گفت‌وگو با جمعی از فعالان این صنعت به‌عنوان نمایندگانی از صنایع تکمیلی و حوزه مواداولیه، حاوی نکات بسیار مهمی است که قابلیت تعمیم به همه صنایع و فعالیت‌های مرتبط با تامین مواداولیه در کشور را دارد.
به‌گزارش «مانیفست» (نشریه انجمن صنفی زنجیره ارزش صنایع لاستیک کشور) متاسفانه خبر بد آن است که دیگر کسی مدعی نیست تحریم‌ها فرصت‌هایی را برای نوآوری بومی یا اتکا به‌ظرفیت‌های داخلی ایجاد کرده‌اند. دیگر هیچ سازنده خودرو و قطعه‌ای نیست که بگوید در سال‌های تحریم و در غیاب شرکت‌های اروپایی توانسته رشد کند؛ چراکه پروسه رشد در غیاب رقبای خارجی، سال‌هاست به‌دلیل چالش‌های جدی در حوزه‌های دیگر متوقف شده و تولیدکنندگان ماشین‌آلات معتقدند ای کاش بازار ایران مملو از رقبای اروپایی باشد، اما در عوض قیمت ارز به‌سال‌های قبل از تحریم بازگردد یا دولت از شیوه‌های تخصیص ارز، بازگشت ارز صادرات و مواردی از این قبیل دست بردارد.
در این بین چالش‌های تامین ارز برای واردات مواداولیه و تولید، وارد فاز جدیدی شده است. دولت با حذف سامانه نیما و راه‌اندازی سامانه تجاری فعال تنها قیمت ارز را بین ۱۵ تا ۲۰ درصد افزایش داده و اتفاق خاصی در خصوص تخصیص سریع ارز برای واردات کالاهای اساسی کشور نیز رخ نداده است.
تا این‌جا خروجی انتقال ارز، تنها رشد قیمت دلار و یورو بوده که اثرات مستقیمی روی واردات مواداولیه گذاشته است.
منصوری، مدیرعامل شرکت لاستیک‌سازان زاگرس کویر با اشاره به این‌که این شرکت در زمینه تولید ورق‌های لاستیکی و نوارهای نقاله فعالیت می‌کند، به‌خدمات این شرکت از طریق مهندسی معکوس که در اختیار شرکت‌های نفتی، فولادی و ... قرار می‌گیرد، اشاره کرد.
وی با اشاره به این‌که برای نخستین‌بار تجهیزات شرکت نفت را از طریق مهندسی معکوس تولید کرده‌ایم، به‌طراحی و تولید سیستم‌های مورد نیاز برای شرکت‌های بزرگ اشاره کرد و از تولید نوار نقاله تا عرض ۱۲۰ و فعالیت در زمینه کامپاندینگ و کلندرینگ خبر داد.
وی در ارتباط با چالش‌هایی که این شرکت با آن روبه‌رو است، گفت: «تا چند سال قبل معضل اصلی اغلب تولیدکنندگان صنایع کوچک کشور، تامین مواداولیه و نقدینگی بود و شرکت‌های بزرگ نیز که پدری همچون دولت بالای سرشان بود، با استفاده از یارانه‌های مختلف مالی و کالایی و بدون نگرانی از شرایط اقتصادی کشور جولان می‌دادند؛ اما حال این مشکلات دامن همه صنایع را گرفته است.»
به‌گفته او بخش‌خصوصی برای بقای خود به‌نقدینگی از طریق فروش وابسته است و از طرفی از آن‌جا که کل نقدینگی بخش‌خصوصی و صنایع کوچک و متوسط در جریان کار و تولید است، لذا آسیب‌پذیری تولید در این بنگاه‌ها بسیار بالاست؛ به‌خصوص آن‌که در شرایط کنونی اقتصادی کشور، بخشی از مطالبات از کارفرمایان یا با تاخیر برمی‌گردد یا سوخت می‌شود یا به‌مطالبات انباشته تبدیل می‌شود که معلوم نیست قرار است چه زمانی پاس شوند.
