با در نظر گرفتن اینکه انتظار میرود اروپا برای دومین سال پیاپی رکورد فروش خودروهای الکتریکی در جهان را بهخود اختصاص دهد، شاهد شتابی در ایجاد یک زنجیره تامین در این ناحیه هستیم که صفر تا ۱۰۰ فرآیند تولید باتریهای مورد نیاز تولیدکنندگان خودروهای برقی در این منطقه را هدف خود قرار داده است. بعد از سالها واگذار کردن تولید باتریهای خودروهای برقی بهکشورهای خارجی، حالا مهرههای اروپایی میخواهند وارد این بازی شوند.
رقابتی فراقارهای
تولیدکنندگان احتمالی در ناحیه اسکاندیناوی، آلمان، فرانسه، بریتانیا و لهستان در رقابتی فراقارهای در تلاش هستند تا سلطه شرکت چینی کانتمپرری امپرکس تکنالوجی و شرکت کرهای ال جی انرجی سولوشن را کاهش دهند.
انتظار میرود حمایت ۷.۳ میلیارددلاری دولتهای اروپایی و برنامههای سرمایهگذاری که مجموعا تا ۱۰ برابر این رقم افزایش پیدا میکنند، تلاش تولیدکنندگان اروپایی را بهنتیجهای قاطع برساند.
مهرههای اروپایی که در این رقابت شرکت کردهاند، شامل استارتآپهای نورثولت در سوئد، بریتیشولت در بریتانیا، اتوموتیو سل در فرانسه و همچنین کارخانههای تسلا و گروه خودروسازی فولکسواگن میشود. برآورد شرکت بلومبرگ این است که بهزودی قاره اروپا میتواند سهم خود در تولید جهانی باتری را از سهدرصد در سال گذشته به ۳۱ درصد در سال ۲۰۳۰ افزایش دهد.
صنعتی جدید در اروپا
به گزارش «اخبار خودرو»، مارکوس سفکویک، قائممقام کمیسیون اروپا که بر تولید باتری نظارت دارد، اخیرا در مصاحبهای گفت: «ما درحال راهاندازی یک صنعت جدید در اروپا هستیم و یک اکوسیستم کاملا جدید را بهوجود خواهیم آورد.
سرمایهگذاریهای زیادی نیز در این زمینه صورت گرفته است.» برآورد سفکویک این است که سرمایهگذاریهای صورتگرفته تنها در سال ۲۰۱۹ حدود ۷۱ میلیارد دلار بوده که این رقم سهبرابر سرمایهگذاری صورتگرفته در چین بوده است. این ارقام سرسامآور تمام هزینههای مربوط بهزنجیره تامین را از استخراج مواداولیه تا مونتاژ و بازیافت در برمیگیرد.
قوانین و استانداردهای سختگیرانه و جریمههای سنگین برای زیرپا گذاشتن آنها سبب شد که فروش خودروهای برقی (اعم از تمامبرقی و پلاگین-هیبرید) سال گذشته دو برابر شود و با رسیدن بهرقم فروش ۱.۳ میلیوندستگاه برای نخستینبار از چین عبور کند.
با توجه بهبرنامههای اعلامشده فولکسواگن، استلانتیس و بامو برای عرضه مدلهای جدید و ارتقای بازده تولیدشان انتظار میرود که این رقم به ۱.۹ میلیوندستگاه برسد. برخی برندها مانند ولوو، جگوار و بنتلی نیز اعلام کردهاند که میخواهند تنها عرضهکننده خودروهای برقی باشند و فورد نیز گفته که ناوگان خودروهای سواریاش در اروپا صرفا الکتریکی خواهد بود.
وابستگی مضر
این اهداف نیازمند تعداد بسیار زیادی باتری است و تا اینجای کار اتکای بیش از حد صنعتخودرو بر تامینکنندگان خارجی موجب نارضایتی سیاستمداران اروپایی در این بخش شده است.
سیاستمداران در آلمان، فرانسه و بروکسل از اینکه خودروسازان بزرگ اروپایی که سرنوشت شغلی بسیاری از افراد را در دست دارند، تا این حد بهباتریسازانی در خارج از این منطقه جغرافیایی متکی هستند، ناخشنودند و در همین راستا شدید شدن رقابت برای ایجاد زنجیره تامین محلی در اروپا کاملا مشهود است.
کشورهایی مانند آلمان، فرانسه، ایتالیا و بریتانیا که از قدیم بهتولید خودرو مشغول بودهاند، بهطور ویژه خواهان این هستند که در زمینه تولید باتری دست بالا را داشته باشند و مراکز تولید خود را تاسیس کنند.
آلمان با اختصاص سرمایه ۲.۶ میلیارد یورویی برای تولید باتری و جلب شرکتهایی مانند تسلا، کاتل، الجی انرجی و ACC برای تاسیس کارخانه در این کشور تلاش کرده تا بههدف خود برای تامین محلی دست پیدا کند.
تولید محلی
ژانپیر کورنیو، مدیر سابق رنو دراینباره گفته است: «تمام کشورها میخواهند برای خود یک تولیدکننده باتری داشته باشند.»
درحال حاضر ۲۷ سایت تولید باتری در منطقه اروپا وجود دارد که بهباور کورنیو میتوانند در این دهه دستکم معادل ۵۰۰ گیگاوات بر ساعت باتری تولید کنند.
براساس تحلیلهای گروه UBS تقاضا برای باتری آنچنان بالا خواهد بود که بعید بهنظر میرسد رقم تولید بتواند پاسخگوی آن باشد. در نتیجه بازاری بزرگ وجود خواهد داشت که استارتآپها بهراحتی نخواهند توانست آن را تامین کنند و درنتیجه این نیاز وجود دارد که سایر مهرهها از جمله خودروسازان سنتی در این زمینه بهفعالیت بپردازند.