رئیس شورای سیاستگزاری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
صنعت خودرو ایران چه بخش دولتی چه بخش خصوصی که آخرین روزهای امسال را پشت سر می‌گذارد، حال خوشی نداشته و همچنان بدون برنامه و با عملکرد سلیقه‌ای روزگار می‌گذراند. کارشناسان و دلسوزان این صنعت هم شاید از ارائه راهکارهای علمی و منطقی جهت برون‌رفت از مشکلات ناامید و خسته شدند زیرا این همه ارائه طریق کارشناسی ولی دریغ از گوش شنوا!
در اینجا بخشی از عملکردهای بدون برنامه طی سال جاری را با اختصار یادآور می‌شویم:
بیشتر تولیدات ایران‌خودرو و سایپا امسال تولید تجاری نبوده که روانه بازار و تحویل مشتریان شود بلکه به‌دلیل نقص قطعه یا قطعات در پارکینگ‌ها دپو می‌شد که به این خودروها تولید مکانیکی می‌گویند. همین مساله نارضایتی مشتریان را چنان افزایش داد که حتی سازمان تعزیرات از ثبت شکایات از خودروسازان به خاطر عدم‌تحویل به مشتریان خودداری می‌کرد!! همه این‌ها در شرایطی بود که این خودروها قبل از تولید به فروش می‌رسیدند!
عدم تحقق تولید هدف‌گذاری‌شده که سال‌ها ازجمله در سال جاری شاهد بوده‌ایم. فقط در ایران‌خودرو در سال ۱۳۹۰ و زمان مدیریت مهندس جواد نجم‌الدین میزان تولید به ۷۷۷.۷۷۷ دستگاه رسید که یک رکورد است و تاکنون پابرجا بوده و هیچ مدیری نتوانست به آن دست یابد و یا از آن عبور کند.
تحقق افزایش داخلی‌سازی و کاهش ارزبری قطعات و مجوعه‌ها نیز در طول سال جاری نسبی بود زیرا طی ۱۲ماه گذشته سیاست‌های حاکم بر صنعت خودرو، واردات CBU یا رویکرد به فول CKDکاری بوده است.
نوسازی ناوگان حمل‌ونقل جاده‌ای هم نیازی بود که از دو دهه قبل احساس می‌شد و حتی در این مورد تبصره معروفی به‌نام «تبصره۴۹» مصوب گردید که بر اساس آن دولت مکلف به تامین منابع موردنیازش بود از آغاز سال جاری تاکنون همان‌گونه که شاهد بوده‌ایم اقدامی در این زمینه صورت نگرفته است.
عدم تحقق و اجرایی شدن کامل مصوبه واردات هم از مواردی است که از آغاز امسال تاکنون عملکرد قابل‌دفاعی نداشته است چون در بحبوحه بحث داغ این مصوبه، ایده‌ای غیرکارشناسی به‌نام «خودرو اقتصادی و ارزان» مطرح شد که از این اصطلاح در ادبیات صنعت خودرو جهان نمی‌توان نشانی یافت! بر اساس این مصوبه قرار بود حدود۱۰۰هزار دستگاه انواع خودرو وارد شود و تنش بازار کاهش یابد که نشد!
در صنعت خودرو جهان، تولید و عرضه خودروهای برقی به سرعت جای تولید و عرضه خودرو با موتور احتراق‌داخلی را می‌گیرد و برخی کشورها سال ۲۰۳۰ را سال توقف خط‌تولید خودروهای با موتور درون‌سوز اعلام کرده‌اند. در ایران هم بعضی خودروسازان مانند ایران‌خودرو برای اینکه ثابت کنند فرزند زمان خود هستند «تارای تمام‌الکتریک» را تولید و از آن رونمایی کردند. مهندسان ایران‌خودرو باید بدانند دو عامل در بازار خودروهای برقی حکم آهن‌ربا را در جذب مشتری دارند؛ یکی زمان مورد نیاز برای شارژ باتری و دیگری میزان پیمایش براساس یک‌بار شارژ است.
امیدواریم تولید خودروهای برقی در ایران در ردیف پروژه‌های فراموش‌شده در نیاید و عامل افتخار صنعت خودرو ایران شود.
فرجام سخن‌اینکه؛ هرچند ده‌ها نمونه دیگر از سردرگمی و طرح‌های ناتمام صنعت خودرو ایران می‌توان مثال زد ولی ما فعلا به همین مقدار بسنده می‌کنیم و امیدواریم از علل ناکامی‌های گذشته بیاموزیم و در سال پیشِ رو این علت‌ها را تکرار نکنیم که بهترین راه، تدوین استراتژی جامع و نظارت برحُسن اجرای آن است.
نوروزتان خجسته باد.
