اما برخی مدل‌ها کاملا متفاوت عمل کرده و به گزینه محبوب کلکسیونرها بدل می‌شوند و ارزش آن‌ها رفته‌رفته بیشتر می‌شود؛ اما از کجا بدانیم کدام‌یک از خودروهای امروزی در آینده به محصولاتی کلکسیونی تبدیل خواهند شد؟ جدا از خرید خودروهای خاص همچون پورشه ۹۱۱ GT3 و عدم استفاده از آن، انتخاب مدل‌های تولید محدود و… راه‌هایی برای پیش‌بینی ارزش یک خودرو در آینده وجود دارد. به شما توضیح خواهیم داد که این فرآیند چگونه رخ می‌دهد.
سن کلاسیک سواری در بازار آمریکا
هر خودرو جدیدی درنهایت قدیمی خواهد شد و هر خودرو قدیمی با رسیدن به سن ۲۰سالگی در آمریکا وضعیت کلاسیک خواهد داشت. وقتی ۲۵سال از زمان تولید خودرویی بگذرد، آن خودرو به‌صورت قانونی امکان واردات به آمریکا را دارد اما همه خودروهای کلاسیک مورد علاقه خریداران و کلکسیونرها نیستند و ارزش بسیاری از خودروهای قدیمی حتی کمتر از بهای بنزین آن‌هاست. اکثر خودروها برای رفع دو مشکل طراحی می‌شوند: اول برای سوددهی برای خودروساز و دومی ارائه حمل‌ونقل مناسب.
برخی خودروها همچون بوگاتی ویرون، پورشه ۹۵۹ و دیگر محصولات خاص خلاف این روند حرکت کرده‌اند اما اکثر خودروها وضعیت مشابهی دارند. اما صرف‌نظر از اینکه به دنبال یک نیسان ورسا ارزان باشید یا مک‌لارن 750S، فاکتورهای معینی وجود دارند که بر ارزش آتی یک خودرو اثر می‌گذارند. برخی از این فاکتورها از همان روز اول تولید خودرو مشخص هستند اما برخی دیگر نیز سال‌های آینده بروز می‌کنند.
تاریخچه غنی و قابل‌توجه
نسل اول فولکس‌واگن بیتل خودرویی برای توده مردم بود و به تعداد چند میلیون دستگاه فروخته شد. این خودرو ارزان و ساده تاثیر بسیار زیادی در تاریخ خودروسازی داشته است. شاید این ویژگی برای ارزشمند بودن بیتل کافی نباشد اما برخی مدل‌ها بسیار جذاب هستند.
سیتروئن DS در سال ۱۹۵۵ معرفی شد و از نوآوری‌ها و تکنولوژی‌های پیشرفته زیادی که تا آن زمان در خودروهای تولید انبوه دیده نشده بود سود می‌برد. ازجمله این موارد می‌توان به ترمزهای دیسکی در همه چرخ‌ها، فرمان هیدرولیک و حتی تنظیم ارتفاع خودرو اشاره کرد. مازراتی و رولزرویس توانستند از سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک DS استفاده کنند بنابراین با وجود اینکه DS یک خودرو خانوادگی تولید انبوه بود اما به خاطر تاریخچه غنی خود ارزش مناسبی دارد.
شرایط کلی خودرو و میزان کارکرد
هر خودرویی با گذشت زمان قدیمی‌تر شده است. نو نگه داشتن یک خودرو چند دهه پس از تولید آن می‌تواند ارزشش را ارتقا دهد. دست نزدن به خودرو یک قدم مهم در جهت درست خواهد بود. برای مثال یک دستگاه تویوتا سوپرا A80 کمیاب با شرایط کلی خوب ارزش بالایی خواهد داشت و اگر بتوان مدلی بدون تغییرات افترمارکتی را یافت قطعا ارزشمند خواهد بود. کارکرد خودرو فاکتور مهم دیگری است که بر ارزش آتی آن اثر می‌گذارد.
اداره حمل‌ونقل آمریکا می‌گوید یک خودرو به‌طور متوسط حدود ۲۲هزار کیلومتر را در سال طی می‌کند. به این ترتیب خودرویی ۳۰ساله باید کارکرد حدود ۶۵۰ هزار کیلومتری داشته باشد اما اگر خودرویی ۳۰ ساله با کارکرد ۳۰ هزار کیلومتری پیدا کنید قطعا مالک محصولی خاص خواهید شد.
برخی کلکسیونرها خودروهای اورجینال و دست‌نخورده را ترجیح می‌دهند حتی اگر رنگ آن ضعیف شده و صندلی‌های چرمی ترک خورده باشند. برخی افراد نیز خودروهای کاملا بازسازی‌شده را دوست دارند و این مدل‌ها در دو بخش رستوماد و بازسازی‌شده قرار می‌گیرند.
رستومادها درواقع از پوسته مدل‌های کلاسیک استفاده می‌کنند اما دارای زیرساختی با استانداردهای مدرن هستند. برخی از این خودروها دارای سیستم‌های الکترونیکی و قوای محرکه به‌روز بوده درحالی‌که برخی؛ قطعات سفارشی را در مدل‌های قدیمی استفاده می‌کنند اما بازسازی یک خودرو کلاسیک به معنی بازگرداندن آن به شرایط اولیه و استاندارد و با حداقل تغییرات است.
میزان تولید
برخی خودروها در تیراژ میلیونی تولید شده‌اند اما برخی کمتر از انگشتان دست کارخانه را ترک کرده‌اند بنابراین انتظار داریم مدل‌های تولید محدود ارزش بالاتری داشته باشند. البته استثناهایی هم درباره خودروهای تولید انبوه وجود دارد. ارزش یک فراری، پورشه یا پاگانی تک‌ساخت حتی حین تولید هم بالاست و ۲۰ یا ۳۰سال بعد ارزش بالاتری هم خواهد داشت اما فاکتورهایی همچون شرایط کلی و کارکرد می‌توانند تاثیر زیادی بر قیمت نهایی خودرو بگذارد. در طرف مقابل می‌توانیم خودرویی همچون فورد مدل T با تیراژ بیش از ۱۵ میلیون دستگاه را در نظر بگیریم هرچند آخرین نمونه آن در سال ۱۹۲۷ از کارخانه خارج شده و نمونه‌های معدودی از آن به ویژه در شرایط اصلی باقی مانده‌اند. باید دانست یک دستگاه مدل T سال ۱۹۰۸ با شرایط بسیار خوب در حراجی سال ۲۰۲۲ به قیمت ۲۴۶ هزار دلار فروخته شد. همچنین برخی مدل‌های ب‌ام‌و M، مرسدس AMG و آئودی RS هم می‌توانند با گذشت زمان ارزش بالاتری داشته باشند. جنبه دیگر تیراژ محدود یک خودرو به مالک قبلی و شرکت در مسابقات مربوط می‌شود. همه کلکسیونرها این فاکتورها را ارزشمند نمی‌دانند اما برخی خودروها به خاطر گره خوردن با نام سلبریتی ها مشهور شده و قیمت بالاتری پیدا کرده‌اند. ب‌ام‌و 750iL 1996 توپاک شکور در سال ۲۰۲۱ با قیمت ۱.۷۵میلیون دلار فروخته شد، خودرویی که اگر دست یک فرد عادی بود نهایتا ۵هزار دلار قیمت داشت. دقت داشته باشید نگه داشتن یک تویوتا کمری ترکیده با کارکرد چند صد هزار کیلومتری، به این امید که یک روزی ارزش بیشتری خواهد یافت کار بیهوده‌ای است. اگر می‌خواهید در این زمینه سرمایه‌گذاری کنید باید به دنبال محصولاتی کمیاب، اورجینال، کم کارکرد و با تاریخچه قابل‌توجه باشید.
خودروهایی همچون مرسدس‌بنز 300SL، مک لارن F1 و فراری F40 پیش از این هم کمیاب بوده‌اند و تاریخچه پرافتخاری دارند اما یافتن خودروهای ارزان‌تر اما خاص‌تر می‌تواند کار هوشمندانه‌ای باشد. خودروهای دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی اخیرا توجه افراد زیادی را به خود جلب کرده‌اند و در این میان مدل‌های اسپرت ژاپنی گزینه‌های خوبی هستند. قیمت اکثر این خودروها کمتر از یک خودرو صفرکیلومتر خانوادگی است و نکته مهم اینکه اگر شما واقعا به خودرو علاقه داشته باشید، ارزش آن در درازمدت اولویت اول نخواهد بود.
