به گزارش «اخبار خودرو»، درحالی که ترکیه تنها ۱۲ درصد از زباله‌های شهری خود را بازیافت می‌کند و برای بازیافت در این کشور فرهنگسازی درستی نشده است، اما امکان دسترسی به ۵/۱۱ میلیون‌تن روغن سوخته همسایگان اروپایی می‌تواند افتتاح این پالایشگاه را به‌اتفاقی خوب در صنعت روانکارهای ترکیه تبدیل کند. افتتاح چنین پالایشگاهی را می‌توان یک اتفاق مهم ارزیابی کرد و از آن به‌عنوان نقطه شروعی برای یک روند تدریجی در روند بازیافت این کشور یاد کرد.
مهمت افشین، مالک شرکت تایراس «Tayras» به‌عنوان مالک این پالایشگاه طی بازدیدی که ماه نوامبر از سایت اصلی شرکت داشت، گفت: «ترکیه فرصت‌های قابل توجهی را برای سرمایه‌گذاری در فناوری‌های پیشرفته و مخصوصا در بخش بازیافت دراختیار دارد و ما قصد داریم یکی از جلوداران بازار باشیم و افتتاح این پالایشگاه تصفیه بخشی از این برنامه است.»
افق روشنی پیش روی این کارخانه وجود دارد، اما درسال ۲۰۱۶ برای احداث این کارخانه مخالفت‌های زیادی شد. یکی از دلایل این مخالفت مساحت ۷۸۳ هزار کیلومتری این کشور است که تقریبا دو برابر ایالت کالیفرنیاست و دسترسی به‌نقاط مختلف این کشور را سخت می‌کند.
اما افشین گفت: «انتخاب این مکان به‌دلیل زیبایی آن نبوده است، بلکه ما قابلیت جمع‌آوری مواداولیه و تدارکات در ترکیه را در نظر گرفتیم. درواقع به‌مدت شش ماه دوستان ما در تدارکات، مسیرهای دریایی، خاکی و راه‌آهن را بررسی کردند و بهترین نقطه اشتراک را پیدا کردند تا به‌این نتیجه رسیدیم که احداث پالایشگاه در این منطقه بهترین گزینه است.»
تصفیه‌خانه تایراس در نزدیکی بزرگراهی واقع شده که دسترسی آسانی به‌منابع اولیه خود یعنی روغن‌سوخته آنکارا «پایتخت ترکیه» دارد و از شرق نیز به‌مناطق بندر صنعتی ازمیر و گبزه دسترسی دارد. همچنین این شرکت درنظر دارد دسترسی‌هایی از طریق راه‌آهن نیز داشته باشد.
فناوری های تایراس
بحث‌های اولیه پیرامون احداث این پالایشگاه در سال ۲۰۰۹ صورت گرفت و پس از دو سال تحقیق در زمینه امکان‌سنجی، درنهایت این شرکت درمورد فناوری‌های مربوط به‌اجرای پروژه و عملیات احداث پروژه بررسی‌های لازم را به‌عمل آورد.
در ابتدا برای این کار از نمونه های اجراشده در اروپا و ایالات متحده الهام گرفته شد و با تولیدکنندگان معتبری همچون آویستا اویل دانمارک و پاراگلوب در آلمان تعامل صورت گرفت.
درواقع تصمیم نهایی برای تولید روغن‌پایه گروه ۲ در این پالایشگاه با همکاری و مشارکت آویستا اویل انجام شد.
دراین‌باره نیز افشین گفت: «در گذشته ما تلفن های همراه هوشمند نداشتیم. اما امروز هیچ کس از تلفن های قدیمی استفاده نمی کند. روغن های پایه گروه یک نیز این گونه هستند. البته یک بخش بزرگ و مستقل وجود دارد که از توان آن بهره می‌گیریم. اما هدف، ارتقای کیفیت روغن‌پایه گروه ۲ است و ترکیه برای عقب نماندن از روند فعلی صنعت روانکارها در این حوزه سرمایه‌گذاری می‌کند.»
عملیات بازیافت
ترکیه سالانه ۳۰۰ هزار تن روغن سوخته تولید می‌کند که ۲۰ هزار تن از آن به‌صورت رایگان توسط این شرکت جمع‌آوری می‌شود. ۲۸۰ هزار تن دیگر نیز یا دور ریخته می‌شود یا سرنوشت آن مشخص نیست. اما این سایت ظرفیت تولید سالانه ۴۲ هزار تن روغن‌پایه گروه ۲ از ۶۰ هزار تن روغن‌سوخته را دارد. این درحالی است که براساس برآوردها نیاز بازار ترکیه به روغن پایه گروه۲ چیزی حدود ۵۵ هزار تن در سال است.
کل مصرف روغن در ترکیه ۴۰۰ هزار تن در سال است و میزان تولید روغن‌موتور در این کشور در سال ۲۰۱۹ به‌رکورد ۶۰۰ هزار تن نیز رسید و بخشی از آن را بلندینگ های ترکیه ای به خارج از کشور صادر کردند.
