در این رابطه باید وضعیت گروه خودرویی نیز مشخص شود. درحالحاضر باتوجه به خصوصیسازی ایرانخودرو؛ سایپا نیز باید این مسیر را طی کند تا صنعت خودرو به طور کامل خصوصی شود. این کار تبعات مثبت قابل توجهی برای بازار سرمایه درپی خواهد داشت و باعث رشد دسته جمعی نمادهای بازار سرمایه میشود. البته باید منتظر ماند و دید این روند چه زمانی کامل خواهد شد. این درحالی است که با واگذاری سهام این شرکتها به بخش خصوصی انتظار میرود نوآوری افزایش یافته، هزینههای تولید کاهش پیدا کند و بهرهوری در خطوط تولید بهبود یابد.
بررسی تجربههای جهانی نشان میدهد شرکتهای خصوصی بهدلیل رقابت در بازار، انگیزه بیشتری برای سرمایهگذاری در فناوریهای نوین دارند. این امر میتواند موجب بهکارگیری فناوریهای پیشرفتهای شود. علاوهبر این، خصوصیسازی شرکتهای خودروسازی، آنها را ترغیب میکند که کیفیت محصولات خود را افزایش دهند تا بتوانند در بازار رقابت کنند. در این راستا، تامین مواد اولیه باکیفیتتر، بهبود طراحی و افزایش ایمنی خودروها ازجمله اقداماتی خواهند بود که خودروسازان برای جذب مشتریان انجام میدهند.
یکی از مزایای مهم خصوصیسازی، کاهش هزینههای سربار و بهینهسازی زنجیره تامین است. درحالحاضر، بسیاری از شرکتهای دولتی به دلیل ساختار اداری پیچیده و غیررقابتی، هزینههای اضافه بالایی دارند.
با خصوصی شدن؛ این شرکتها مجبور خواهند شد از منابع مقرونبهصرفهتر و باکیفیتتر استفاده کنند و هزینههای غیرضروری را کاهش دهند. این تغییر درنهایت میتواند منجر به کاهش قیمت خودرو برای مصرفکنندگان شود. ازسویدیگر، بهرهوری در بخشهای مختلف تولید و مدیریت افزایش خواهد یافت. شرکتهای خصوصی معمولا به دنبال بهینهسازی فرآیندهای تولید، استفاده از فناوریهای مدرن و جذب نیروی انسانی متخصص هستند.
با حذف بوروکراسیهای مرسوم و افزایش انگیزه کارکنان، سرعت تولید افزایش مییابد و کیفیت خودروها بهبود پیدا میکند. این مساله به رشد صنعت خودرو و تقویت جایگاه ایران در بازارهای بینالمللی کمک خواهد کرد.
بنابراین در صورتی که خصوصیسازی بهدرستی اجرا شود، میتوان انتظار داشت صنعت خودرو کشور به سمت توسعه و رقابتپذیری بیشتر حرکت کند و در نهایت، مصرفکنندگان از کیفیت بالاتر و قیمت مناسبتر خودروها بهرهمند شوند. حال باید دید در سالهای آتی صنعت و بازار خودرو در کشور چه مسیری را طی خواهند کرد.