رئیس شورای سیاستگزاری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
می‌گویند دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده آمریکا عنصری غیر متعارف و غیر قابل پیش‌بینی است و مهم‌ترین و آخرین دلیلی که برای اثبات این مدعا ارائه می‌شود همانا راه‌اندازی جنگ تعرفه‌ها در مبادلات اقتصادی بین آمریکا و شرکای تجاری‌اش است که نارضایتی شرکای تجاری را تاکنون به‌دنبال داشته و عمدتا سخن از اقدام متقابل به‌میان می‌آورند.
مسلم است که این جنگ برنده‌ای نخواهد داشت. رئیس‌جمهور آمریکا می‌گوید «هر کشوری که خواهان حضور در بازار اقتصادی و صنعتی آمریکاست الزاما باید هزینه‌های ضروری آن را پرداخت کند و این موضوع همچنان نمی‌تواند یکسویه باشد.» جنگ جهانی تعرفه‌ها به‌نوعی شبیه جنگ تمام‌عیار دو نیروی متخاصم است و برای خود اصطلاحاتی مانند آتش‌بس هم دارد. در این مورد می‌توان از تعلیق و توقف ۹۰ روزه‌ای نام برد که ترامپ مطرح کرد و در حقیقت همان معنای آتش‌بس در جنگ بین دو نیروی مسلح است.
در این هیاهویی که ترامپ به‌راه انداخت چون از صنعت‌خودرو و محصولات خودرویی آشکارا نام برد ما در این نوشته با اختصار به‌آن می‌پردازیم تا شاید راهگشا و حلال مشکلات صنعت‌خودرو ایران در آینده باشد.
میزان تعرفه‌ای که ترامپ برای خودروهای وارداتی از هر کشوری تعیین کرد و قصد اعمال آن را دارد ۲۵ درصد است و این رقم ثابت نبوده بلکه برای برخی از کشورها مانند چین متغیر خواهد بود. هم‌اکنون تعرفه کالاهای چینی که خودرو نیز بخشی از آن است بین ۱۲۵ تا ۱۴۵ درصد است.
کشور چین تاکنون نه‌تنها برای خودروهای آمریکایی بلکه برای تمامی کالایی که از آمریکا وارد می‌کند تعرفه ۶۷ درصدی را اعمال می‌نماید و ترامپ می‌گوید چرا ما نباید تعرفه‌ها را تعیین و اعمال کنیم؟ جنگ جهانی تعرفه‌ها را که اخیرا دونالد ترامپ آغازگر آن بوده است فرجامش هرچه باشد نتایج یا تبعات آن به‌آمریکا و شرکای تجاری‌اش برمی‌گردد اما برای ایران می‌تواند آموزنده باشد.
می‌گویند بازار هرکشوری یکی از عوامل و عرصه منافع ملی آن کشور بوده و از اهمیت والایی برخوردار است و از راه‌های گوناگون باید از آن محافظت و نگاهبانی شود و شاید یکی از دلایل رویکرد ترامپ به‌جنگ تعرفه‌ها همین مساله حفظ و حراست از بازار بزرگ آمریکاست؛ اما درسی که ما می‌توانیم از آن بیاموزیم این است که قدر بازار بزرگ حدود ۹۰ میلیونی خود را بدانیم و به‌آن بهای لازم را بدهیم که در عمل تاکنون عکس آن را ثابت کرده‌ایم.
صنعت و بازار خودرو ایران حدود ۳۰ سال است که در قالب قراردادهای همکاری متقابل اما به‌طور یکجانبه در اختیار چین است و چنانچه قطعه یا مجموعه‌ای از خودرو که توسط صنعت‌گران ایرانی چه از نوع آپشن و چه از نوع استانداردها داخلی‌سازی شود شرکت‌های چینی طرف قرارداد با شرکت‌های ایرانی باید اجازه نصب و به‌کارگیری آن را بدهند که عمدتا پاسخ آن‌ها منفی است.
فرجام سخن این‌که: مسئولان سیاست‌گزار صنعتی در تدوین، امضا و مبادله قراردادهای همکاری متقابل با شرکت‌های چینی نظارت کافی داشته و رهنمودهای لازم را ارائه دهند تا منافع ملی ایران هم در این همکاری‌ها لحاظ و حفظ شود و در همین راستا خرید و واردات خودرو به‌شکل CBU و یا فول CKD تحت عنوان همکاری متقابل با شرکت‌های چینی نباید ادامه داشته باشد.
