‌های با فرمولاسیون جدید متصور بود. درست مانند اتفاقی که از دو سال قبل شروع آن برای صنعت تایر کشور رقم خورد و حال کار را به‌جایی رسانده که تمام طرح‌های توسعه‌ای صنعت تایر در بخش تایرهای رادیال باری-اتوبوسی باید به‌فراموشی سپرده شود و برای همیشه به‌تایرسازان چینی وابسته باشیم. 
این روزها وضعیت برای روانکارهای دیزلی نیز به‌همین منوال پیش می‌رود و با وجود گذشت 6 ماه از سال جدید هنوز سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان مجوزی برای افزایش قیمت روانکارهای خودرویی صادر نکرده است و تولیدکنندگان این محصول کالاهای خود را با زیانی حدود 50 درصدی تولید و به‌بازار عرضه می‌کنند. اما اینکه این موضوع می‌تواند چه‌پیامدهایی را به‌همراه داشته باشد، خود جای بحث دارد. 
تولید همراه با زیان روغن‌های موتوری دیزل توسط شرکت‌های داخلی می‌تواند درنهایت به‌افت کیفیت و حتی کاهش تولید این محصول منجر شود. اتفاقی که اگر ادامه‌دار باشد درست مانند موضوع تایرهای سنگین، ‌اعتراض رانندگان را به‌همراه خواهد داشت و زمانی که دولت در مقابل عمل انجام‌شده یعنی اعتراض رانندگان خودروهای سنگین قرار بگیرد، ممکن است همان کاری را انجام دهد که در بازار تایر صورت داد و برای تامین سریع و بی‌درنگ بازار‌، به‌واردات بی‌رویه روغن‌موتور روی آورد. 
بنابراین دور نیست زمانی که روغن‌موتورهای خارجی با ارز دولتی وارد ‌بازار شود و صنعت 50 ساله روانکار کشور که می‌توانست قطبی قابل اتکا در منطقه باشد، به‌ورطه رقابت با روغن‌های خارجی کشیده شود که برای کنترل و تامین نیاز بازار وارد کشور می‌شوند. اینجاست که نهادهای بالادستی چهار پالایشگاه بزرگ متشکل از شستا،‌ صندوق بازنشستگی کارکنان نفت،‌ بنیاد مستضعفان و ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره) باید با دوراندیشی بیشتر،‌ تولید کالا همراه با زیان را به‌دلیل کنترل بازار کنار بگذارند و خواسته به‌حق خود درخصوص افزایش عادلانه قیمت‌ها را با هدف حفظ این صنعت باسابقه از نهادهای تصمیم‌گیر مطالبه کنند.