رئیس شورای سیاستگزاری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
صنعت خودرو ایران به مرحله‌ای رسیده است که مفهوم ضرب‌المثل معروف «شترمرغ» را به ذهن‌ها متبادر می‌سازد. به شترمرغ می‌گویند چرا بار حمل نمی‌کنی؟ می‌گوید: من یک پرنده‌ام. می‌گویند: خب پس چرا پرواز نمی‌کنی؟ پاسخ می‌دهد: من شترم.
می‌دانیم که صنعت خودرو در ذات خود از صنایع مادر بوده، چنانچه براساس راهبرد مدون و جامع و سیاستگزاری مطلوب مدیریت شود؛ می‌تواند علاوه‌بر شکوفایی خود باعث رونق بیش‌از۲۰۰ رشته صنعتی دیگر هم باشد.
رشته‌های مختلف صنعت به‌ویژه صنعت خودرو براساس تولید میزان ارزش افزوده ارزشیابی می‌شوند به این معنا که اگر تمامی قطعات و مجموعه‌های یک خودرو در کشور طراحی و تولید شوند همه ارزش افزوده آن متعلق به ایران خواهد بود و برعکس چنانچه رویکردها به مونتاژ باشد بسته به نوع آن ۱۸ تا ۲۲درصد ارزش افزوده خواهیم داشت، به همین مناسبت به مسئولان سیاستگراز صنعتی توصیه می‌شود تا زمینه‌ها را برای افزایش و ارتقای بیشتر داخلی‌سازی قطعات و مجموعه‌ها فراهم سازند زیرا در شأن ایران و جامعه فنی و مهندسی ما نیست که پس از ۶۰ سال به حداقل میزان ارزش افزوده قناعت کنیم.
زیرساخت‌های صنعتی موجود کشور مخصوصا در صنعت خودرو این بشارت را می‌دهد که در صورت انتظام امور و داشتن استراتژیِ توسعه‌گرا ما هم می‌توانیم در پایان عمر چهارساله اول این دولت در ردیف کشورهای خودروساز جهان قرار گیریم.
علاوه‌بر آن کشور ما در میان سایر ممالک درحال‌توسعه شرایط مناسب‌تری داشته و از مزیت‌هایی مانند: ذخایر غنی معدنی، نفتی، گازی، نیروی کار جوان و ماهر و باتجربه و همچنین زیرساخت‌های صنعتی ضروری برخوردار است که در صورت استفاده بهینه از آنها آسان‌تر از دیگر کشورها و در کمترین مدت می‌تواند در صف کشورهای توسعه‌یافته جهان قرار گیرد.
درحال‌حاضر متاسفانه خودروسازان ایرانی چه دولتی و چه بخش خصوصی از مشکلات عدیده‌ای رنج می‌برند به‌گونه‌ای که به آسانی از شواهد می‌توان درک کرد که تولید خودرو در ایران روزبه‌روز غیراقتصادی‌تر می‌شود.
هم‌اکنون با وجود واگذاری بیشتر سهام ایران‌خودرو و سایپا باز این دو شرکت دولتی و بقیه خودروسازان خصوصی به‌حساب می‌آیند.
البته سال‌ها بود که نگارنده به کرات در مورد ضرورت واگذاری سهام خودروسازان به بخش خصوصی می‌نوشت اما با سفری به چین و دیدار از نمایشگاه خودرو شانگهای و شنیدن سخنان یکی از مدیران دولتی خودروسازی آن کشور و با پژوهش بیشتر درباره پیشرفت جهشی و توسعه صنعت خودرو چین به این نتیجه رسید که با مدیریت دولتی هم شرکت‌ها می‌توانند به توسعه برسند اگر... .
مدیر فوق‌الذکر می‌گفت شرکت ما در نهمین سال فعالیت خود در ۱۶ کشور دنیا یا خط‌تولید و یا نمایندگی فروش و خدمات پس از فروش داشت و اکنون فعالیت شرکت ما که از ۳۰سال گذشته است؛ در ده‌ها کشور جهان حضور داریم.
فرجام سخن اینکه؛ باید به خود بیاییم و بگوییم که فرصت‌سوزی ۶۰ ساله کافی است و بدانیم که در سراسر جهان هیچ کشوری و هیچ شرکتی بدون برنامه‌ریزی و داشتن استراتژی موفق نشده است و ما هم از این قاعده مستثنی نیستیم.
پذیرفتن اشتباهات و حتی تقصیرات و عدم کتمان و انکار آنها نوعی فضیلت است. باید بپذیریم که تاکنون سیاستگزاری‌های ما مطلوب نبوده و باید در قالب یک راهبرد و یا استراتژی جامع و مدون حرکت کنیم تا جبران عقب‌ماندگی‌ها در این صنعت شود:
چون سیاستگزاریش غلط است
مـی‌رود هر زمـان بر آن بیـداد
ور نه مـا هم به قـدر چــینی‌ها
بـهره داریم زِ هـوش و استعداد!
چنانچه سیاست‌های فعلی و سردرگمی ناشی‌از آن ادامه یابد؛ آن‌وقت با قاطعیت باید سرود و خواند:
زین جهت بیشتر زِ نیم‌قرن است
کشـور مـا نگشته خــودروساز
ما همان بِـه که در جـهان باشیم
شـُهره به مــردمان خــودروباز
