به گزارش «اخبار خودرو»،اعضای صنف بلندینگ روغن ‌موتور برای جلوگیری از خام‌فروشی روغن‌ پایه توسط برخی پالایشگاه‌داران بزرگ و ارزآوری بیشتر به‌کشور  اعلام آمادگی کردند.  روح‌الله نساجیان، یکی از اعضای صنف بلندینگ روغن‌موتور در گفت‌وگو با روزنامه «دنیای‌خودرو» از آمادگی واحدهای خصوصی تولید روغن‌موتور برای دریافت تمام روغن‌پایه تولیدی درکشور و تبدیل آن به‌روغن‌موتور و صادرات آن به‌کشورهای منطقه به‌منظور جلوگیری از  خام‌فروشی روغن‌پایه و ارزآوری بیشتر برای کشور خبر داد و گفت: «متاسفانه برخی پالایشگاه‌داران بخش عمده‌ای از روغن‌پایه تولیدی خود را به‌جای توزیع در بین شرکت‌های روغن‌ساز داخلی به‌صورت خام به خارج از کشور صادر می‌کنند که این شیوه علاوه‌بر ضربه به‌تولید ملی،‌ ارز کمتری را نیز وارد کشور می‌کند.» وی خاطرنشان کرد: «اعضای صنف بلندینگ روغن‌موتور که شامل 20شرکت تولیدکننده روانکارهای خودرویی و صنعتی می‌شود آماده است تا درصورت توزیع تمام روغن‌پایه تولید داخل، آن را به‌روغن‌موتور با کیفیت تبدیل کند و به‌جای صادرات روغن‌پایه آن را با 30 درصد ارزآوری بیشتر صادر کند.»  وی به این موضوع تاکید کرد که اگر پالایشگاه‌های مذکور روغن‌پایه را با همان نرخ صادراتی که درحال‌حاضر به‌شرکت‌های خارجی می‌فروشند، دراختیار روغن‌سازان داخلی قرار دهند، ‌این شرکت‌ها 45 روز پس از تحویل روغن‌پایه مبلغ ارزی حاصل از خام فروشی را با پالایشگاه‌های روغن‌سازی تسویه می‌کنند و برای کشور 30 درصد بیشتر ارزآوری ایجاد خواهند کرد. نساجیان عملی شدن این پیشنهاد را موتور محرکی برای بالا رفتن تولید روغن‌موتور در داخل کشور،‌ ایجاد اشتغال پایدار و البته ارزآوری بیشتر در شرایط فعلی دانست که درصورت مساعدت مسئولان می‌تواند زمینه ورود برندهای روغن‌موتور ایرانی دربازارهای منطقه را فراهم آورد. 
به‌گزارش روزنامه «دنیای‌خودرو» خام‌فروشی در بین برخی پالایشگاه‌داران سابقه‌ای طولانی دارد و برخی از این شرکت‌ها تا پیش از سال 98 که قیمت لوب‌کات برای پالایشگاه‌های روغن‌سازی آزاد شد، سودهای کلانی را از محل دریافت یارانه حمایت از تولید داخل به‌عنوان سود عملیاتی برای خود ثبت کرده‌اند. به‌نحوی‌که تا پیش از آزادسازی قیمت لوب‌کات، ‌همواره دولت نیمی از بهای لوب‌کات خریداری‌شده توسط پالایشگاه‌های روغن‌سازی  را در قالب یارانه حمایت از تولید داخل پرداخت می‌کرد.  یارانه‌ای که متاسفانه برای تمام یک‌میلیون تن روغن‌پایه تولید داخل پرداخت می‌شد و تنها 600 هزار تن آن دربلندینگ‌های پالایشگاهی یا بخش‌خصوصی صرف تولید روانکار می‌شد.  از این میان 400 هزار تن درحالی به‌صورت خام به‌کشورهای خارجی فروخته می‌شد که پیش از آن پالایشگاه برای خرید لوب‌کات به‌عنوان ماده اولیه یارانه دریافت کرده بود. بنابراین عادت به خام‌فروشی توسط برخی پالایشگاه‌ها از زمانی شکل گرفت که سودهای چندصد میلیاردتومانی به‌عنوان سود عملیاتی شرکت‌ها در حساب‌هایشان منظور می‌شد.  درشرایط فعلی نیز با اینکه یارانه حمایت از تولید از خرید لوب‌کات توسط پالایشگاه‌های روغن‌سازی حذف شده است، اما هنوز هم شرکت‌های پالایشگاهی لوب‌کات را با 5 درصد یارانه خریداری می‌کنند که اگرچه در زمان محاسبات سود و زیانی، تاثیر چندانی در صورت‌های مالی شرکت‌ها ندارد، اما بازهم جای تامل دارد که چرا درشرایطی که می‌توان با جلوگیری از خام‌فروشی به‌تولید ملی و جهش آن کمک کرد، ‌بازهم برخی مجموعه‌های بزرگ بر خام‌فروشی  تاکید دارند؟!