نیسان آبی که در سه مدل بنزینی، دیزلی و دوگانه‌سوز عرضه می‌شود، سال‌هاست که بدون تغییرات بنیادی در طراحی و فناوری، روی خط‌تولید زامیاد قرار دارد. اگرچه در سال‌های اخیر برخی به‌روزرسانی‌های محدود در ظاهر و برخی جزئیات فنی این خودرو اعمال شده، اما ساختار کلی آن همچنان به پلت‌فرمی قدیمی و فرسوده تعلق دارد.
این سطح بالای وابستگی به یک محصول خاص، آن هم محصولی با عمر چند ده‌ساله، زنگ خطری جدی برای آینده زامیاد محسوب می‌شود.
خودروهای نیسان آبی درحال حاضر با وجود مزایایی همچون هزینه پایین نگهداری و قیمت اقتصادی، دیگر پاسخگوی الزامات فنی و استانداردهای روز جهان نیستند. این درحالی است که هم‌زمان با تحولات صنعت‌خودرو در ایران و جهان و با افزایش تقاضا برای خودروهای ایمن، کم‌مصرف و سازگار با محیط‌زیست، تداوم اتکا به‌محصولی مانند نیسان آبی می‌تواند تبعات جدی برای برند، درآمد و بقای زامیاد به‌همراه داشته باشد.
علاوه‌بر این، باقی ماندن این محصول در خط تولید، مانع از جذب سرمایه‌گذاری‌های جدید داخلی و خارجی خواهد شد؛ چراکه سرمایه‌گذاران عموما به‌دنبال شرکت‌هایی با افق نوآورانه و تنوع‌محور هستند.
با وجود سهم بالای نیسان آبی در درآمد شرکت، سبد محصولات زامیاد در حال حاضر تنوع قابل توجهی ندارد. سایر محصولات این شرکت، از جمله پادرا و گروه پیکاپ، هنوز موفق به‌تصاحب سهم عمده‌ای از تولیدات زامیاد نشده‌اند و در مقایسه با نیسان آبی نقش کمرنگ‌تری در ساختار درآمدی زامیاد دارند.
این وضعیت، وابستگی شرکت را بیشتر و تاب‌آوری آن را در برابر تغییرات بازار یا محدودیت‌های قانونی آتی کاهش داده است. بنابراین ضروری است زامیاد به‌صورت راهبردی نسبت به‌طراحی و تولید پلت‌فرم‌های جایگزین و مدرن اقدام کند.
سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه، همکاری‌های بین‌المللی و ارتقای محصولات فعلی از جمله راهکارهایی است که می‌تواند به‌تدریج جایگزین مناسبی برای نیسان آبی ایجاد کند و از ریسک‌های احتمالی آتی بکاهد. وابستگی بالا به‌یک محصول تک‌محور در فضای رقابتی و پرتحول صنعت‌خودرو امروز، نه‌تنها مانعی برای رشد است، بلکه تهدیدی جدی برای پایداری درآمد و موقعیت بازار به‌حساب می‌آید.
