به گزارش « اخبار خودرو » ، کارشناس و فعال صنعت خودرو در این باره نوشت:
ضرورت واردات خودرو در حدی که پاسخگوی نیاز دهکهای بالای درآمدی جامعه باشد، قابل درک است. درگذشته نیز ۴ تا ۵درصد نیاز بازار با واردات پوشش داده شده و ۹۵درصد باقیمانده با محصولات داخلی یا مونتاژی تامین میشد.
درحالحاضر بازار خودرو ما سالانه به عرضه ۲میلیون دستگاه خودرو نیاز دارد تا به یک نقطه سربهسر با تقاضا برسد و عرضه با تقاضای واقعی برابر شود. در این نقطه، حاشیه بازار، واسطهگری و دلالی از بین خواهد رفت. با این حساب، اگر میانگین قیمت خودروهای وارداتی را ۲۰هزار دلار در نظر بگیریم و درصدد آن باشیم که در کنار تولید سالانه حدود یکمیلیون دستگاهی خودروسازان بزرگ و تولید حدود ۳۰۰هزار دستگاهی خودروسازان خصوصی، ۷۰۰هزار دستگاه هم از طریق واردات تامین کنیم، ناچار به تخصیص ۱۴میلیارد دلار از بودجه نفتی و ارزی کشور به واردات خودرو هستیم که با توجه به محدودیت منابع ارزی کشور در شرایط تحریم و همچنین توانمندیها و ظرفیتهای داخلی، نه ممکن و نه منطقی است.
در این میان اما عدهای که قبلا با ایجاد دوقطبی تولید و واردات، بر سر تولید و بر طبل واردات میکوبیدند، حال در مزمت مونتاژ و ضرورت واردات، داد سخن سر داده و درصدد ایجاد یک دوئل جدید بین واردات خودرو بهصورت قطعات منفصله (CKD) و واردات خودرو بهصورت محصول نهایی (CBU) هستند. این در حالی است که در سالهای اخیر برخی خودروسازان خصوصی که در گذشته صرفا بهعنوان مونتاژکار شناخته میشدند، به توسعه ساخت داخل از طریق خرید امتیاز پلتفرمها و طراحی و ساخت مدلهای بومی براساس آنها روی آوردهاند و میزان داخلیسازی محصولات آنها رو به افزایش است؛ رویکردی که در شرکتهایی مانند کرمانموتور و گروه بهمن بهخوبی مشهود است.
واقعیت این است که ما در داخل، خودروسازان و مهندسان متخصص و توانمندی داریم که میتوانند نقش موثری در تولید خودرو داشته باشند. تولید و مونتاژ خودروهای باکیفیت و بهروز، نوعی انگیزه و رغبت بین خودروسازان داخلی ایجاد میکند و از این طریق، بخش زیادی از تقاضای بازار پاسخ داده میشود.
این رویکرد از دیدگاه کلان اقتصادی به رشد ناخالص داخلی، اشتغال پایدار و رشد صنعت کمک کرده و نوعی حمایت از قطعهسازان داخلی را موجب میشود تا بتوانند قطعات خودروهایی که تیراژ قابل اتکایی دارند را بومیسازی و تولید کنند.
ازسویدیگر، این رویکرد به صنعت خودرو ایران کمک میکند تا بتواند عقبماندگی خود در بحث کیفیت و بهروزرسانی دانش فنی را جبران کند.
اما طرفداران دوآتشه واردات، با نادیده گرفتن تلاشهای بخش خصوصی برای داخلیسازی خودروهای مونتاژی و حتی تولید خودروهای داخلی، این روزها خواهان عدمتخصیص ارز به خودروسازان خصوصی و تخصیص همان ارز به واردات خودرو کامل هستند.
این در حالی است که وقتی در داخل زمینه برای تولید فراهم است، آزادسازی بیبرنامه و نامحدود واردات صحیح نیست. فراموش نکنیم که هر حرکتی در حوزه خودرو - از واردات گرفته تا تامین قطعه - باید با هدف کمک به صنعت خودرو برنامهریزی و اجرا شود.